Home Blog Page 2043

პრემიერ-მინისტრი ევროპული პოლიტიკური გაერთიანების მეორე სამიტის გახსნის ღონისძიებას დაესწრო

საქართველოს პრემიერ-მინისტრი ირაკლი ღარიბაშვილი მოლდოვის დედაქალაქ კიშინეუში იმყოფება, სადაც ევროპული პოლიტიკური გაერთიანების მეორე სამიტში მონაწილეობს.

ირაკლი ღარიბაშვილი ევროპული პოლიტიკური გაერთიანების (EPC) პლენარული სესიის გახსნის ღონისძიებას დაესწრო.

სამიტის პლენარული სესია მოლდოვის პრეზიდენტმა მაია სანდუმ გახსნა. მან ევროპული პოლიტიკური გაერთიანების მონაწილე სახელმწიფოების ლიდერებს სიტყვით მიმართა.

გახსნის ღონისძიების შემდეგ, ევროპული პოლიტიკური გაერთიანების შეხვედრის მონაწილე დელეგაციების ლიდერებმა ერთობლივი ფოტო გადაიღეს.

რიგით მეორე სამიტს ევროპის ქვეყნების 47 ლიდერი და ევროკავშირის სხვადასხვა ინსტიტუტის ხელმძღვანელები ესწრებიან.

 

“ქოციც” და “ნაციც” თუ გლანძღავს, აი, მაშინ ხარ ნორმალური ადამიანი” – გია ხუხაშვილი

ხანგრძლივი პაუზის შემდეგ, საქართველოს პრეზიდენტმა სალომე ზურაბიშვილმა, ბრიუსელში, ევროპარლამენტს სიტყვით მიმართა. მან ყურადღება გაამახვილა საქართველოს ევროპისკენ სწრაფვის ასპექტებზე, როგორც ჩვენი ქვეყნისთვის დიდ და უმნიშვნელოვანეს ისტორიულ მოვლენაზე. პრეზიდენტის თქმით, საქართველოს სურს, რომ ევროპულ ოჯახს შეუერთდეს და ამას ალტერნატივა არ აქვს. ზურაბიშვილმა უკრაინას ევროპარლამენტის სხდომათა დარბაზში ქართველი ხალხის სახელით სოლიდარობა და მხარდაჭერა გამოუცხადა.

სალომე ზურაბიშვილის ევროპარლამენტში გამოსვლას არაერთგვაროვანი გამოხმაურება მოჰყვა. ოპოზიცია იმედგაცრუებულია, რადგან ზურაბიშვილს, მიხეილ სააკაშვილისა და ნიკა გვარამიას შეწყალებაზე საიმედო არაფერი უთქვამს, თუმცა, თვლიან, რომ საქართველოს საგარეო კურსთან დაკავშირებით სწორი აქცენტები გაკეთდა.

მმართველი გუნდში კი აცხადებენ, რომ წინა გამოსვლებთან შედარებით, ახლა პრეზიდენტს შედარებით შერბილებული ტონი ჰქონდა, რაც “ხალხის რეაქციამ უზრუნველყო”. ეს შეფასება ფრაქცია „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარეს, – მამუკა მდინარაძეს ეკუთვნის, რომლის თქმითაც, „კარგი იქნება, თუ სალომე ზურაბიშვილი საქართველოშიც ასე დაბალანსებულად ისაუბრებს”.

მდინარაძის თქმით, მთავარია, ყველა უმაღლესი ტრიბუნიდან ისმოდეს, რომ საქართველო კანდიდატის სტატუსს იმსახურებს.

„ოპოზიცია უკმაყოფილოა ერთადერთი რამის გამო, რომ სალომე ზურაბიშვილი მათ ნარატივში ბოლომდე არ ჩაჯდა.

შერბილებული ტონი კი, უზრუნველყო ხალხის აბსოლუტურმა სწორმა რეაქციამ. ალბათ სალომე ზურაბიშვილს უნდა ავუხსნათ, რომ როცა გამოდის საქართველოს პარლამენტში, ასევე 26 მაისის ღონისძიებაზე, – ეს ყველაფერი ქვეყნის ფარგლებს გარეთაც გადის. თანამედროვე ტექნოლოგიები იმის საშუალებას იძლევა, რომ უცხოელებმა საქართველოში გამოსვლები გაიგონ“, – განაცხადა მამუკა მდინარაძემ.

პრეზიდენტის გამოსვლით, ბოლომდე კმაყოფილი არც ოპოზიციური სპექტრი აღმოჩნდა.

„პრეზიდენტის გამოსვლაში დამაკლდა ის, თავად რა ნაბიჯებს გადადგამს, რათა საქართველოში რუსეთმა არ მოიკიდოს ფეხი, იყოს მედიათავისუფლება, – აქ ვგულისხმობ ნიკა გვარამიას შეწყალებას“, – ამის შესახებ ოპოზიციონერმა დეპუტატმა, ხატია დეკანოიძემ განაცხადა.

„კარგი იყო პრეზიდენტის გამოსვლა – უკრაინის მხარდაჭერა, ზელენსკის მაღალი შეფასება, ქართველი ხალხის შეფასება და იმის თქმა, რომ ყველაზე პროევროპულია. ყველაზე მნიშვნელოვანი ისაა, რაც დამაკლდა – თავად რა ნაბიჯებს გადადგამს იმისთვის, რომ საქართველოში რუსეთმა არ მოიკიდოს ფეხი, არ იყოს რუსეთის პოლიტიკური და ეკონომიკური ექსპანსია და იყოს მედიათავისუფლება. პრეზიდენტი უმაღლესი ტრიბუნიდან კანდიდატის სტატუსს ითხოვს, მაგრამ როცა ოლიგარქიულ მმართველობაზე არ აკეთებს მინიშნებას, ეს უცნაურია“, – განაცხადა ხატია დეკანოიძემ.

