Home Blog Page 1903

სალომე ზურაბიშვილი დღეს ტალინში ესტონელ კოლეგას შეხვდება

საქართველოს პრეზიდენტი სალომე ზურაბიშვილი განაგრძობს შეხვედრებს ევროპელ ლიდერებთან, საქართველოსთვის ევროკავშირის წევრობის კანდიდატი ქვეყნის სტატუსის მინიჭების მხარდასაჭერად.

პრეზიდენტის ადმინისტრაციის ცნობით, დღეს, სალომე ზურაბიშვილი ესტონეთში, ტალინში, პრეზიდენტ ალარ კარისს შეხვდება, 26 სექტემბერს რიგაში ლატვიის რესპუბლიკის პრეზიდენტს, ედგარს რინკევიჩს და 27 სექტემბერს კი, ვილნიუსში ლიეტუვას რესპუბლიკის პრეზიდენტს, გიტანას ნაუსედას.

„აზიმუტი“ სოჭიდან თბილისისა და მოსკოვიდან ბათუმის მიმართულებით ავიარეისებს იწყებს

რუსული ავიაკომპანია „აზიმუტი“ მოსკოვის „ვნუკოვოს“ აეროპორტიდან ბათუმის მიმართულებით ავიარეისების განხორციელებას 9 ოქტომბრიდან იწყებს, სოჭიდან თბილისში კი – 11 ოქტომბრიდან, – ამის შესახებ ავიაკომპანიის ოფიციალურ ვებგვერდზე გამოქვეყნებულ ინფორმაციაშია აღნიშნული.

ავიაკომპანიის ცნობით, სოჭი-თბილისი-სოჭის ავიარეისები ყოველ ოთხშაბათსა და შაბათს შესრულდება, მოსკოვი-ბათუმი მოსკოვის მიმართულებით კი ორშაბათს და ხუთშაბათს.

ცნობისათვის, ამჟამად „აზიმუტი“ ფრენებს მოსკოვი-თბილისი-მოსკოვის მიმართულებით ახორციელებს.

სალომე ზურაბიშვილმა რამდენჯერმე უხეშად დაარღვია კონსტიტუცია -ზაზა შათირიშვილი

ფილოსოფოსი ზაზა შათირიშვილი ამბობს რომ პრეზიდენტმა სალომე ზურაბიშვილმა რამდენჯერმე უხეშად დაარღვია კონსტიტუცია, ბოლოს კი, ამას კანონის დარღვევაც დაუმატა და ექსპროკურორ ოთარ ფარცხალაძეს მოქალაქეობა არ შეუწყვიტა.

„სალომე ზურაბიშვილი ინტელექტით არასოდეს გამოირჩეოდა, მაგრამ არც ისეთი სულელია, რომ გაუგებარ ქმედებებზე საკუთარი გონების კარნახით წასულიყო. მან რამდენჯერმე უხეშად დაარღვია კონსტიტუცია, ბოლოს კი, ამას კანონის დარღვევაც დაუმატა და ფარცხალაძეს მოქალაქეობა არ შეუწყვიტა, თან ისე, რომ ორი დღით ადრე ნათქვამი ჰქონდა, როგორც კი იუსტიციის სამინისტრო მომმართავს, მოქალაქეობას მაშინვე შევუწყვეტო.

ცხადია, ამგვარი ნაბიჯები სალომე ზურაბიშვილის რეპუტაციას სერიოზულად აზიანებს, რაც, წესით, თავადაც კარგად უნდა ესმოდეს. ასეთ პირობებში, ისმის ლოგიკური კითხვა – რა ჭირს სალომე ზურაბიშვილს და რატომ აკეთებს ის ამ ყველაფერს? ამ შეკითხვაზე ერთადერთი პასუხი არსებობს: სალომე ზურაბიშვილს აგენტობა ჭირს. ასეთია აგენტის მონური ხვედრი: რასაც გეტყვიან, ის უნდა გააკეთო; გეტყვიან, რომ საკუთარი ქვეყნის წინააღმდეგ უნდა წახვიდე, უნდა გააკეთო; გეტყვიან, რომ საკუთარი ღირსებისა და რეპუტაციის წინააღმდეგ უნდა წახვიდე, ესეც უნდა გააკეთო.ამ უბედურებას ისიც ემატება, რომ ქართველი აგენტები დავალებებს არა მაღალი დონიდან, არამედ სპეცსამსახურების მიერ საელჩოში გამწესებული ნაკლებად კომპეტენტური ჩინოვნიკისგან იღებენ.

დავალებებიც ამ ჩინოვნიკის მიერ არის მოფიქრებული. ასეთ პირობებში, ისე ხდება ხოლმე, რომ დავალების გამცემი ვერც მიზანს აღწევს და შემსრულებელი აგენტის რეპუტაციასაც კიდევ უფრო აზიანებს. ასე იყო ფარცხალაძის სანქცირების შემთხვევაშიც. გეგმის ავტორმა ჩინოვნიკმა ფარცხალაძის სანქცირებით სახელმწიფო ვერ დააზიანა და ამით იმედგაცრუებულმა, ბოლოს ზურაბიშვილს გადაადგმევინა არაფრისმომცემი და მისი რეპუტაციისთვის საზიანო ნაბიჯი.სალომე ზურაბიშვილი ერთადერთი აგენტი არაა, ვისაც უფროსები ასე უხეშად მოექცნენ. ყველას გვახსოვს, როგორ აქციეს ბიძინა ივანიშვილის მიერ უმაღლეს დონეზე დაწინაურებული გახარია ერთ წუთში პოლიტიკურ და მორალურ არარაობად.

ვიღაც ჩინოვნიკმა ჩათვალა, რომ გახარიას გადადგომით ხელისუფლებას ჩამოშლიდა და პოლიტიკური კარიერის ზენიტში მყოფი პრემიერ-მინისტრი ერთი ხელის მოსმით გადააყენა.კიდევ ერთი საინტერესო მაგალითია მიხეილ სააკაშვილი, რომელსაც უფროსები ასევე ძალიან უხეშად მოექცნენ. ადამიანი, რომელსაც 9 წელი, ავად თუ კარგად, საქართველოს პრეზიდენტი ერქვა, არაჟნის კონტეინერში ჩასვეს და ხელისუფლების ასაყირავებლად საქართველოში გამოგზავნეს, რითაც ხანგრძლივი პატიმრობისთვის გაწირეს. დღეს მისი უფროსები სააკაშვილის გასათავისუფლებლად იმიტომ კი არ იღვწიან, რომ მისი ბედი ადარდებთ, არამედ იმისთვის, რომ ამით სხვა აგენტებს ზრუნვის იმიტაცია მაინც აჩვენონ. მძიმე ხვედრისთვის გაწირეს უფროსებმა ხაზარიძე და ჯაფარიძეც, რომლებსაც პოლიტიკაში შეყვანით ის მძიმე რეპუტაციაც გაუნადგურეს, რომელიც საბანკო სექტორში საქმიანობის დროს ჰქონდათ.

