ბრიტანულმა გაზეთმა „ინდეფენდენთმა“ (The Independent) გამოაქვეყნა სტატია სათაურით: „დონალდ ტრამპმა, ირანთან პოტენციური ომის გამო, თავისი პრეზიდენტობა სასწორზე დადო“ (ავტორი – ერიკ გარსია). „თუ პრეზიდენტი თავის წინამორბედთა მოქმედებას გადახედავს, მიხვდება, რა მოხდება ახლა, როცა მან ახლო აღმოსავლეთში ირანისადმი სამხედრო დარტყმის მიყენების ბრძანება გასცა“, – ნათქვამია პუბლიკაციაში.
გთავაზობთ სტატიას შემოკლებით:

მას შემდეგ, რაც ლინდონ ბეინს ჯონსონმა პრეზიდენტის პოსტი დატოვა, სიკვდილამდე ცოტა ხნით ადრე, 1973 წლის დასაწყისში, ერთ-ერთი ინტერვიუს დროს მან დაიჩივლა, რომ ვიეტნამის ომმა მთელი მისი პრეზიდენტობის პერიოდი „ჩაყლაპა“. ლინდონ ჯონსონი აშშ-ის 36-ე პრეზიდენტი იყო 1963-1969 წლებში, ხოლო ვიეტნამის ომი ფაქტიურად დაიწყო 1964 წელს ტონკინის ყურეში მომხდარი ინციდენტებით, რომელშიც აშშ-ის გემები მონაწილეობდნენ.

„ომის მსხვერპლი გახდა ის, რომელიც მე ძალიან მიყვარდა – „დიდი საზოგადოება“. მე დავიწყე მისი შექმნა, მაგრამ ომის გამო იძულებული გავხდი გავჩერებულიყავი“, – თქვა მან. „დიდ საზოგადოებაში“ იგულისხმებოდა ამერიკაში სიღარიბის დაძლევა, სახელმწიფო დაზღვევის შემოღება გაჭირვებული ოჯახების ჯანდაცვის დასაცავად, რეფორმების გატარება განათლების სფეროში, რასობრივი უსამართლობის დაძლევა და ა.შ.

დემოკრატმა ლინდონ ჯონსონმა ბევრი რამის გაკეთება მოასწრო არჩევიდან ერთი წლის განმავლობაში, სანამ იგი ჩრდილოეთ ვიეტნამის მასიური დაბობვის ბრძანებას გასცემდა 1965 წლის 2 მარტს და ამით კონფლიქტის ესკალაციას მოახდენდა. როგორც კი ომი დაიწყო, ამერიკელებისათვის მნიშვნელობა აღარ ჰქონდა იმას, რომ ჯონსონმა მათ ჯონ კენედის მკვლელობით გამოწვეული შოკი გადაატანინა, რომ მან ხელი მოაწერა კანონებს სამოქალაქო და საარჩევნო სამართალში… ამერიკელებმა დაივიწყეს პრეზიდენტის მიერ მიღებული სიღარიბის დაძლევისა და ჯანმრთელობის დაზღვევის პროგრამები.
ლინდონ ჯონსონის გადაწყვეტილება ვიეტნამის ომის ესკალაციის თაობაზე საქმე იქამდე მიიყვანა, რომ სკანდირება „ეი-ეი, ელ-ბი-ჯეი, რამდენია მსხვერპლი დღეის“ – თაობიდან თაობას გადაეცემოდა.

ჯონსონთან ურთიერთობა გაწყვიტა მარტინ ლუთერ კინგმაც, რომელიც დიდად აფასებდა სამოქალაქო უფლებების დაცვაში პრეზიდენტის მიღწევებს.
პრეზიდენტი დონალდ ტრამპი, შესაძლოა ამჟამად ვერ აცნობიერებს, მაგრამ მან იგივე გააკეთა, რაც ლინდონ ჯონსონმა. აშკარად დასამარდა მისი პროგრამა აშშ-ის ბიუჯეტის თაობაზე, რომელსაც იგი „ერთ დიდ და მშვენიერ“ კანონს (One Big, Beautiful Bill – OBBB) უწოდებდა და რომელიც ამერიკელების კეთილდღეობის გაუმჯობესებას ითვალისწინებდა.