რეალურად როგორი გამოსვლა ჰქონდა საქართველოს პრეზიდენტს ევროპარლამენტში, როგორ წარმოჩინდა ჩვენი ქვეყანა საერთაშორისო ასპარეზზე და რა შანსები აქვს მას ევროკავშირისკენ სწრაფვის კუთხით, – ამ კითხვებით „ჯორჯიან თაიმსი“ პოლიტიკის ექსპერტ – გია ხუხაშვილს დაუკავშირდა.

“საკმაოდ ზომიერი გამოსვლა იყო”, – ასე შეაფასა ექსპერტმა პრეზიდენტის სიტყვით გამოსვლა ჩვენთან საუბარში.

„მას ნათქვამიც ჰქონდა, რომ ერთია, ქვეყნის შიგნით არსებული პოლიტიკური გარჩევები, დებატები და მეორეა – საერთაშორისო ტრიბუნა, – სადაც, შიდა პოლიტიკა უკანა პლანზე უნდა გადაიწიოს. დიახ, ჩვენ, ძირითადად უნდა ვისაუბროთ ქვეყნის გრძელვადიანი განვითარების ვექტორზე. ვფიქრობ, სწორედ ამ ჭრილში გააკეთა მან ყველაფერი, რაც სწორიც იყო“, – აღნიშნა მან.

მისივე თქმით, „არ უნდა შევიქმნათ ილუზია, რომ პრეზიდენტის გამოსვლა გადამწყვეტია, ვინაიდან, ევროპაში ყველას კარგად ესმის, რომ სალომე ზურაბიშვილი არ არის ის ადამიანი, ვინც ჩვენი ქვეყნის პოლიტიკას განსაზღვრავს“.

როგორც ხუხაშვილი განმარტავს, შესაძლოა, ევროპარლამენტში, პირადად პრეზიდენტი ზურაბიშვილი მოსწონთ, მაგრამ, მათ პრობლემები აქვთ ჩვენს ხელისუფლებასთან, რომლებიც ქვეყანაში არსებულ პოლიტიკას ატარებენ.

„ჩვენ არ უნდა ვიფიქროთ, რომ ევროპარლამენტარებს არ ჰქონდათ მოსმენილი ის მწვავე გამოსვლები, რაც მანამდე, თუნდაც 26 მაისს ჰქონდა პრეზიდენტს საკუთარ ქვეყანაში. ამ გამოსვლამ არც გადაჭარბებული იმედები არ უნდა მოგვცეს და არც იმედგაცრუების საფუძველი გვაქვს. შესაძლოა, პირადად პრეზიდენტის პოზიციები კიდევ უფრო გაძლიერდა ევროპული გაგებით, თუმცა, განსაკუთრებული სახელმწიფოებრივი მნიშვნელობა, არ მგონია ამას ჰქონდეს.

ზოგადად, როცა ნეიტრალური გამოსვლა გაქვს, გამოდის ისე, რომ ორივე მხარე გლანძღავს.

ისე, საქართველოში ნორმალური ადამიანის განმარტება იცით როგორია? “ქოციც” და “ნაციც” რომ გლანძღავს, აი მაშინ ხარ ნორმალური ადამიანი. ახლა ხელისუფლება ხალხს ეფარება და აცხადებს, რომ ხალხის პრეზიდენტზე გაბრაზებამ განაპირობა მისი შერბილებული ტონი. რეალურად, ხალხი არაფერ შუაშია. მდინარაძემ ამით ხაზი გაუსვა იმას, რომ ვითომ ხალხი მათ უჭერს მხარს“, – აღნიშნა გია ხუხაშვილმა „ჯორჯიან თაიმსთან“ საუბარში.

/თამუნა დუღაშვილი/

“პრეზიდენტისთვის საკუთარი უფლებამოსილებების გამოყენება არავის დაუშლია” – გია ვოლსკი

პრეზიდენტისთვის საკუთარი უფლებამოსილებების გამოყენება არავის დაუშლია – მუქარა? მუქარა რითი?! რა რესურსით შეიძლება ვინმეს დაემუქრო?! მუქარებისა და ანგარიშსწორებების პერიოდი წავიდა, – ეს განცხადება სალომე ზურაბიშვილის ევროპარლამენტში სიტყვით გამოსვლის პასუხად პარლამენტის პირველმა ვიცე სპიკერმა გია ვოლსკიმ გააკეთა.

ვოლსკიმ აღნიშნა ისიც, რომ მომავალი წელიწადნახევარი სალომე ზურაბიშვილი საქართველოს პრეზიდენტი იქნება და ინსტიტუტის მიმართ პატივისცემა ყველამ უნდა გაითვალისწინოს.

„რაც შეეხება მუქარას, ობიექტურად რომ ვთქვა, მუქარა არ გამიგია, მაგრამ თუ საპარლამენტო რესპუბლიკაში პარლამენტის წევრს მის მიმართ კრიტიკა „წამოსცდება“ და მის პოზიციას არ გაიზიარებს, თუ ამას მუქარას დაარქმევს, მაშინ რაღაც კონიუნქტურული გათვლა აქვს რეალურად არა მუქარა, არამედ პლურალიზმი უნდა დავარქვათ აზრთა სხვადასხვაობას“, – განაცხადა გია ვოლსკიმ.

ცნობისთვის, საქართველოს პრეზიდენტმა სალომე ზურაბიშვილმა ევროპარლამენტში სიტყვით გამოსვლისას მთავრობის წევრების მისამართით განაცხადა, რომ მათ არ აქვთ უფლება პრეზიდენტს დაემუქრონ.

„მინდა მთავრობის წევრებს მივმართო, რომ არ აქვთ უფლება დამემუქრონ, რადგან მაინც იმას გავაკეთებ, რასაც ვფიქრობ და რაც საჭიროდ მიმაჩნია, – განაცხადა პრეზიდენტმა.