ისიც საინტერესოა, რომ ხაზარაძე-ჯაფარიძის წყვილს პარტიაში შედარებით სტაჟიანი აგენტურა – უსუფაშვილი და ანა ნაცვლიშვილი ჩაუსვეს, რომ პარტიაში სიტუაციის მართვა სრული კონტროლის ქვეშ ჰქონოდათ.ამ ისტორიებში ყველაზე საინტერესო იმის გააზრებაა, თუ როგორ ექცევიან აგენტებს და რამდენად მძიმეა მათი ხვედრი და მდგომარეობა. სპეცსამსახურებისთვის აგენტს არავითარი ღირებულება არა აქვს. კაცმა რომ თქვას, აგენტები ამაზე უკეთეს მოპყრობას არც იმსახურებენ. ადამიანი რომ მონობაზე მოაწერს ხელს, ის ზუსტად ისეთი მოქცევის ღირსია, როგორც მათ ექცევიან.

საერთაშორისო დონეზე ამგვარი მოპყრობის ყველაზე თვალსაჩინო მაგალითი ვლადიმირ ზელენსკია. ყველამ ვნახეთ, როგორ მოექცნენ მას ჯერ ნატოს სამიტზე, ხოლო, მოგვიანებით, გაეროს გენერალურ ასამბლეაზე. წელიწადნახევრის მანძილზე მსოფლიო გმირად და ლიდერად გამოცხადებულ ზელენსკის მეორეხარისხოვანი პოლიტიკოსის რანგში დახვდნენ, რაც ორივე შემთხვევაში დემონსტრაციულად გააკეთეს. ზელენსკის გამოსვლას გაეროს დარბაზში იმდენად ცოტა ადამიანი ესწრებოდა, რომ უკრაინულ ტელეარხებს ამბის გაშუქებისას კადრების დამონტაჟება მოუწიათ. ცოტა აკლიათ და კაცს, რომელსაც უკრაინელი ხალხის გენოციდზე მოაწერინეს ხელი, იქით უსაყვედურებენ, უკრაინა ომში რატომ გახვიეო.

არანაკლებ მძიმე დღეში ჰყავთ ოლიგარქიულ ოჯახებს მსოფლიოს უდიდესი სახელმწიფოების ლიდერები. მაკრონმა ერთხელ საჯაროდ გაიბრძოლა და თქვა, ამერიკელებთან მოკავშირეობა ვასალობას არ ნიშნავსო, რის შემდეგაც ე.წ. სამოქალაქო აქტივისტებმა მისი მისამართით კვერცხების სროლას განსაკუთრებით მოუხშირეს. ოლაფ შოლცს გაეროს დარბაზში სამი კაცი უსმენდა, როდესაც გერმანიის კანცლერები ერთ დროს მსოფლიო ლიდერების სამეულში მყარად იკავებდნენ ადგილს. ზოგადად, ყველას გვახსოვს, რომ წინა საუკუნეში დასავლეთის სახელმწიფოებს ძლიერი ლიდერები მართავდნენ. დღეს კი, რეიგანი, ტეტჩერი, მიტერანი და კოლი ბაიდენმა, სუნაკმა, მაკრონმა და შოლცმა ჩაანაცვლეს, რაც ნიშნავს, რომ დასავლური სამყარო ოლიგარქიული ოჯახებისა და მათ მიერ შექმნილი აგენტოკრატიული სისტემის უმძიმესი წნეხის ქვეშ არის მოქცეული.მსოფლიოში ბოლო დროს განვითარებული მოვლენებიდან კარგი ის არის, რომ ოლიგარქიულმა ოჯახებმა გადაამლაშეს, რაც აშკარად თავადაც აქვთ გაცნობიერებული და გადატვირთვისთვის ემზადებიან.

მომდევნო საპრეზიდენტო არჩევნებში ბაიდენის კანდიდატად დაყენება იმის ნიშანია, რომ ოჯახებს ხელისუფლებაში რესპუბლიკელების მოყვანა აქვთ გადაწყვეტილი. ბაიდენი არათუ ამერიკას არ მართავს, ძლივს გადაადგილდება და ცხადია, მისი კანდიდატობა სრულიად არასერიოზული მოვლენაა. სავარაუდოდ, ოლიგარქიული ოჯახები უკრაინის ომს რესპუბლიკელების ხელით დაამთავრებენ, ეკონომიკურ პრობლემებზეც მათ აკიდებენ პასუხისმგებლობას და რაც მთავარია, ეცდებიან, რესპუბლიკურ მთავრობაზე თავდასხმებით, კონსერვატიულ იდეოლოგიას მიაყენონ ზიანი, რითაც ე.წ. ლიბერალურ იდეოლოგიას ახალ მუხტს შესძენენ.

დარწმუნებული ვარ, უახლოეს წელიწად-ნახევარში მსოფლიოში ვითარება დადებითი მიმართულებით შეიცვლება, უკრაინაში ომი დასრულდება და საქართველოზე პოლიტიკური წნეხიც შესუსტდება. ჩვენთვის მთავარია, მაქსიმალური ყურადღება გამოვიჩინოთ და საქართველოში აგენტოკრატიის დაბრუნება არ დავუშვათ, რაც ჩვენი ეროვნული ინტერესების დაცვის მთავარი პირობაა“, – აცხადებს შათირიშვილი.

“როგორც ჩანს, პრეზიდენტმა მტკიცედ გადაწყვიტა დადგეს ოპოზიციის მხარეს” – მიხეილ სარჯველაძე

როგორც ჩანს, პრეზიდენტმა მტკიცედ გადაწყვიტა დადგეს ოპოზიციის მხარეს. შესაბამისად, ამ კუთხით განაგრძოს პოლიტიკური მოღვაწეობა ამ თანამდებობაზე, რაც რა თქმა უნდა არ არის შესაბამისობაში პრეზიდენტის იმ სტატუსთან, რომელსაც ჩვენი დღევანდელი კონსტიტუცია განსაზღვრავს, – ამის შესახებ მიხეილ სარჯველაძემ განაცხადა. შესახებ ადამიანის უფლებათა კომიტეტის თავმჯდომარემ პრეზიდენტის ბოლო დროინდელი გადაწყვეტილებებიც შეაფასა.

„ოპოზიცია არათანმიმდევრულია. და ძალიან წააგავს ეს მცდელობები იმას, რომ ოპოზიციას რაღაც ფორმით გაუმყაროს ის უსაფუძვლო ბრალდებები, რომლებსაც ამ დროის განმავლობაში ხელისუფლებას უყენებდნენ. აშკარად ჩანს მცდელობა, რომ ხელისუფლებაზე ყალბი იარლიყების მიწებების მორიგი ტალღა ვიხილოთ“, – აცხადებს სარჯველაძე.

