შვედეთის ყოველდღიურ გაზეთში „დაგენს ნიჰეტერში“ («Dagens Niheter» – „დღევანდელი ამბები“) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „საქართველოს მთავრობა რუსეთისაკენ კიდევ ერთ ნაბიჯს დგამს“ (ავტორი – ინგმარ ნევუსი), რომელშიც მიმოხილულია სიტუაცია „ხალხის ძალის“ მიერ შემუშავებულ კანონპროექტთან დაკავშირებით.

გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:

„საქართველოს მთავრობა კიდევ ერთ ნაბიჯს დგამს რუსეთთან მეგობრობის მიმართულებით. პარლამენტი, ალბათ, მალე მიიღებს კანონპროექტს, რომელიც მასმედიას და არასამთავრობო ორგანიზაციებს „უცხოელ აგენტად“ რეგისტრირებას ავალდებულებს“, – ნათქვამია სტატიაში.

კანონპროექტი რუსეთის ანალოგიური კანონის მიხედვით არის მომზადებული, რომლის მიზანს დამოუკიდებელი აზრის გამოხატვაზე ზეწოლა წარმოადგენს. ქართული საზოგადოება მტკიცედ გამოდის რუსეთის პუტინისტური რეჟიმის წინააღმდეგ და მხარს უჭერს უკრაინის ბრძოლას.

ამასთან, გასაკვირი არაა, რომ იმ დროს, როცა რუსეთს საქართველოს ტერიტორიის 20% აქვს ოკუპირებული 2008 წლის ომის შედეგად, საქართველოს მთავრობა, რუსეთ-უკრაინის ომის ფონზე, საკმაოდ ფრთხილ პოლიტიკას ატარებს და მოსკოვის წინააღმდეგ სანქციებს არ უერთდება. პოლიცია წინააღმდეგობას უწევს უკრაინის მხარდამჭერთა აქციებს.

„ქართული ოცნების“ – ქვეყნის მმართველი პარტიის რეალური ლიდერია ბიძინა ივანიშვილი, ყველაზე მდიდარი ქართველი, რომელმაც ქონება რუსეთში დააგროვა და რომელსაც, როგორც ითვლება, დღემდე მოსკოვთან კარგი კავშირები აქვს.

ამიტომაც ბევრი ოპოზიციონერს მიაჩნია, რომ საქართველოს მოსკოვის მიმართ ლოიალური განწყობის ოლიგარქი მართავს. სავარაუდოდ, სწორედ მისი გადაწყვეტილებით არის საპყრობილეში მიხეილ სააკაშვილი, დასავლეთისადმი მეგობრულად განწყობილი ყოფილი პრეზიდენტი, რომელიც ამჟამად სასიკვდილოდაა განწირული.

თავის მხრივ, საქართველოს ხელისუფლება ოპოზიციონერებს ბრალს სდებს, რომ მათ სურთ ქვეყანა რუსეთის წინააღმდეგ ომში ჩაითრიონ.

ფორმალურად საქართველოს ევროინტეგრაციულ კურსს ატარებს, უკრაინასთან და მოლდოვასთან ერთად, თბილისი ევროკავშირის წევრად მიღების რიგში იმყოფება, თუმცა მას, კიევისა და კიშინიოვისაგან განსხვავებით, დამატებით პირობების შესრულება მოსთხოვეს.

მაგრამ საქართველო პირიქით მოქმედებს: ანტიდასავლური საპარლამენტო ჯგუფის წევრებმა მოამზადეს კანონპროექტი უცხოელი აგენტების შესახებ, რომლის მიხედვით, ის ორგანიზაციები და მასმედიის საშუალებები, რომელთა ბიუჯეტის 20% საზღვარგარეთიდან ფინანსდება, „უცხოელი აგენტის“ სახელით უნდა დარეგისტრირდეს. კანონპროექტს მთავრობაც მხარს უჭერს და აცხადებს, რომ ამ სამართლებრივი აქტის მიღება ხელს შეუწყობს გამჭვირვალობას და რომ ანალოგიური კანონები მოქმედებენ დასავლეთშიც (აშშ-ში).

მაგრამ ოპოზიცია თვლის, რომ კანონპროექტი უფრო მეტად რუსული კანონის ასლს წარმოადგენს, რომელიც ძალაში 2012 წელს შევიდა. ამ კანონს ვლადიმერ პუტინის რეჟიმი არასასურველი ორგანიზაციების დახურვისა და გაუქმების მიზნით იყენებს.

ქართული კანონპროექტი აშკარად არის მიმართული საერთაშორისო ორგანიზაციების, მათ შორის Transparency International-ის წინააღმდეგაც, რომელიც დიდი ხნის წინათ გახდა საქართველოს მთავრობის კრიტიკის ობიექტი.

უნგრეთის პრემიერ-მინისტრი ვიქტორ ორბანი რუსეთის წინააღმდეგ სანქციების გახანგრძლივების დაბლოკვით იმუქრება. ინფორმაციას ამის შესახებ გამოცემა Politico სამ ევროპელ დიპლომატზე დაყრდნობით ავრცელებს.