როგორც ზურაბიშვილმა აღნიშნა, იმ შემთხვევაშიც თუ უმრავლესობა პრეზიდენტისთვის კანონით მინიჭებულ ვეტოს უფლებას უგულებელყოფს, პრეზიდენტს ხალხის იმედი ექნება, რადგან, მისივე თქმით, მისი გადაწყვეტილებები იმ პრინციპებს ეფუძნება, რომლებსაც ყველა ვეთანხმებით.

“პოლიციელებო, პოლიციის დღეს არ გილოცავთ, იმიტომ, რომ პოლიცია აღარ ხართ. ხართ ძაღლობა”- გიორგი არველაძე

პოლიციელებო, პოლიციის დღეს არ გილოცავთ, – ამის შესახებ მიხეილ სააკაშვილის დროინდელი ხელისუფლების ეკონომიკის მინისტრი გიორგი არველაძე სოციალურ ქსელში წერს.

როგორც გიორგი არველაძე აღნიშნავს, „სანამ რუსი ბორენკას ხელის ბიჭები ხართ, ძაღლობად დარჩებით“.

„პოლიციელებო, პოლიციის დღეს არ გილოცავთ.

იმიტომ, რომ პოლიცია აღარ ხართ. ხართ ძაღლობა. ძაღლობას კი პოლიციის დღის მილოცვა არ ეკუთვნის.

ხო, სანამ რუსი ბორენკას ხელის ბიჭები ხართ, ძაღლობად დარჩებით“, – წერს არველაძე.

https://www.facebook.com/george.arveladze/posts/pfbid02mernhLsq3YvDvEP4KWJErUH5Z1aAHxUUubHHtbRgqXAC1QDSbXziJ2pRKTjyJF5Wl

“პრეზიდენტის გზავნილები იყო სწორი”- ხატია დეკანოიძე

პრეზიდენტის გზავნილები იყო სწორი, მაგრამ ასევე ჩემთვის უფრო მკვეთრი გზავნილი იყო საჭირო, თუ რა ქმედითი ნაბიჯების გადადგმას აპირებს საქართველოს პრეზიდენტი ამ რეკომენდაციების შესრულების კუთხით, – ამის შესახებ დეპუტატმა ხატია დეკანოიძემ განაცხადა.

„გზავნილები იყო სწორი იმიტომ, რომ კანდიდატის სტატუსის გარშემო საუბარი, საქართველოს ისტორიული მიმართულებით, ევროინტეგრაციისკენ სვლა და საუბარი ძალიან მნიშვნელოვანია. უკრაინაზე საუბარი, პრეზიდენტ ზელენსკის შეფასება იყო მნიშვნელოვანი, უკრაინის გამარჯვების მოლოდინზე საუბარი, რომელიც საქართველოს მოქალაქეებს აქვთ, იყო მნიშვნელოვანი. მაგრამ ასევე ჩემთვის უფრო მკვეთრი გზავნილი იყო საჭირო იმასთან დაკავშირებით, თუ რა ქმედითი ნაბიჯების გადადგმას აპირებს საქართველოს პრეზიდენტი ამ რეკომენდაციების შესრულების კუთხით. მას არ დაუხურავს თემა ნიკა გვარამიას გათავისუფლებასთან დაკავშირებით, მე ასე დავინახე ყოველ შემთხვევაში“,- აღნიშნა დეკანოიძემ.

“ვიფხიზლოთ ჩვენც, რომ წმინდა ნინოს მსგავსად, გვქონდეს სულის ლამპრები ანთებული ” – მეუფე შიო

ვიფხიზლოთ ჩვენც, რომ წმინდა ნინოს მსგავსად, გვქონდეს სულის ლამპრები ანთებული და გონიერ ქალწულებთან ერთად შევიდეთ სიძის სასუფეველში, – ამის შესახებ პატრიარქის მოსაყდრემ, მეუფე შიომ, სიონის ღვთისმშობლის მიძინების სახელობის საკათედრო ტაძარში განაცხადა.

მიტროპოლიტმა წმინდა ნინოს საქართველოში შემოსვლის დღესასწაულთან დაკავშირებით პარაკლისი შეასრულა და მრევლს ქადაგებით მიმართა. მღვდელმთავარმა სრულიად საქართველოს დღესასწაული მიულოცა და წმინდა ნინოს ღვაწლზე ისაუბრა.

„გილოცავთ დღევანდელ დღეს – წმინდა მოციქულთა სწორის, ქართველთა განმანათლებლის, ქალწული ნინოს საქართველოში შემობრძანების დღეს. გადმოგცემთ სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ილია მეორის მოლოცვას, ლოცვა-კურთხევას.

ნამდვილად, ეს არის ეროვნული დღესასწაული და უდიდესი სასწაული, რომელიც მოგვამადლა ჩვენ უფალმა იესო ქრისტემ და ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელმა, ვინაიდან წმინდა ნინოს ღვაწლმა, მისმა ქადაგებამ განაპირობა ჩვენი ერის მოქცევა ჭეშმარიტ სარწმუნოებაზე.

ჩვენს ისტორიაში მრავლად იყვნენ ასეთი მოღვაწეები, რომლებიც სათნოებებით ასე ბრწყინავდნენ და მთელი არსებით ემსახურებოდნენ ქრისტეს და მის მიერ დაარსებულ წმინდა ეკლესიას, მაგრამ მათ შორისაც კი წმინდა მოციქულთა სწორი ნინო არის განსაკუთრებით გამორჩეული. განსაკუთრებით ბრწყინავს, ვინაიდან იგი ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელმა გამოირჩია განსაკუთრებული, სამოციქულო ღვაწლისთვის, რომ მისი წილხვდომილი ქვეყანა, საქართველო მოაქციოს ქადაგებით და სულის გადარჩენის გზაზე დააყენოს. ამისთვის დღეს ჩვენ ვმადლობთ ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელს – ამ დიდი სასწაულისა და მადლისთვის. ვიფხიზლოთ ჩვენც, რომ წმინდა ნინოს მსგავსად, გვქონდეს სულის ლამპრები ანთებული და გონიერ ქალწულებთან ერთად შევიდეთ სიძის სასუფეველში. ვეღირსოთ ღმერთისგან მარადიულ სიკეთეებს“, – განაცხადა კათოლიკოს-პატრიარქის მოსაყდრემ.