“ეროვნულ ბანკში არასერიოზული კანდიდატების წარდგენა გამოსავალი არ იყო” – იაგო ხვიჩია

სებ- ში არასერიოზული კანდიდატების წარდგენა გამოსავალი არ იყო – პრეზიდენტს უნდა წარედგინა კანდიდატები, რომლებიც გადახტომა-გადმოხტომას არ მოაწყობდნენ „ქოცთა“ ბანაკში – რაც შეეხება ფარცხალაძეს, პრეზიდენტის გადაწყვეტილების მოტივი ცალსახად პოლიტიკურია, – ამის შესახებ „გირჩის“ დეპუტატმა, იაგო ხვიჩიამ ჟურნალისტებთან განაცხადა, რითაც ოთარ ფარცხალაძისთვის მოქალაქეობის არშეწყვეტისა და ეროვნულ ბანკში კანდიდატების წარდგენის საკითხებზე პრეზიდენტის განცხადებებს გამოეხმაურა.

როგორც ხვიჩიამ აღნიშნა, კანდიდატებთან დაკავშირებით პრეზიდენტის პოზიცია მისთვის გასაგები არ არის. რაც შეეხება ფარცხალაძისთვის მოქალაქეობის არშეწყვეტას, ხვიჩიასთვის ამ გადაწყვეტილების მიღების მიზეზები გასაგებია და იმაში მდგომარეობს, რომ სანქციები იმის მიუხედავად უნდა აღსრულდეს, არის თუ არა პირი საქართველოს მოქალაქე.

„ჩემი აზრით, პრეზიდენტის გადაწყვეტილების მოტივი ცალსახად პოლიტიკურია. პრეზიდენტი არის პოლიტიკოსი და მე ვერ გავაკრიტიკებ მას პოლიტიკური მოტივის გამო. მოტივი ისაა, რომ სანამ თქვენ, საქართველოს ხელისუფლება, ცდილობთ, რომ ვიდრე ფარცხალაძე საქართველოს მოქალაქეა, სანქციები არ აღასრულოთ იმის შიშით, რომ მომავალში თქვენზე შეიძლება გავრცელდეს და არ გინდათ, იგივე რეგულირების ქვეშ იყოთ, მე [პრეზიდენტი] ამას არ გაგიტარებთ და თუ აღსრულებაა, მაშინაც უნდა აღსრულდეს, როცა ფარცხალაძე საქართველოს მოქალაქეა.

სამართლებრივად მე ბევრი კრიტიკა მოვისმინე, მაგრამ ამ ხალხს ავიწყდება, რომ პრეზიდენტი პოლიტიკოსია და მას გარკვეულ შემთხვევებში პოლიტიკური გადაწყვეტილების მიღება ევალება. რაც შეეხება პრეზიდენტის განცხადების მეორე ნაწილს, ის ჩემთვის გასაგები არ არის, რადგან ცხადი იყო თავისთავად, რომ ასეთი ტიპის კანდიდატების წარდგენით და მერე „ქოცების“ მიერ მისი დამტკიცებით, პრეზიდენტს არაფერი მოუგია. თუ მოტივაცია არის, რომ გამოვავლინოთ „ქართული ოცნების“ დამოკიდებულება, არასერიოზული კანდიდატების წარდგენა გამოსავალი არ იყო. მას უნდა წარედგინა კანდიდატები, რომელზეც უშუალოდ აგებდა პასუხს და რომლებიც გადახტომა-გადმოხტომას არ მოაწყობდა „ქოცთა“ ბანაკში“, – განაცხადა ხვიჩიამ.

“მთიან ყარაბაღში რუსეთი აზერბაიჯანთან ერთად მოქმედებს, ამიტომ საფრანგეთი სომხეთის მხარდაჭერას გააგრძელებს” – ემანუელ მაკრონი

საფრანგეთის პრეზიდენტის, ემანუელ მაკრონის განცხადებით, მთიან ყარაბაღში რუსეთი აზერბაიჯანთან ერთად მოქმედებს, ამიტომ საფრანგეთი სომხეთის მხარდაჭერას გააგრძელებს. ამის შესახებ მაკრონმა ტელეარხ TF1-ის ეთერში განაცხადა.

„ურყევად და უპირობოდ დავუჭერთ მხარს სომხეთს, როგორც პოლიტიკურ, ასევე ჰუმანიტარულ დონეზე. სომხეთის ტერიტორიული მთლიანობის საკითხი ჩვენთვის ძალიან მგრძნობიარეა. რუსეთი აზერბაიჯანთან ერთად მოქმედებს, ამიტომ საფრანგეთი სომეხი ხალხის მხარდაჭერას გააგრძელებს“, – აცხადებს საფრანგეთის პრეზიდენტი.

მთიან ყარაბაღს ეთნიკური სომხები ტოვებენ. 24 სექტემბრის 22:00 საათის მონაცემებით, რეგიონიდან სომხეთის ტერიტორიაზე საერთო ჯამში 1050 დევნილია გადასული.

“პრეზიდენტის ქმედებებზე კითხვები რჩება” – ანა დოლიძე

პარტია „ხალხისთვის” ლიდერის, ანა დოლიძის განცხადებით, ყოფილი გენერალური პროკურორის, ოთარ ფარცხალაძის მოქალაქეობის შეწყვეტის საკითხთან დაკავშირებით პრეზიდენტის პოზიცია კითხვის ნიშნებს აჩენს. ამის შესახებ დოლიძე საკუთარ „ფეისბუქზე” წერს.

„ვიხილეთ პრეზიდენტის განმარტება, კითხვები რჩება:

სამწუხაროდ, პრეზიდენტმა თავად დაიწყო ფარცხალაძის მოქალაქეობის საკითხის წამოწევა, გამალებით ითხოვდა საბუთებს, რომ მისი მოქალაქეობა შეეწყვიტა. ამ დროს დღის წესრიგში იყო ბანკის გადაწყვეტილება და ფარცხალაძის დაკავება. მოქალაქეობის შეწყვეტის საკითხით თავად პრეზიდენტის წამოწეულია, თან სასწრაფო ფორმით.

ამ კონტექსტში, რამდენიმე დღეში გადაფიქრება უცნაური, თან იმის ფონზე, რომ ინიშნება პრეზიდენტის მიერ წარდგენილი ორივე „ოცნებელი” ბანკში.

გამოდის, რომ საბოლოოდ პრეზიდენტს სჯერა ჩვენი მართლმსაჯულების და იმედი აქვს, კანონის წინაშე ფარცხალაძე პასუხს აგებს. ანუ არც „კლანი“ გვყავს, არც მურუსიძე, არც „ოცნების“ მოსამართლეები და საერთოდ, რას ვერჩით ამ ხალხს? მაშინ პრეზიდენტის მხრიდან სასამართლოს მანამდელ კრიტიკას რა ვუყოთ? სადაა სიმართლე?

პასუხი კითხვას-რატომ წარადგინა მან ორი შეუსაბამო წევრი, თანაც ,,ოცნებასთან” დაკავშირებული, კვლავაც სჭირდება.

და ბოლოს, ეს დისკუსია მას რომ არ წამოეწია არავინ მიაქცევდა ყურადღებას ამ თემას იმიტომ, რომ კანონის მიხედვით ფარცხალაძეს შეუძლია თავად გავიდეს მოქალაქეობიდან. ანუ, ეს არ იცის პრეზიდენტის ადმინისტრაციამ? ვურთავ მუხლს. (მოქალაქეობის შესახებ კანონი, მუხლი 20). შესაბამისად, მოქალაქეობა არაა აქ თემა, არამედ სუს-ის მხრიდან მისი დროული დაკავება, რა პასპორტიც არ უნდა ჰქონდეს”, – წერს ანა დოლიძე.