გამოცემის წყაროების თანახმად, ორბანი რუსეთის წინააღმდეგ სანქციების გაგრძელებაზე ვეტოს დადებით იმუქრება, რომლებიც 6 თვეში ერთხელ მოითხოვს განახლებას, ვინაიდან სურს, რომ სასანქციო სიიდან ოთხი ადამიანი ამოიღონ.

უნგრეთი ასევე სანქციების გახანგრძლივების პერიოდის 6 თვიდან 12 თვემდე გაზრდის წინადადების წინააღმდეგ გამოდის, რომელსაც ევროკავშირის ყველა დანარჩენი წევრი სახელმწიფო უჭერს მხარს.

გამოცემის თანახმად, სამშაბათს ევროკავშირის ელჩებმა უნგრეთთან კომპრომისის მიღწევა ვერ შეძლეს. ორმა დიპლომატმა აღნიშნა, რომ ევროკავშირი მზად არის ორბანის მოთხოვნა დააკმაყოფილოს და სასანქციო სიიდან ის ოთხი ადამიანი ამოიღოს, რათა სხვა პირების წინააღმდეგ შეზღუდვები არ დააყენოს საფრთხის ქვეშ.

ცნობისთვის, რუსეთის მიერ უკრაინის წინააღმდეგ გაჩაღებული ომის შედეგად ევროკავშირმა 1 400-ზე მეტი ადამიანის წინააღმდეგ შემოიღო სანქციები, მათ შორის არიან ოლიგარქები, რუსეთის პარლამენტის წევრები, სამხედროები, ძალოვანი სტრუქტურების წარმომადგენლები და უკრაინის დროებით ოკუპირებულ ტერიტორიებზე მყოფი რუსი ადმინისტრატორები.

სანქციების გახანგრძლივების 6 თვიანი პერიოდის გაზრდის შესახებ მოლაპარაკებები დღეს გაიმართება. წინასწარი კომპრომისით, უნგრეთის წინააღმდეგობის გამო, ევროკავშირის ელჩები სანქციების პერიოდის 12 თვის ნაცვლად 9 თვემდე გაზრდას განიხილავენ.

ფრანგულ გაზეთ „ლიბერასიონში“ (Liberation) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „პრეზიდენტობიდან ოპოზიციონერამდე: დაპატიმრებული მიხეილ სააკაშვილი „მძიმე მდგომარეობაშია“ (ავტორი – სალომე ბურდული).

პუბლიკაცია რამდენიმე ნაწილისაგან შედგება. 

„ექს-პრეზიდენტის მძიმე მდგომარეობა“

გადმოცემულია ექს-პრეზიდენტის მკურნალი ექიმის“ თამარ დავარაშვილის განცხადება პაციენტის „მძიმე მდგომარეობის“ შესახებ, შემდეგ ავტორი ფრანგ მკითხველს აცნობს მსჯავრდადებულ მიხეილ სააკაშვილის საავადმყოფოებში ყოფნის ისტორიას – შიმშილობებს პატიმრობიდან გათავისუფლებისა და საზღვარგარეთ მკურნალობის მოთხოვნით, უცხოელ ექიმთა დასკვნებს „მისი მოწამვლის“ თაობაზე, წონაში მკვეთრად დაკლებას, დასუსტებას და „ოდესღაც შავთმიანი პრეზიდენტის ნაადრევად გაჭაღარავებას“. 

„55 წლის მიხეილ სააკაშვილს რთული წარსული აქვს, მაგრამ იგი დღემდე ცნობილია თავისი ავტორიტეტით კავკასიის ყოფილ საბჭოთა რესპუბლიკაში, რომელსაც 20004 წლიდან 2013 წლის ჩათვლით ხელმძღვანელობდა“.

„ვარდების რევოლუციის გმირი“

ავტორი აღწერს ქარიზმატული და პროდასავლური ლიდერის პოლიტიკურ ბიოგრაფიას – საზღვარგარეთ (საფრანგეთში და აშშ-ში) სწავლის პერიოდს და საქართველოში დაბრუნებას: იმდროინდელი პრეზიდენტის ედუარდ შევარდნაძის დახმარებით მიხეილ სააკაშვილი პოლიტიკაში ჩაება და კორუფციასთან ბრძოლა დაიწყო, გახდა ოპოზიციონერი, ჩამოაყალიბა პოლიტიკური პარტია, იყო თბილისის მერი, გამოვიდა პრეზიდენტის კორუმპირებული გარემოცვის წინააღმდეგ, მონაწილეობდა არჩევნებში, რომელიც ხელისუფლებამ გააყალბა და რომლის შედეგად მოსახლეობის ფართო ანტისამთავრობო მშვიდობიანი აქციები დაიწყო. „ეს მოვლენა საქართველოს ისტორიაში „ვარდების რევოლუციის“ სახელით შევიდა, მას მიხეილ სააკაშვილი ხელმძღვანელობდა, იგი პრეზიდენტად აირჩიეს, ებრძოდა კორუფციას, ცდილობდა ქვეყნის რუსეთის ორბიტისაგან ჩამოშორებას და ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენას. „შეიძლება ითქვას, რომ მიხეილ სააკაშვილი პოპულარულიც არის და იმავდროულად წინააღმდეგობრივი პიროვნებაც: იგი ცნობილია თავისი ავტორიტარული მართვის მეთოდებით, მასმედიაზე ზეწოლით და ოპოზიციური აზრის ჩახშობით“.