აშშ-ის წარმომადგენელთა პალატამ ეროვნული ვალის ზღვართან დაკავშირებით კანონპროექტი მიიღო

ამერიკის შეერთებულ შტატებში წარმომადგენელთა პალატამ, ეროვნული ვალის ზღვართან დაკავშირებით კანონპროექტს მხარი დაუჭირა. ახლა აღნიშნული კანონპროექტი ქვეყნის უმაღლესი საკანონმდებლო ორგანოს ზედა პალატაში, სენატში უნდა განიხილონ. ამის შემდეგ, დოკუმენტი ხელმოსაწერად პრეზიდენტს გადაეცემა.

31,4 ტრილიონი დოლარის ოდენობის ეროვნული ვალის ზღვარზე შეჩერებით, ამერიკის შეერთებული შტატები დეფოლტსა და ფინანსურ კრიზისს თავიდან აირიდებს.

ჯო ბაიდენმა მიღწეულ შეთანხმება „ამერიკელი ხალხისა და ამერიკული ეკონომიკისთვის კარგი ამბავი“ უწოდა.

„სენატს მოვუწოდებ, რაც შეიძლება მალე მიიღოს კანონი, რათა მე მისი ხელმოწერა შევძლო“, – დასძინა აშშ-ს პრეზიდენტმა.

“ევროპარლამენტში გამოსვლისას პრეზიდენტმა ისაუბრა ბევრ საკითხზე, მაგრამ იმავდროულად – არაფერზე” – ლევან ბეჟაშვილი

საზოგადოებას ჰქონდა ობიექტური მოლოდინი, რომ პრეზიდენტი გამოიყენებდა თავის კონსტიტუციურ უფლებამოსილებას და მიიღებდა იმ გადაწყვეტილებას, რომელიც აღადგენდა პოლიტიკურ ბალანსს, – ამის შესახებ „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის“ პოლიტსაბჭოს თავმჯდომარემ, ლევან ბეჟაშვილმა განაცხადა.

მისი თქმით, ქვეყანაში პოლიტიკური ბალანსი მნიშვნელოვანი იყო, რათა განთავისუფლებულიყო მიხეილ სააკაშვილი და ნიკა გვარამია.

„საზოგადოებას, როგორც ქვეყნის შიგნით, ასევე ქვეყნის გარეთ, ჰქონდა ობიექტური მოლოდინი, რომ პრეზიდენტი გამოიყენებდა თავის კონსტიტუციურ უფლებამოსილებას და მიიღებდა იმ გადაწყვეტილებას, რომელიც აღადგენდა პოლიტიკურ ბალანსს, რომელიც „ქართული ოცნების“ სასარგებლოდაა დარღვეული. პრაქტიკულად, ქვეყანამ დღეს ანტიდასავლური კურსი აიღო და ეს ბალანსი მნიშვნელოვანი იყო, რათა განთავისუფლებულიყო მიხეილ სააკაშვილი და ნიკა გვარამია და კანდიდატის სტატუსის მიღების ყველა წინაპირობა ამ შემთხვევაში უფრო დაბალანსებული იქნებოდა. თუმცა, პრეზიდენტმა ისაუბრა ბევრ საკითხზე, მაგრამ იმავდროულად – არაფერზე“, – განაცხადა ბეჟაშვილმა.

 

სალომე ზურაბიშვილი ევროპარლამენტის წინაშე სიტყვით 31 მაისს წარდგა.

“იაპონიას, ჩინეთს, თურქეთსა და უკრაინას შეუძლიათ კრემლს ტერიტორიული პრეტენზიები წაუყენონ”- The Daily Telegraph

ბრიტანული გაზეთის „დეილი ტელეგრაფის“ (The Daily Telegraph) ვებ-გვერდზე გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „რუსეთი შეიძლება მისმა მეზობლებმა „ჩაყლაპონ“: რასაც დასთეს, იმას მოიმკი – იაპონიას, ჩინეთს, თურქეთს და უკრაინას შეუძლიათ კრემლს ტერიტორიული პრეტენზიები წაუყენონ“ (ავტორი – სვეტლანა მორენეცი).

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:

უკრაინის მიერ რუსული არმიის მიმართ გაწეულმა წინააღმდეგობამ დაამსხვრია მითი რუსეთის უძლეველობის შესახებ. ყველამ დაინახა, რომ რუსეთი ის დაუმარცხებელი იმპერია არ არის, რომლის წარმოდგენასაც კრემლი ცდილობდა როგორც ქვეყნის შიგნით, ისე ქვეყნის საზღვრებს გარეთ. იმ დროს, როცა რუსეთს სურს უკრაინა თავის საკუთრებად გამოაცხადოს, სხვა ქვეყნები რუსეთის ტერიტორიის ნაწილებს უყურებენ და მის დასაკუთრებას ფიქრობენ – იმის გათვალისწინებით, რომ ომში რუსული ჯარი თავის სისუსტეს ამჟღავნებს. ყველა ამჩნევს, თუ რაოდენ დაძაბუნებულია რუსეთის არმია. ქვეყნის შიგნით მცხოვრები ხალხები ხელსაყრელ მომენტს ელოდებიან, რომ ხულიგანი პრეზიდენტი ჩამოაგდონ. კრემლი უნდა დაფიქრდეს, როცა მეზობლის სუვერენული ტერიტორიის მიტაცებას ცდილობს – ეს, თავის მხრივ, მეზობელ სახელმწიფოებს შანსს აძლევს, რომ რუსეთს ტერიტორიული პრეტენზიები წაუყენოს იმ მიწა-წყალზე, რომელსაც თავისად თვლის და რუსეთის მიერ არის დაპყრობილი.