ინფორმაციისთვის, აშშ-მა საქართველოს ყოფილ გენერალურ პროკურორს ოთარ ფარცხალაძეს სანქციები დაუწესა. აშშ-ის სახაზინო დეპარტამენტის უცხოური აქტივების კონტროლის ოფისის ინფორმაციით, ახალი სასანქციო პაკეტის ფარგლებში სანქციები კიდევ 24 ინდივიდზე გავრცელდა, რომელთა შორისაა ოთარ ფარცხალაძე. აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი ოთარ ფარცხალაძეს ქართველ-რუს ოლიგარქად მოიხსენიებს, რომელთანაც რუსეთის უშიშროების ფედერალური სამსახური (“ეფესბე”) მუშაობდა, რათა რუსეთის სასარგებლოდ ქართულ საზოგადოებასა და პოლიტიკაზე გავლენა მოეხდინა.

ეროვნულმა ბანკმა საგამონაკლისო წესი მიიღო, რომლის თანახმად, საქართველოს მოქალაქეზე არ შეიძლება გავრცელდეს საერთაშორისო სანქციები, თუ ქართულ სასამართლოში მის მიმართ შესაბამის საქმეზე გამამტყუნებელი განაჩენი არ დადგა.

საქართველოს პრეზიდენტის ადმინისტრაციამ 22 სექტემბერს განაცხადა, რომ საქართველოს პრეზიდენტს ყოფილი გენერალური პროკურორის, აშშ-ის მიერ სანქცირებული ოთარ ფარცხალაძისთვის საქართველოს მოქალაქეობის შეწყვეტა ამ ეტაპზე, მიზანშეწონილად არ მიაჩნია.

“რუმინეთში ვიზიტის მიზანია საქართველოსთვის კანდიდატის სტატუსის მინიჭების საკითხზე ჩვენს კოლეგებთან საუბარი” – შალვა პაპუაშვილი

საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარე შალვა პაპუაშვილი, დელეგაციასთან ერთად რუმინეთში იმყფება. როგორც პაპუაშვილმა განაცხადა, რუმინეთში ვიზიტის მიზანია, საქართველოსთვის კანდიდატის სტატუსის მინიჭების საკითხზე კოლეგებთან საუბარი და მათი მხარდაჭერის მოპოვება.

პარლამენტის თავმჯდომარის თქმით, რუმინეთს განსაკუთრებული როლი აქვს საქართველოსთან ურთიერთობის თვალსაზრისით.

„დღეს რუმინეთში ოფიციალურ ვიზიტს ვიწყებთ. შესაძლებლობა გვექნება, როგორც სენატში, ასევე წარმომადგენლობით პალატაში შეხვედრები გვქონდეს. პატივი მექნება, სენატის წინაშე სიტყვით გამოვიდე. რა თქმა უნდა, ჩვენი დელეგაციის ვიზიტის მიზანია, საქართველოსთვის კანდიდატის სტატუსის მინიჭების საკითხზე ჩვენს კოლეგებთან საუბარი, მათი მხარდაჭერის მოპოვება. რუმინეთს განსაკუთრებული როლი აქვს საქართველოსთან ურთიერთობის თვალსაზრისით იმ პროექტებიდან გამომდინარე, რომელიც ახლა იწყება. მათ შორის, შავი ზღვის ღრმაწყლოვანი კაბელი, რომელიც საქართველოსა და რუმინეთს დააკავშირებს. ეს შესაძლებლობას შექმნის, ევროკავშირმა განახლებადი ენერგია მიიღოს, მათ შორის საქართველოდან.

ამას გარდა, რუმინეთს განსაკუთრებული როლი აქვს ახლანდელი ინტეგრაციის პროცესში. მას მოლდოვის მიმართ განსაკუთრებული მხარდაჭერა აქვს და ჩვენი სურვილია, ამ თვალსაზრისითაც მეტი იყოს მათი მხარდაჭერა. ცოტა ხნის წინ კანონპროექტების მთელი პაკეტები გადავაგზავნეთ ვენეციის კომისიაში. დარწმუნებული ვარ, პოზიტიური შეფასებები გვექნება და მეორეს მხრივ ვაჩვენებთ, რომ ჩვენს წილ საქმეს ვაკეთებთ. მთავარია, ევროკავშირმა სამართლიანი გადაწყვეტილება მიიღოს და ქვეყანამ სტატუსი მიიღოს.

ბევრი კვლევის მიხედვით, ევროკავშირის ზოგიერთ წევრ ქვეყანას და კანდიდატ ქვეყანასაც ვუსწრებთ სხვადასხვა მიმართულებით. რა თქმა უნდა, ეს შედეგია იმ რეფორმების, რაც ბოლო ათი წლის განმავლობაში განხორციელდა“,- განაცხადა შალვა პაპუაშვილმა.

რუმინეთში ვიზიტის ფარგლებში, დაგეგმილია საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარის რუმინეთის სენატის პრეზიდენტთან, დეპუტატთა პალატის პრეზიდენტის მოვალეობის შემსრულებელთან და რუმინეთის პარლამენტის ორივე პალატის კომიტეტების წარმომადგენლებთან ორმხრივი შეხვედრები.

საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარე პლენარულ სესიაზე სენატის წევრებს სიტყვით მიმართავს. შალვა პაპუაშვილი ვიზიტის ფარგლებში შეხვდება რუმინეთის პრემიერ-მინისტრს და საგარეო საქმეთა მინისტრს. საქართველოს საპარლამენტო დელეგაციის შემადგენლობაში შალვა პაპუაშვილთან ერთად შედიან დავით სონღულაშვილი, ისკო დასენი, გენრიეტა წიწავა და ეკატერინე სეფაშვილი.

“სებ-ზე მიტანილი შტურმი, პირველ რიგში, საქართველოს ეკონომიკაზე მიტანილი იერიშია” – ზურაბ ქადაგიძე

მარტის შემდეგ, არაერთი მცდელობის მიუხედავად პროტესტი და რადიკალიზაცია ვეღარ მოახდინა ოპოზიციამ.
ამიტომაც ამოქმედდა ახალი კამპანია: ერთი მხრივ, უკრაინიდან დაგეგმილი “მაიდნის” მცდელობა (რაზეც სუს-ში ბრიფინგი იყო) და პარალელურად, კონსტიტუციური ინსტიტუტების დისკრედიტირების მცდელობა, რამაც აუცილებლად პოლიტიკური დაძაბულობა უნდა მოიტანოს, – ამის შესახებ სოციალურ ქსელში “ხალხის ძალის” წევრი ზურაბ ქადაგიძე წერს.

მისი თქმით, საერთაშორისო სანქციები ყველა ქვეყანაში ეროვნული კანონმდებლობით რეგულირდება.