„განდევნილი და მოქალაქეობის არმქონე პირი“

2008 წელს რუსეთის წინააღმდეგ ომი მოხდა, რაც საქართველოსთვის მისის ორი პროვინციის დაკარგვით დასრულდა. მიხეილ სააკაშვილის რეპუტაცია, რომელიც ომის უმძიმესი შედეგებით დაიჩრდილა, მმართველობის ბოლო წლებში კიდევ უფრო შეილახა და მოსახლეობაში ნდობა დაკარგა. 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნების წინ ცნობილი გახდა ქართულ საპყრობილეებში ადამიანთა წამების ფაქტები, რომელმაც საზოგადოებაში ფართო რეზონანსი გამოიწვია. ამ გარემოებამ მიხეილ სააკაშვილისა და მისი პარტიის ავტორიტეტის საბოლოო დისკრედიტაცია მოახდინა: არჩევნებში ქართველი მილიარდერის ბიძინა ივანიშვილის მიერ დაარსებულმა პარტიამ „ქართულმა ოცნებამ“ გაიმარჯვა.

მიხეილ სააკაშვილმა საქართველო თავისი უფლებამოსილების დასრულებამდე რამდენიმე დღით ადრე დატოვა, 2013 წლის ოქტომბერში. 2014 წელს მას თავისი მეგობრის – უკრაინის პრეზიდენტის პეტრო პოროშენკოს გვერდით ვხედავთ, რომელმაც ქართველი პოლიტიკოსი ოდესის ოლქის გუბერნატორად დანიშნა. ამით მიხეილ სააკაშვილმა „მეორე სუნთქვა“ მიიღო, გამოაცხადა, რომ კორუფციასთან ბრძოლას იწყებდა, თუმცა ადგილობრივმა  უკრაინულმა ელიტამ იგი არ მიიღო. მიხეილ სააკაშვილი [გადადგა] და თავის ყოფილ მეგობარ პეტრო პოროშენკოსაც შეუტია, რომელმაც მას უკრაინის მოქალაქეობა ჩამოართვა. ამასობაში კი საქართველოში ექს-პრეზიდენტის დაუსწრებლად სასამართლო პროცესები გაიმართა, მიხეილ სააკაშვილს ბრალი წაუყენეს, რომ იგი პრეზიდენტობის პერიოდში კანონს არღვევდა და ბოროტად სარგებლობდა სახელისუფლო უფლებამოსილებით… სამშობლოში რვა წლის არყოფნის შემდეგ იგი საქართველოში ჩუმად დაბრუნდა, არჩევნებში მისი პარტიის გამარჯვების იმედით, მაგრამ იგი დააკავეს და პარტიამაც არჩევნები წააგო. მართალია, ოპოზიციამ მისი გათავისუფლება მოითხოვა, მაგრამ უშედეგოდ.

„აშკარა პოლიტიკური შურისძიება“

გასული წლის ოქტომბერში თბილისში 50 ათასიანი მიტინგი გაიმართა ექს-პრეზიდენტის მხარდასაჭერად და მმართველი პარტიის „ქართული ოცნების“ წინააღმდეგ. იმავე თვეში ევროპის საბჭომ მიხეილ სააკაშვილი „პოლიტიკურ პატიმრად“ ჩათვალა, იგივე განაცხადა არასამთავრობო ორგანიზაციამ Amnesty International-მაც და მის დაპატიმრებას „აშკარა პოლიტიკური შურისძიება“ უწოდა.

მიმდინარე წლის დასაწყისიდან დასავლელი პოლიტიკოსები და ევროპარლამენტის დეპუტატები პერმანენტულად მოითხოვენ მიხეილ სააკაშვილის გათავისუფლებას და მის წაყვანას საზღვარგარეთ მკურნალობის მიზნით. საქართველოს ხელისუფლება კი აცხადებს, რომ პაციენტს სამშობლოშიც ჯეროვნად მკურნალობენ. პრეზიდენტმა სალომე ზურაბიშვილმა კი აღნიშნა, რომ ექს-პრეზიდენტის ბედის გადაწყვეტა – დარჩეს პატიმრად თუ ჯანმრთელობის მდგომარეობის გამო გათავისუფლდეს – მხოლოდ სასამართლოს პრეროგატივას წარმოადგენს.