იაპონია პირველი სახელმწიფო იყო, რომელმაც შარშან, რუსეთის არმიის უკრაინაში სრულმასშტაბიანი შეჭრის შემდეგ, დუმილი დაარღვია: ტოკიომ მოსკოვს კურილიის არქიპელაგის სტატუსი გაახსენა და განაცხადა, რომ „სრულიად მიუღებელია, როცა იაპონიის კუთვნილი ჩრდილოეთის კუნძულები 77 წლის განმავლობაში რუსეთს უსამართლოდ აქვს ოკუპირებული“. 1945 წლიდან სსრ კავშირის მიერ კურილიის კუნძულების ანექსიის შედეგად იქიდან იაპონური მოსახლეობა განდევნილი იქნა და იმ დროიდან მოყოლებული, ტოკიო და მოსკოვი დღემდე ვერ მისულან კომპრომისამდე. მოლაპარაკება შეწყდა, როცა პუტინმა აჩვენა – რუსეთი მზად არ არის ოკუპირებული მიწა ვინმეს გაუყოს ან კანონიერ მფლობელს დაუბრუნოს, პირიქით, კრემლი მუდამ სხვისი კუთვნილის მიტაცებას ცდილობს.

შემდეგ ჩინეთმა დაიწყო ისეთი რუკების შედგენა, რომელთა მიხედვით, რუსეთის ციმბირის და შორეული აღმოსავლეთის რეგიონები ჩინეთის ისტორიულ მიწა-წყალს წარმოადგენს. პეკინის ასეთ არაოფიციალურ პოზიციას თავისი საფუძველი ნამდვილად აქვს: მე-19 საუკუნეში რუსეთმა ჩინეთის კუთვნილი დიდი ტერიტორიების ანექსია მოახდინა. რადგანაც დღეს მათი მშვიდობიანი გზით დაბრუნება შეუძლებელია, პეკინი ეკონომიკურ ექსპანსიას ახორციელებს ბაიკალის ტბის რეგიონში, ციმბირსა და ამურისპირეთში, აქტიურად სარგებლობს ტერიტორიის იჯარით აღების წესით.

პოლონეთში სულ უფრო მტკიცდება აზრი, რომ ვარშავას აქვს სრული კანონიერი უფლება პრეტენზია განაცხადოს კალინინგრადზე (კენისბერგზე), რომელიც საბჭოთა კავშირმა 1945 წელს მიიერთა. თურქეთს, აზერბაიჯანს, ყაზახეთს და უკრაინასაც კი შეიძლება თავიანთი ინტერესი ჰქონდეთ რუსეთის ტერიტორიის მიმართ. რუსმა „ბოევიკებმა“, რომლებიც ბელგორდის ოლქში უკრაინის დროშით მოქმედებენ, ვლადიმერ პუტინს შეახსენეს, რომ მსგავსი მოვლენა შეიძლება სხვა ადგილზეც განმეორდეს – იმ ქვეყნების მხრიდან, რომლებიც რუსეთთან დღეს არსებულ თავიანთ საზღვრებს უსამართლოდ თვლიან.

კიევი ისწრაფვის იმისკენ, რომ ქვეყნის 1991 წლის დროინდელი საზღვარი აღდგეს და ომი ამით დაასრულოს, თუმცა, რუსეთის არმიის გაძევების პერსპექტივის გათვალისწინებით, უკრაინა რუსეთის საზღვრისპირა ოლქებში მომხდარ შეტაკებებს ერთგვარ შურისძიებად მიიჩნევს იმის სანაცვლოდ, რასაც მოსკოვი დონბასში აკეთებს.

სანამ კრემლი [უკრაინის ხარჯზე] თავისი ევროპული ტერიტორიების გაფართოებით არის დაკავებული, ეროვნული ავტონომიები და მათი ლიდერები მოსკოვისაგან გამოყოფას ნატრობენ, რაც პერსპექტივაში რუსეთის 34 „დამოუკიდებელ სახელმწიფოდ“ დაშლას ნიშნავს. ამასთან, ისიც უნდა ვთქვათ, რომ დღეისათვის რუსეთში ეროვნულ-გამათავისუფლებელი მოძრაობა დათრგუნულია. როცა საბჭოთა კავშირი დაიშალა, რუსეთის შიგნით მდებარე ზოგიერთმა ავტონომიურმა რესპუბლიკამ სუვერენიტეტის გამოცხადება სცადა, მათ საწყის ეტაპზე თითქოსდა რაღაც წარმატებას მიაღწიეს (მაგალითად, თათრეთის რესპუბლიკამ), მაგრამ შემდეგ რაც ჰქონდათ, კრემლის წყალობით, დაკარგეს. მართალია, ზოგიერთი ავტონომიური რესპუბლიკის კონსტიტუციებში ჩაწერილია, რომ მათი მოსკოვთან ურთიერთობა ცალკე შეთანხმებებით რეგულირდება, მაგრამ ეს ნორმები ჯერ კიდევ „ძილის მდგომარეობაში“ არიან და „გაიღვიძებენ“ იმ დროს, როცა კრემლს იმპერიის კონტროლი გაუჭირდება.