ძალიან მოკლედ, იმ მოგონილ საბაბზე რითაც ზურაბიშვილი „სპეკულირებს“ – საერთაშორისო სანქციებს, ყველა ქვეყანა საკუთარ ეროვნულ კანონმდებლობასთან თანხვედრაში განიხილავს.
მაგალითად:

კანადა – მოქმედებს Special Economic Measures Act, რომლის შესაბამისად ხდება, იურიდიული ან ფიზიკური პირის სანქცირება და დასაქნცირებულზე შეღავათების გაკეთება.

მალტა – საერთაშორისო სანქციებს სასამართლო არეგულირებს.

ევროკავშირში 2023 წლის 31 მარტს ევროკავშირის საბჭომ გადაწყვიტა ცვლილება შეეტანა შესაბამის აქტებში, ევროკავშირის შემზღუდველ ზომებთან დაკავშირებით გაეროს უშიშროების საბჭოს 2664 რეზოლუციის (2022) გათვალისწინებით.

ჩეხეთის რესპუბლიკა – 2023 წელს ჩეხეთმა მიიღო სანქციების აქტი, რომელიც გარკვეული სუბიექტების მიმართ ეროვნული შემზღუდავი ზომების მიღებას ახორციელებს, თუმცა დღეის მდგომარეობით, ეროვნული სანქციების სიაში არავინ არის დამატებული და ა.შ.

ამგვარად, ყველა ქვეყანა საერთაშორისო სანქციებს, ეროვნული კანონმდებლობის გათვალისწინებით აწესებს, ხოლო ჩვენი პრეზიდენტი გვეუბნება, რომ ეროვნულმა ბანკმა არა საქართველოს კონსტიტუციით არამედ, ამერიკის სახელმწიფო დეპარტამენტის დადგენილებებით უნდა იხელმძღვანელოს!

მეორე საკითხი – ე.წ. “რუსული გადაწყვეტილება”
სუფთა პროვოკაციული სათაური, ანალოგიურად “არა რუსულ კანონს”, ადამიანები შეცდომაში შეიყვანეს და წაუკითხავი კანონპროექტი აპროტესტებინეს, ხოლო პროცესის გამარგინალების შემდეგ, როდესაც ყველა მიხვდა, რომ ანალოგიურ კანონებსა და არასამთავრობოთა შემზღუდავ აქტებს, არაერთი ქვეყანა იღებს და თვით ევროკავშირიც აინიცირებს, რადიკალები დაიმალნენ და შეურიგდნენ პროცესის დასტაბილურებას.

მარტის შემდეგ, არაერთი მცდელობის მიუხედავად პროტესტი და რადიკალიზაცია ვეღარ მოახდინა ოპოზიციამ.
ამიტომაც ამოქმედდა ახალი კამპანია: ერთი მხრივ, უკრაინიდან დაგეგმილი “მაიდნის” მცდელობა (რაზეც სუს-ში ბრიფინგი იყო) და პარალელურად, კონსტიტუციური ინსტიტუტების დისკრედიტირების მცდელობა, რამაც აუცილებლად პოლიტიკური დაძაბულობა უნდა მოიტანოს.

სებ-ზე მიტანილი შტურმი, პირველ რიგში, საქართველოს ეკონომიკაზე მიტანილი იერიშია, რომელიც საზღვრებს გარეთ დაიგეგმა და საქართველოში „სერგო ორჯონიკიძეობა“ ზურაბიშვილს დაავალეს.

თვით ფრაზა „რუსული გადაწყვეტილება“ კი იმ შეცდომაში შეყვანილი ახალგაზრდებისთვის ანკესის ფუნქციას ასრულებს, ვინც მარტის აქციების დროს გამოიყენეს და თავიდან ცდილობს, ტუტუცი პრეზიდენტი იქნებ კიდევ ერთხელ გამოიყენოს ადამიანები პროცესების რადიკალიზაციისათვის“, – წერს ზურაბ ქადაგიძე.

„ზელენსკი სერიოზული სირთულის წინაშე დგას” – რას წერს ბრიტანული პრესა

ბრიტანულმა ყოველკვირეულმა ჟურნალმა „სფექთეითორმა“ (The Spectator) თავის ვებ-გვერდზე გამოაქვეყნა სტატია სათაურით „ვოლოდიმირ ზელენსკი სერიოზული სირთულის წინაშე დგას: შეძლებს თუ არა იგი უკრაინელთა მაღალი სულისკვეთების შენარჩუნებას ისე, რომ დასავლეთი არ გააღიზიანოს?“ (ავტორი – სერგეი რადჩენკო, ჯონ ჰოპკინსის უნივერსიტეტის პროფესორი, აშშ).

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირეოდენი შემოკლებით:

კიევსა და ვარშავას შორის ამას წინათ მომხდარი შელაპარაკება მარცვლეულთან დაკავშირებით – უკრაინამ პოლონეთს ვაჭრობის მსოფლიო ორგანიზაციაში (WTO) უჩივლა – ძალიან ცუდ დროს დაემთხვა. ჩვეულებრივად, ასეთი სახის უთანხმოებები მშვიდად და დიდი ხმაურის გარეშე წყდება ხოლმე, მაგრამ ომის პირობებში, როცა სასიკვდილო საფრთხე არსებობს, მოკავშირეებს შორის გაჩენილი უთანხმოება ღრმა შეშფოთებას იწვევს.

პოლონეთის მმართველი პარტიისათვის (PiS – Prawo i Sprawiedliwość – „სამართალი და სამართლიანობა“) უკრაინული მარცვლეულის ქვეყნის შიდა ბაზარზე შეტანა და გაყიდვა წინასაარჩევნო საკითხად ითვლება. იმის გათვალისწინებით, რომ 15 ოქტომბერს დაგეგმილი საპარლამენტო არჩევნები პოლონელმა „სიმართლის მოყვარულებმა“ შეიძლება წააგონ, პარტიულ  პოპულისტებს სურთ თავიანთი სოფლელი ამომრჩევლები – ფერმერები (PiS-ის მთავარი ბაზა) დაამშვიდონ და უცხადებენ, რომ ისინი მათ უცხოური მარცვლეულისაგან დაიცავენ. ვარშავისა და კიევის დავა-კამათმა გაეროს ტრიბუნაზე გადაინაცვლა: უკრაინის პრეზიდენტ ვოლოდიმირ ზელენსკის კრიტიკაზე მისმა პოლონელმა კოლეგამ ანჯეი დუდამ მეზობელი ქვეყანა ისეთ ადამიანს შეადარა, რომელიც იძირება, იხრჩობა და მშველელიც თან მიჰყავს.

პოლონეთი, რუსეთის არმიის შეჭრის დღიდანვე, უკრაინას მხარს უყოყმანოდ და მტკიცედ უჭერს, აწოდებს იარაღს და საბრძოლო მასალებს. ვარშავა ახლაც არ ამბობს უარს მხარდაჭერაზე, მაგრამ ყურადღებიანი დამკვირვებლები ამჩნევენ იმას, რომ პოლონეთი აშკარად გაღიზიანებულია და გარკვეულწილად გულგატეხილიც – პოლონელები ნამდვილად არ ელოდნენ უკრაინელთა ასეთ ნაბიჯს – WTO-ში ჩივილს და დავის გაეროს გენასამბლეაზე გამოტანას: „ჩვენ ამდენი რამ გავაკეთეთ თქვენთვის და აი, როგორ გვიფასებთ ზრუნვას – ვაჭრობის მსოფლიო ორგანიზაციაში გვიჩივით?“. პოლონეთის პრემიერ-მინისტრმა მათეუშ მორავეცკიმ არ გამორიცხა, რომ ვარშავა კიევს საბრძოლო მასალებით დახმარებას შეუმცირებს. იმდენად, რამდენადაც რუსეთ-უკრაინის ომს გრძელვადიანი გაჭიანურებისა და გამოფიტვის პერსპექტივა აქვს, საკვანძო მოკავშირის ასეთი გამონათქვამები ძალიან შემაშფოთებელია.

მოკლედ, პრეზიდენტი ვოლოდიმირ ზელენსკი სერიოზული სირთულის წინაშე დგას.

ერთი მხრივ, მისმა განცხადებებმა, რომ უკრაინა რუსეთის აგრესიის მსხვერპლია, დასავლელების გული და გონება დაიპყრო და უკრაინელების მხარდამჭერად განაწყო. მსხვერპლის სახით უკრაინის წარმოჩენა ვოლოდიმირ ზელენსკის იმაში დაეხმარა, რომ მტკიცე პოლიტიკური და საკმაოდ დიდი მოცულობით – ფინანსურ-ეკონომიკური დახმარება მიეღო. მაგრამ ყველაზე მთავარს მაინც სამხედრო დახმარების გაწევა წარმოადგენს. ბუნებრივია, უკრაინისა და დასავლური მასმედიის საშუალებებით გავრცელებულმა ნგრევის, სიკვდილის, ტანჯვისა და ლტოლვილების მწარე მდგომარეობის ამსახველმა მასალებმა ყველას გულებში მორალური გულისწყრომა გამოიწვია და ქველმოქმედების გაწევის სურვილით აღავსო. მაგრამ, როგორც ხშირად ხდება ხოლმე ასეთ შემთხვევებში, არსებობს დაუწერელი კანონი, რომ დახმარების მიმღებმა მხარემ მადლობა უნდა უთხრას სიკეთის მთესველ ქველმოქმედს. და ამ დროს უკრაინა თავის მოკავშირე პოლონეთს WTO-ში უჩივის… ასეთი ქცევა კიევის იმიჯისათვის დადებითი ნამდვილად არ არის და უფრო ზიანის მომტანია.

მეორე მხრივ, ვოლოდიმირ ზელენსკი შეეცადა დასავლეთისთვის მოვლენების სხვა ვერსია „მიეყიდა“: „უკრაინა, რომელიც მოსკოვთან ომშია ჩაბმული, დახმარების მთხოვნელის როლში კი არ გამოდის, არამედ ევროპის, დასავლეთის და მთელი მსოფლიოს  გადამრჩენელია რუსული ბოროტებისაგან. უკრაინა თქვენთვის – დასავლეთის თავისუფლებისათვის სისხლს ღვრის, ამიტომაც კეთილი ინებეთ და მადლობა უკრაინას გადაუხადეთ და არა პირიქით“. ანუ ვოლოდიმირ ზელენსკის აზრით, უკრაინისადმი დასავლეთის დახმარება ქველმოქმედება კი არ არის, არამედ მოვალეობა. – დასავლეთმა კიევს არა მარტო ყველაფერი უნდა მისცეს პირველი მოთხოვნისთანავე, არამედ ეს უნდა გააკეთოს თავდახრით და ზედ მადლობაც მიაყოლოს რუსეთთან ომში გამოჩენილი მამაცობისა და გმირობისათვის.

რა თქმა უნდა, ასეთი ნარატივი ქვეყნის შიგნით ვოლოდიმირ ზელენსკის სასარგებლოდ მოქმედებს. უკრაინელთა მორალური სულის ასამაღლებლად უკეთესია, რომ ქვეყანა ფეხზე მყარად იდგეს და ამაყად იხედებოდეს, ვიდრე დასავლეთის თვალში ისეთი გაუბედურებული ნათესავივით გამოიყურებოდეს, რომელიც ლუკმა-პურს უცხოელების დახმარებით შოულობს და ძლივ-ძლივობით არსებობს. მაგრამ არავის არ უნდა დაავიწყდეს, რომ გადაჭარბებულ სიამაყესა და ქედმაღლობაში საფრთხე იმალება: ასეთი მოქმედება შეიძლება მოკავშირეებისათვის გაღიზიანების წყაროდ იქცეს – ისინი, ცხადია, უკრაინის დახმარებას მთლიანად არ შეწყვეტენ, მაგრამ შესაძლოა არ მოეწონოთ, რომ კიევი მათ ქცევის წესებს ასწავლის და ნოტაცია-ლექციებს უკითხავს.

რა თქმა უნდა, რუსები, უეჭველია, ასეთ დავა-კამათს და შეხლა-შემოხლას თვალს ადევნებენ. უკრაინის მიმართ ვლადიმერ პუტინის გრძელვადიანი თამაში იმაში გამოიხატება, რომ მას იმედი აქვს – დადგება დრო და დასავლეთი უკრაინისაგან პირს იბრუნებს, გულუხვად აღარ დაეხმარება. კრემლი სათავისოდ გამოიყენებს ურთიერთობის გაურესებას უკრაინისა და მის დასავლელი მფარველებს შორის, რაც გულისხმობს, რომ რუსეთი თავიდანვე მართალი დასავლეთთან მიმართებით: აშშ და ევროპა მერყეობს, მათ ბრძოლის გასაგრძელებლად საკმარისი სიმტკიცე არ გააჩნიათ. ვლადიმერ პუტინი გახარებული იქნება ბრიუსელსა და ვარშავას შორის გაჩენილი უთანხმოებით – პირველმა უკრაინული ხორბლის გაყიდვა ევროკავშირის ყველა ქვეყნის შიდა ბაზარზე დაუშვა, მაგრამ მეორემ, რომლისთვისაც ბრიუსელის გადაწყვეტილება კანონი უნდა იყოს, ხორბლის გაყიდვა თავის საკუთარ ბაზარზე თავხედურად აკრძალა. მოსკოვს იმედი აქვს, რომ რაც უფრო მეტ ხანს გაგრძელდება ომი, მით მეტი იქნება დაღლილობა და უთანხმოებები.

უკრაინისა და დასავლეთის ქვეყნების პოლიტიკოსების ამოცანა იმაშია, რომ მათ დაამტკიცონ – ვლადიმერ პუტინი თავის გათვლებში შეცდომას უშვებს. ამისათვის აუცილებელია მუდმივად ტაქტის გამოჩენა, დიდი მოთმინება და იმის გაცნობიერება, რომ საკითხი იმის გარკვევა კი არაა, თუ ვინ რამდენად არის მოვალე, არამედ ისაა, თუ რა უნდა გავაკეთოთ ერთად რუსეთის აგრესიის მოსაგერიებლად. ამისათვის [უკრაინამ] უსარგებლო ზედმეტი პოზიორობა შეწყვიტოს და მავნე რიტორიკა შეარბილოს. ცხადია, იგივენაირად უნდა იმოქმედოს პრეზიდენტმა ანჯეი დუდამაც. უკრაინისა და პოლონეთისათვის ყველაზე საუკეთესო მეტაფორა ისაა, რომ ორივე ერთ ნავში აღმოჩნდნენ. ახლა სწორედ ის დრო მოვიდა, რომ ორივემ უნისონში ნიჩბების მოსმა ისწავლონ.