ამჟამად რუსეთის ხელისუფლებას სრულიად რეალური შიში აქვს იმისა, რომ შეიძლება [1990-იანი წლების დასაწყისი მოვლენები განმეორდეს და] სუვერენიტეტების გამოცხადების კასკადი მოხდეს. არ არის გამორიცხული, რომ ადგილობრივმა მმართველმა ელიტამ თავისი რესურსებით და ფინანსებით სარგებლობაზე პრეტენზია განაცხადოს და მოსკოვის გარეშე მათი გადანაწილება მოახდინოს. მართალია, თავის დროზე ჩეჩნეთის მაგალითმა აჩვენა რუსეთის სხვა ხალხებს, რომლებიც იძულებით იქნენ ანექსირებულები, თუ რა ბედი ელოდება „ურჩ რეგიონებს“, მაგრამ როცა კრემლი ადგილობრივ მოსახლეობას უკრაინის ომის „საზარბაზნე ხორცად“ იყენებს, ამას, ალბათ, ისინი ვეღარ მოითმენენ.
ყველაზე მეტად ომში სამხედრო გაწვევით რუსეთის ღარიბი რეგიონები დაზარალდნენ. ანტოსაომარი მიტინგები ჩატარდა დაღესტანში, ყალმუხეთში, ბურიატეთში, რომელთა ლიდერები „სამხედრო ბეგარის“ წინააღმდეგ გამოვიდნენ. ისინი გრძნობენ, რომ კრემლი მათ – ადგილობრივ ეთნიკურ მოსახლეობას – მეორე ხარისხის ადამიანებად თვლის იმათთან შედარებით, ვინც მოსკოვში და სანქტ-პეტერბურგში ცხოვრობენ. ფრონტიდან გაგზავნილი კუბოების მზარდ რაოდენობას ცეცხლის გაჩაღება შეუძლია და თუ ის ერთხელ მაინც იფეთქებს, მერე რუსეთის სხვა რეგიონებსაც გადაედება…

უკრაინის მთავრობა თვლის, რომ რუსეთის იმპერიალისტური ამბიციებს ბოლო უნდა მოეღოს ისე, რომ ყველასათვის სამართლიანობა აღდგეს. კიევმა კურილის კუნძულები და ჩეჩნეთი „რუსეთის მიერ დროებით ოკუპირებულ ტერიტორიებად“ აღიარა და მხარს უჭერს ადგილობრივ ლიდერებს, რომლებსაც კრემლი დევნის. უკრაინა ითხოვს, რომ აღმოსავლეთ ევროპაში ხანგრძლივი მშვიდობის მისაღწევად მოსკოვის ჯარი უნდა გავიდეს არამარტო ყირიმიდან და დონბასიდან, არამედ დნესტრისპირეთიდან, აფხაზეთიდან, [სამხრეთ ოსეთიდან] და მთიანი ყარაბაღიდან. მართალია, ეს იდეალისტური ოცნებაა, თითქმის აუსრულებელი, რადგან ვლადიმერ პუტინი უფასოდ ოკუპირებული მიწების ერთ მეტრსაც კი არ დააბრუნებს, მაგრამ, ამის მიუხედავად, მოსკოვმა თავის სამომავლო უბედურების თავიდან აცილებაზეც უნდა იფიქროს. საბოლოო ჯამში, რუსეთს ის, რაც მან დათესა, უბედურებად შეუტრიალდება.

წყარო

“მოლდოვის, უკრაინისა და საქართველოსთვის ევროკავშირის კარი მართლა ღიაა და არა ისე, როგორც ნატო-ს კარი უკრაინისთვის”-ლიეტუვის პრეზიდენტი

ალბათ, ლიეტუვა არის „აღმოსავლური პარტნიორობის“ ყველაზე ენთუზიაზმით სავსე მხარდამჭერი და ჩვენ ამას გავაგრძელებთ, მაგრამ რა თქმა უნდა გადაწყვეტილებები უნდა იქნას მიღებული, რეფორმები უნდა განხორციელდეს, – ამის შესახებ ლიეტუვის პრეზიდენტმა, გიტანას ნაუსედამ განაცხადა.

მისი თქმით, რეფორმების განხორციელების შემდეგ, როგორც ჯილდო, ინტეგრაცია და ძალიან მკაფიო სიგნალები ევროკავშირიდან უნდა განხორციელდეს.

„მოლდოვისთვის, უკრაინისთვის და საქართველოსთვის ევროკავშირის კარი მართლა ღიაა და არა ისე, როგორც ნატო-ს კარი უკრაინისთვის. ჩვენ გვსურს, რომ ისინი ღია იყოს ვილნიუსშიც, მაგრამ ამავე დროს ჩვენ მკაფიო მესიჯი უნდა გავაგზავნოთ ამ კარის გახსნისა და გამოყენების შესაძლებლობის შესახებ, რადგან ახლა უკრაინაც ამას გვეკითხება, რომ თუ კარი ღიაა, სად არის ეს კარი“, – განაცხადა ნაუსედამ.

“პუტინის დამხობა უკრაინის კანონიერ მიზანს წარმოადგენს” – The Daily Telegraph

ბრიტანული გაზეთის „დეილი ტელეგრაფის“ (The Daily Telegraph) ვებ-გვერდზე გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „პუტინის დამხობა უკრაინის კანონიერ მიზანს წარმოადგენს, ამიტომ მოსკოვზე შეტევის გამო კიევს ნუ გავაკრიტიკებთ“ (ავტორი – ჰემიშ ბრეტონ-გორდონი).

„გარეგნული მიმზიდველობისა და დიდებულების მიუხედავად, მოსკოვი მაინცდამაინც დიდად გამაგრებული ქალაქი არ არის: მე-19 საუკუნეში, 1812 წელს, მოსკოვი ნაპოლეონმა დაიპყრო და მთლიანად გადაწვა, მოგვიანებით, უკვე მეოცე საუკუნეში, ბოლშევიკები ქალაქს იოლად დაეპატრონნენ, ხოლო 1941-1942 წლებში კინაღამ გერმანიის ვერმახტის ხელში აღმოჩნდა. მეორე მსოფლიო ომის დროს მოსკოვი იმდენად მოწყვლადი იყო, რომ გერმანელი ჯარისკაცების თქმით, ისინი უკვე შენობების მბრწყინავ შპილებს ხედავდნენ. მოსკოვი სუსტი ადგილია იმ პიროვნებისთვის, ვინც კრემლში ბინადრობს. აი, სწორედ ამიტომ არის ვლადიმერ პუტინისათვის უხერხული და დამამცირებელი დრონებით მოსკოვის მდიდრულ კვარტლებზე შეტევა, სადაც ოფიციალური სამთავრობო რეზიდენციებია განლაგებული და სადაც მაგნატების საცხოვრებელი ბინები მდებარეობს.

ისტორიულად ისე ჩამოყალიბდა, რომ იმ მმართველს, ვისაც მოსკოვის დაცვა შეუძლია, თუნდაც სხვა სფეროებში საქმე ცუდად მიდიოდეს, დამხობის საფრთხე არ ემუქრება. ეს ძალიან კარგად იცოდნენ ვლადიმერ ლენინმა და ლევ ტროცკიმ რუსეთის სამოქალაქო ომის დროს. მაგრამ ახლა, როცა ომის სუნთქვას უშუალოდ მოსკოველები გრძნობენ, ნათელი ხდება, რომ მოსკოვის დაცვის საქმე ცუდად არის. აქედან გამომდინარე, რუსულ ელიტას მოთმინების ფიალა ევსება.
ჩვენ ჯერ-ჯერობით ბევრი რამ არ ვიცით დრონებით შეტევის შესახებ: უკრაინის არმიის მიერ განხორციელდა თუ უშუალოდ თვითონ რუსების – პროუკრაინულად განწყობილი პარტიზანების – მონაწილეობით, რომლებიც კიევისაგან დამოუკიდებლად მოქმედებენ. არ არის გამორიცხული ის ვარიანტიც, რომლის მიხედვით, ოპერაციის გეგმა თვით რუსულმა დაზვერვამ შეიმუშავა მოსახლეობის პატრიოტული სულისკვეთების ასამაღლებლად: „მტერი მოსკოვთანაა, ბრძოლის დრო დგება“.

მაგრამ ყველა შემთხვევაში ის განცხადებები, რომ თუ დრონებით შეტევის უკან უკრაინა დგას, ეს მოქმედება უკანონოა და ამის დაშვება არ შეიძლება, ესკალაციას გამოიწვევსო, საკმაოდ საკვირველი და უცნაურია. კიევი თითქმის ყოველდღიურად იბომბება ბარბაროსულად, ინგრევა და ნადგურდება სამოქალაქო ობიექტები, იღუპება მშვიდობიანი მოსახლეობა, მათ შორის მოხუცები, ქალები და ბავშვები.

ჩვენ ხშირად გვესმის, რომ მოსკოვს ნაკლებად აღელვებს მისგან შორს მიმდინარე ომი, რუსული ელიტა უდარდელად ცხოვრობს… ამიტომაც, თუ შეტევა მართლაც უკრაინის არმიამ განახორციელა, გასაგები იქნებოდა პრეზიდენტ ვოლოდიმირ ზელენსკის მოქმედების მიზანი: იქნებ რუსმა ხალხმა გააცნობიეროს, თუ როგორი შეგრძნებაა მუდმივი დაბომბვის პირობებში ყოფნა. და თუ უკრაინა მიზანშეწონილად თვლის ომის მტრის ტერიტორიაზე გადატანას, ჩვენ ვინ ვართ, რომ მას ეს ავუკრძალოთ, ან მისი მოქმედება დავგმოთ?

ამჟამად ხმელთაშუა ზღვის სანაპიროზე, საკურორტო ადგილებში უამრავი მდიდარი რუსი ისვენებს, რომელთაგან ძალიან ბევრი არმიაში გასაწვევი ასაკისაა, შამპანურებს წრუპავენ და არხეინად ტკბებიან საამური ცხოვრებით – იმის ნაცვლად, რომ ახლა ისინი დონბასში სანგრებს უნდა თხრიდნენ და ტრანშეებს უნდა აშენებდნენ. ამ ადამიანების ყოველდღიური ცხოვრებისათვის, რომლებიც ვლადიმერ პუტინის მხარდამჭერები არიან, ომს თითქმის არავითარი გავლენა არ მოუხდენია. მათ, „იღბლიანებს“, სრულებით არ აღელვებთ იმ „უიღბლო“ რუსები ბედი, რომლებიც ფრონტზე მძიმე სამუშაოებს ასრულებენ. ალბათ, როცა ახლა ომი მათ უშუალოდ დაემუქრებათ, როცა დრონები მათ სასახლეებსაც დაბომბავს, მაშინ ელიტის განწყობა შეიცვლება.

კიევის გათვლებით (და ეს შესაძლოა სტრატეგიულად სწორი იყოს), სანამ ომი რეალურად რუსების უმეტესობას საკუთარ ტყავზე არ უგრძნია, სანამ უკრაინის არმია კონტრშეტევისათვის ემზადება, უფრო უკეთესი იქნება სიტუაციის დესტაბილიზების მცდელობა რუსეთის შიგნით, მთავრობის დამხობის შესაძლებლობის გამოყენების ჩათვლით, ვიდრე ომის წლობით გაგრძელება, რომელიც საბოლოოდ შეიძლება ჩიხში შევიდეს.