წყარო

“ეს კოლიზია ზურაბიშვილს არ შეუქმნია, არამედ მთლიანად აშშ-ს ხაზინის “დამსახურებაა” – დავით ზარდიაშვილი

“ჯორჯიან თაიმსის” ბლოგი

ავტორი: დავით ზარდიაშვილი

სალომე ზურაბიშვილის შიზოიდურმა უარმა, ხელი მოაწეროს ფარცხალაძის მოქალაქეობის შეწყვეტის აქტს, კი არ განაპირობა, არამედ გაამწვავა კოლიზია, რაც შეიქმნა აშშ-ს ხაზინის მიერ დაწესებულ სანქციებსა და ჩვენი ეროვნული ბანკის ახალ რეგულაციას შორის, რომელიც საქართველოს იურისდიქციაში კრძალავს სასამართლოს გარეშე საქართველოს მოქალაქის საკუთარ ფინანსებზე წვდომისა და საბანკო ტრანზაქციების განხორციელების უფლებების შეზღუდვას. ეს კოლიზია ზურაბიშვილს არ შეუქმნია, არამედ მთლიანად აშშ-ს ხაზინის “დამსახურებაა”. ხოლო აშშ-ს ხაზინის ეს ნაბიჯი, ვინაიდან უფლებებს ზღუდავს სასამართლოს რაიმე გადაწყვეტილების გარეშე, ვერასგზით ჩაითვლება სამართლიანობად და აშკარად ძალმომრეობის გამოვლინებაა. ფარცხალაძეს არც საერთაშორისოდ, არც აშშ-ს და არც საქართველოს იურისდიქციაში ჯერჯერობით რაიმე ბრალი წარდგენილი არა აქვს. იგი სუფთა პოლიტიკური მიზანშეწონილობით და არა რაიმე სამართლებრივი პროცედურის შესაბამისად გამოცხადებულია რუსეთის ეფ-ეს-ბეს აგენტად, რომელიც, პოლიტიკური და არა სამართლებრივი შეფასებით, თურმე აშშ-ს ინტერესების საწინააღმდეგო საქმიანობას ეწევა. ამრიგად, შექმნილი კოლიზია უკავშირდება კონფლიქტს პოლიტიკურ მიზანშეწონილობასა და სამართლის უზენაესობის პრინციპს შორის, რასაც ეწირება უდანაშაულობის პრეზუმფციაცა და ადამიანის უფლებებიც. რასაკვირველია, თუ გავითვალისწინებთ აშშ-ს ხაზინის ძალმოსილებასა და გლობალურ ძალაუფლებას, პრაქტიკულად აკონტროლოს მსოფლიო ფინანსური სისტემა და მის მიერ დაწესებული სანქციები რეალურად უზრუნველყოს, უნდა ვაღიაროთ: ამჟამად საერთაშორისოდ ბატონობს არა სამართალი და სამართლიანობა, არამედ აშკარა ძალმომრეობა, რაც ცინიკურად – სამართლიანობად ცხადდება. ჩვენი სახელმწიფო და ეროვნული ბანკი ამ ძალმომრეობას წინააღმდეგობას უწევს, მაგრამ ესეც ცხადია: აშშ-ს ხაზინის სანქციებს ვერც ერთი ჩვენი ბანკი პრაქტიკულად წინ ვერ აღუდგება, თუკი საკუთარ თავს საერთაშორისო ფინანსური სისტემებისგან იზოლაციაში არ მოაქცევს, რაც საქართველოს ბანკებისათვის სასიკვდილო განაჩენის რისკის მატარებელია. საქართველოს მოქმედება ცოტა დონკიხოტობასაც ჰგავს და ბუნებრივია, სწორედაც რომ “განწირული სულისკვეთებაა”. თავი ამით უნდა ვინუგეშოთ: “…მაგრამ ცუდად ხომ არ ჩაივლის ეს განწირული სულისკვეთება და გზა უვალი, შენგან თელილი, მერანო ჩემო, მაინც დარჩება…” აი, ამასა ჰქვია “პოსტ-მოდერნული რომანტიზმი”. შეიძლება ბევრისთვის ღიმილისმომგვრელიცაა, მაგრამ: განა რა არის ამის ალტერნატივა?! და ესეც კარგად ჩანს: ამ “პოსტ-მოდერნული რომანტიზმის” ალტერნატივაა მძაფრი ფსიქო, უფრო სწორედ – მწვავე შიზო, რომლის დემონსტრირებასაც ჩვენი ვაი-პრეზიდენტი და პრო-დასავლური უი-ოპოზიცია ახდენს. დასკვნა ესაა: ცუდი დრო არის, ძალმომრეობა სამართლიანობის სახელით მსოფლიოში ბატონობს, აქაც ტოტალურად გვიტევს და თუ თუნდაც მიამიტური რომანტიზმით თავს ვერ დავიცავთ, სულაც – გაგვაგიჟებს. დიახ, ასეა და უარესს უნდა ველოდეთ.

“როგორ შეიკრა ხელები ევროკავშირმა ბაქოს გაზით”- Le Figaro

ფრანგულ გაზეთ „ლე ფიგაროში“ (Le Figaro) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „როგორ შეიკრა ხელები ევროკავშირმა ბაქოს გაზით“ (ავტორი – კლარა გალტიე), რომელშიც მთიან ყარაბაღთან დაკავშირებული მოვლენებია განხილული: რატომაა ჩუმად ევროკავშირი? როგორც ირკვევა, საქმე აზერბაიჯანულ ნავთობსა და გაზშია.
ევროპა, რომელიც ადრე რუსულ გაზზე იყო დამოკიდებული და მასზე უარი განაცხადა, ახლა აზერბაიჯანულ გაზზე აღმოჩნდა დამოკიდებული, – ნათქვამია მასალაში.
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:

აზერბაიჯანი ევროკავშირისათვის ბუნებრივი გაზის ერთ-ერთი ალტერნატიულ მიმწოდებელს წარმოადგენს. ბოლო დროს ევროკავშირი ისე ესწრაფვის რუსულ საწვავზე დამოკიდებულებისაგან თავის დაღწევას, რომ კასპიის გაზის გამო სომხეთის ინტერესები და ყარაბაღელი სომხების ბედი უგულებელყო.

„ევროკავშირმა ვერაფერი უკეთესი გზა ვერ გამონახა და საბოლოოდ მოწყალება აზერბაიჯანს სთხოვა“ – ასე შეიძლება განვაზოგადოთ ევროკავშირის მოქმედება სამხრეთ კავკასიაში“, – ამბობს ნერსეს კოპალიანი, აშშ-ის ლას-ვეგასის (ნევადა) უნივერსიტეტის პოლიტოლოგიის პროფესორი, რომელიც აღშფოთებით იხსენებს ევროკავშირსა და კავკასიაში სომხეთის მუდმივ მოწინააღმდეგეს – აზერბაიჯანს შორის დადებულ შეთანხმებას გაზის გაორმაგებული მიწოდების თაობაზე. უფრო ადრე კი 65-მა ფრანგმა კანონმდებელმა ბრიუსელს სთხოვა, რომ არანაირი ურთიერთობა არ ჰქონოდა იმ ქვეყანასთან, რომელიც მთიან ყარაბაღში განხორციელებულ „ეთნიკურ წმენდაში“ იყო დადანაშაულებული.

სამწუხაროდ, არაფერმა არ გაჭრა. აზერბაიჯანი დაუსჯელად აგრძელებდა ანტისომხურ კურსს, 2022 წლის ივლისში კი ევროპის კომისიის თავმჯდომარე ურსულა ფონ დერ ლაიენი ბაქოში ვიზიტით ყოფნის დროს ღიმილით პოზიორობდა აზერბაიჯანის პრეზიდენტთან ილჰამ ალიევთან, ოღონდაც როგორმე მიზნისთვის მიეღწია – 2027 წლისათვის ევროკავშირში კასპიის გაზის ექსპორტი რომ გაზრდილიყო. აღსანიშნავია, რომ 2022 წელს ბაქომ ევროკავშირს 12 მლრდ. კუბმეტრი გაზი მიაწოდა, რაც თითქმის 30%-ით მეტია წინა 2021 წელთან შედარებით. ურსულა ფონ დერ ლაიენსა და ილჰამ ალიევს შორის დადებული შეთანხმებით კი მიწოდებული გაზის მოცულობამ 5 წლის შემდეგ 20 მლრდ. კუბმეტრამდე უნდა მოიმატოს. როგორც ვხედავთ, ევროკავშირი აზერბაიჯანის ძირითადი კლიენტი ხდება.

ევროკავშირი სომეხ ხალხს არ ეხმარება

სომხეთის მხარდამჭერებს არ შეუძლიათ შერიგება ასეთი სიტუაციის მიმართ. ზოგიერთი დამკვირვებელი ევროკავშირს ადანაშაულებს იმაში, რომ ბრიუსელი ყურადღებას არ აქცევს სომხეთის ინტერესებს და სომეხ ხალხს არ ეხმარება, აზერბაიჯანის აგრესიულ ქმედებებს არ გმობს. პოლიტიკოსები მსჯელობენ იმ კარტ-ბლანშზე, რომელიც ევროკავშირმა ბაქოს მისცა: „ურსულა ფონ დერ ლაიენი ისე შორს წავიდა, რომ აზერბაიჯანი საიმედო პარტნიორად შერაცხა“, – აღშფოთებას ვერ მალავს სენატორი პიერ უზულიასი, – ეს არის სიგნალი ილჰამ ალიევისათვის, რომ მას ყველაფრის უფლება აქვს.

ბაქო დარწმუნებულია, რომ ევროკავშირი მის წინააღმდეგ არ გამოვა. ეს ევროპის კაპიტულაციას ნიშნავს“.
გარდა ამისა, ყველასათვის ცნობილია, რომ ბაქო ნავთობიდან მიღებული მილიარდიანი შემოსავლებით დიდი რაოდენობით იარაღს ყიდულობს. ენერგო შემცველების ექსპორტი აზერბაიჯანის ეკონომიკის ძირითად მკვებავ წყაროს წარმოადგენს. მასზე დღეს დიდი მოთხოვნაა ევროკავშირში, რომელიც აზერბაიჯანს მუდმივად აკრიტიკებდა არასაკმარისი დემოკრატიულობის გამო.

ევროკავშირის ინტერესი ბაქოს გაზის მიმართ მას შემდეგ გაიზარდა, როცა ბრიუსელმა რუსეთის დასჯა გადაწყვიტა 2014 წელს, ყირიმის ანექსიის გამო და გაზის იმპორტი ნაწილობრივ შეამცირა. იმ დროისთვის ევროკავშირის მოთხოვნილება გაზზე 40%-ით ციმბირული გაზით კმაყოფილდებოდა. ცხადია, ბრიუსელი აცნობიერებდა რუსული ენერგო მონოპოლიზმის საფრთხეს და ალტერნატიულ წყაროებს, დივერსიფიცირების გზებს ეძებდა… და ამ დროს ევროპულ ჰორიზონტზე აზერბაიჯანის აჩრდილი გამოჩნდა.

ბაქოს გაზი ევროპაში

2020 წელს კასპიის ფსკერიდან ამოღებული გაზის პირველი კუბმეტრები ევროპისკენ გაიგზავნა იმ მილსადენით, რომელიც აზერბაიჯანში იწყება, შემდეგ საქართველოსა და თურქეთის ტერიტორიას გაივლის (სამხრეთ კავკასიისა და ტრანსანატოლიის მილსადენით), გადაკვეთს ბალკანეთის ნახევარკუნძულს, ადრიატიკის ზღვას და აპენინის ნახევარკუნძულამდე (იტალიამდე) მიდის. ეს პროექტი ბრიუსელის მნიშვნელოვანი ძალისხმევით განხორციელდა.
გასულ წელს „ევროკავშირის ქვეყნებმა, რუსული გაზის შეწყვეტის გამო, სასწრაფოდ დაიწყეს ახალი მიმწოდებლის ძებნა, – იხსენებს ფრენსის პერონი, პარიზში არსებული საერთაშორისო ურთიერთობების სტრატეგიული კვლევების ინსტიტუტის (IRIS) ექსპერტი ენერგეტიკის საკითხებში, – ზოგიერთ ქვეყანას დიდი მარაგი არ აქვს, ზოგიერთებს მოწოდების საშუალება არ გააჩნიათ, ზოგი კი მაინცდამაინც დიდ სურვილს არ ამჟღავნებს. საჭირო იყო ისეთი ქვეყნის პოვნა, რომელსაც გაზი აქვს, შეუძლია მილსადენით მოწოდება და ექსპორტის სურვილსაც გამოხატავს. და ევროკავშირმა ასეთი ქვეყანა იპოვა. რა თქმა უნდა, ერთი მხრივ, რუსეთთან პრობლემები რომ არ გაჩენილიყო, ევროპა გაზს აზერბაიჯანს არ სთხოვდა. მეორე მხრივ, გაზის დეფიციტის გამო ევროკავშირი იძულებული გახდა თავი შეეკავებინა ჩვეული კრიტიკისაგან ბაქოს მიმართ (როგორც ცნობილია, აზერბაიჯანის მმართველი რეჟიმის მიერ გატარებული პოლიტიკა ევროპულ ფასეულობებს არ შეესაბამება). „და მაინც, მიმაჩნია, რომ აზერბაიჯანს უფრო ჭირდება ევროკავშირი, ვიდრე ევროკავშირს – აზერბაიჯანი.
ბაქოსათვის ევროპა ენერგო შემცველების გაყიდვის მნიშვნელოვან ბაზარს წარმოადგენს“, – ამბობს ფრენსის პერონი.

წყარო