კიევმა კარგად უწყის, რომ მას გამარჯვებისთვის დრო უსასრულოდ არ აქვს. ყოველმა გასულმა თვემ დასავლელ მოკავშირეებში შეიძლება დაღლის გრძნობა გააჩინოს. ამ მხრივ კიდევ უფრო საშიშია აშშ-ის საპრეზიდენტო არჩევნები (2024 წლის ნოემბერში): თუ რესპუბლიკელი კანდიდატი გაიმარჯვებს, ვთქვათ, განსაკუთრებით დონალდ ტრამპი, მაშინ კიევს აღარ ექნება ის სასიცოცხლოდ აუცილებელი დახმარება, რასაც ჯო ბაიდენი უწევს. დონალდ ტრამპი იმასაც კი არ იტყვის, რომ მას ამ ომში უკრაინის გამარჯვება სურს. ვოლოდიმირ ზელენსკი, ალბათ, აცნობიერებს, რომ ასეთ სიტუაციაში აუცილებელია ვლადიმერ პუტინზე ზეწოლა გააძლიეროს და რაც შეიძლება სწრაფად. [ზეწოლის ერთ-ერთ გამოხატულებას კი სწორედ მოსკოვზე საჰაერო შეტევები წარმოადგენს].

ჩვენ არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ვლადიმერ პუტინს ვოლოდიმირ ზელენსკის მოკვლა და მისი მთავრობის დამხობა სურდა. მოსკოვზე განხორციელებული დარტყმები რუსეთის პრეზიდენტს მიახვედრებს, რომ იგი მოწყვლადი არ არის, რომ მას სისხლის სამართლის საერთაშორისო სასამართლომ თავი ყულფში გააყოფინა და ეს ყულფი თანდათან ვიწროვდება. თვით ევგენი პრიგოჟინიც, „ვაგნერის“ ხელმძღვანელი, აღიარებს იმას, თუ რამდენად უსარგებლოა კრემლი: რუსეთის „უძლეველმა“ არმიამ დამარცხებები განიცადა და ვერც ნატოს გაფართოება ვერ შეაჩერა. ასეთი ფაქტები მოსახლეობაში ეჭვების შეტანისათვის კარგ ნიადაგს წარმოადგენს.

მოსკოვში, ალბათ, ბევრს კითხვა უჩნდება: თუ ვლადიმერ პუტინს მოსკოვის დაცვაც კი არ შეუძლია დრონების შეტევისაგან, მაშინ რამდენად ძლიერი და ქმედითუნარიანია პრეზიდენტი? რუსული ელიტა, რომელიც ხმელთაშუა ზღვის ლაჟვარდოვან ნაპირზე დროს უსაქმოდ ატარებს, იქნებ ახლა მაინც დაფიქრდეს პირველად, თუ როგორი ხანგრძლივი ომის მიმართ მოუწევს შერიგება.

ტირანები ხელისუფლებაში იშვიათად რჩებიან ხოლმე მას შემდეგ, როცა მათი მართვის უნარისა და წარმატებების ელვარება ფერმკრთალდება. ვლადიმერ პუტინის ელვარება მოსკოვის ცაში ავარდნილმა კვამლმა დაჩრდილა, რაც მისი წარუმატებლობის დიდ სიმბოლოდ შეიძლება იქცეს.

წყარო

“აბსოლუტურად დარწმუნებული ვარ, რომ საქართველოს მომავალი ევროკავშირის ოჯახშია”- შარლ მიშელი

აბსოლუტურად დარწმუნებული ვარ, რომ საქართველოს მომავალი ევროკავშირის ოჯახშია. სწორი გადაწყვეტილებები საქართველოს მთავრობის მისაღებია, რათა მოხდეს საჭირო რეფორმების იმპლემენტაცია, – ამის შესახებ ევროპული საბჭოს პრეზიდენტმა, შარლ მიშელმა ევროპული პოლიტიკური გაერთიანების მეორე სამიტის დაწყებამდე განაცხადა,

მიშელის თქმით, „ქართველმა ხალხმა იცის, რომ მათ შეუძლიათ ჰქონდეთ მისი პირადი მხარდაჭერისა და ევროკავშირის მხარდაჭერის იმედი“.

„იმედი მაქვს, რომ მომდევნო თვეებში გაიხსნება შესაძლებლობების ფანჯარა, რათა მკაფიო არჩევანი გაკეთდეს. არა რუსების გასახარად, არამედ მკაფიო არჩევანის გასაკეთებლად, რათა უზრუნველყოფილი იყოს, რომ საქართველოს მომავალი იქნება დაფუძნებული ამ ფუნდამენტურ, ევროპულ ღირებულებებზე – მშვიდობაზე, კეთილდღეობაზე, ეკონომიკურ და სოციალურ განვითარებაზე“, – აღნიშნა შარლ მიშელმა.

კითხვაზე, ხომ არ გეგმავს საქართველოში ვიზიტს, შარლ მიშელი აცხადებს, რომ მოხარული იქნებოდა, კიდევ ერთხელ ჩამოსულიყო საქართველოში, რათა შეხვედროდა ქართველ ხალხს. „საქართველოს პრეზიდენტმა მიმიწვია და ვნახოთ, რამდენად შესაძლებელი იქნება კიდევ ერთხელ საქართველოში ვიზიტი“, – აღნიშნა მიშელმა.

რაც შეეხება საქართველოსთვის წლის ბოლოს ევროკავშირის კანდიდატი წევრის სატატუსის მინიჭების შესაძლებლობაზე დასმულ კითხვას, შარლ მიშელი პასუხობს:„ჩვენ გვაქვს ძალიან მკაფიო პოლიტიკური დღის წესრიგი. ერთი მხრივ, ევროკავშირის მხარეს გაცნობიერებული აქვს, რომ მნიშვნელოვანია, გადაიდგას ნაბიჯები ევროკავშირის გაფართოების პროცესში. ევროკომისია ზაფხულის შემდეგ გამოაქვეყნებს წერილობით დასკვნას გაფართოების თემაზე. განვმეორდები და ვიტყვი, რომ ვგეგმავ, ეს თემა დღის წესრიგში დავაყენო წლის ბოლოსთვის“.