ეს მოხდა მას შემდეგ, რაც პრეზიდენტმა მიიღო გადაწყვეტილება ირანის ტერიტორიაზე არსებული ბირთვული ობიექტების დაბომბვის თაობაზე.
დაივიწყეთ, რომ დონალდ ტრამპს ურთიერთობა გაუფუჭდა ილონ მასკთან და მის იდეებთან მთავრობის ეფექტური საქმიანობის თაობაზე. დაივიწყეთ, რომ დონალდ ტრამპი შურისძიებით დაემუქრა მის მიმართ მტრულად განწყობილ იურიდიულ კომპანიებს. დაივიწყეთ მისი კონფრონტაცია DEL-თან („თანასწორობა, მრავალფეროვნება და ინკლუზიურობა“) და ტრანსგენდერებთან… თუ 6 იანვრის მოვლენები მისი პრეზიდენტობის პირველი ვადის განმსაზღვრელი სიმბოლო გახდა, მეორე ვადაში მან ხელი მოაწერა ახლო აღმოსავლეთში მშვიდობის „გარდაცვალების“ ნეკროლოგს.
დონალდ ტრამპთან პარალელი შეიძლება გატარდეს კიდევ ამერიკელ პრეზიდენტის მიერ მიღებული გადაწყვეტილებით: 1916 წელს ვუდრო ვილსონი მეორე ვადით არჩევის დროს მისი მომხრეები გამოდიოდნენ ლოზუნგით „მან ომისაგან გვიხსნა“, რათა ხაზი გაესვათ იმისთვის, რომ მან ქვეყანას თავიდან ააცილა პირველ მსოფლიო ომში ჩართვა, თუმცა მისი ინაუგურაციიდან რამდენიმე თვის შემდეგ აშშ პირველ მსოფლიო ომში ჩაება.

დონალდ ტრამპი ქადაგებდა, რომ ის იქნებოდა პირველი პრეზიდენტი, რომელიც თავისი უფლებამოსილების ვადებში ომს არ დაიწყებდა. გასულ წელს თავის ერთ-ერთ ბოლო საარჩევნო ღონისძიებაზე მიჩიგანის შტატში, მან ამერიკელ მუსლიმებს, რომლებსაც კამალა ჰარისი და ჯო ბაიდენი სძულდათ ისრაელის მხარდაჭერის გამო, ღაზას სექტორში მიმდინარე ტრაგიკული მოვლენების ფონზე, ასე მიმართა: „იცოდეთ, თუ კამალა გაიმარჯვებს, ჩვენ მხოლოდ სიკვდილი და ნგრევა გველოდება – იმიტომ, რომ იგი უსასრულო ომების მხარდამჭერია. მე მშვიდობის დამცველი კანდიდატი ვარ, უფრო ზუსტად კი – მე თვითონ ვარ მშვიდობა. მე მინდა, რომ ყოველმა ამერიკელმა მუსლიმანმა მხარი დამიჭიროს“.

მუსლიმანებმა და არაბი ეროვნების ამერიკელმა ამომრჩევლებმა დონალდ ტრამპი გულუხვად დააჯილდოვეს – თავიანთი ხმები რესპუბლიკური პარტიის კანდიდატს მისცეს. ახლა კი ტრამპი მთლიანად მხარს უჭერს ისრაელის პრემიერ-მინისტრს ბენიამინ ნეთანიაჰუს, რომელიც დიდი ხნის განმავლობაში ამტკიცებდა, რომ ირანი ერთ ნაბიჯზეა ბირთვული იარაღის შექმნისგანო. ისრაელის პრემიერს არც ჯო ბაიდენი უჯერებდა და არც კამალა ჰარისი.

რა თქმა უნდა, სინამდვილეში დონალდ ტრამპმა მშვენივრად იცის, თუ რამდენად დიდი ტვირთია ომი ქვეყნისათვის. მან, უბრალოდ, კარგად გაითვალისწინა ის, რაც ჯო ბაიდენის პრეზიდენტობის დროს მოხდა: ავღანეთიდან აშშ-ის ჯარების გამოყვანის შემდეგ ჯო ბაიდენის რეიტინგი მკვეთრად დაეცა. დონალდ ტრამპმა ამ ფაქტისაგან სენსაცია შექმნა და გასულ წელს, მილუოკში ჩატარებულ რესპუბლიკური პარტიის ყრილობაზე იმ სამხედრო მოსამსახურეების მშობლები მიიწვია, რომლებიც ჯარების გამოყვანის დროს დაიღუპნენ.

დონალდ ტრამპის გადაწყვეტილება ბენიამინ ნეთანიაჰუსადმი მხარდაჭერის შესახებ ირანის წინააღმდეგ ბრძოლაში არავისთვის გასაკვირი არ უნდა იყოს. ათი წლის წინათ, ამ თვეში, როცა დონალდ ტრამპმა გადაწყვეტილება მიიღო პრეზიდენტის პოსტზე ბალოტირებისათვის, მან ბარაკ ობამა გააკრიტიკა ირანთან ბირთვული მოლაპარაკების გამო და განაცხადა, რომ „თუ იგი [ბარაკ ობამა] ხელს მოაწერს შეთანხმებას, ისრაელის სახელმწიფო დიდხანს ვერ იარსებებს. ეს კატასტროფაა და ჩვენ ისრაელი უნდა დავიცვათ“.
2018 წელს დონალდ ტრამპი გამოვიდა ირანთან დადებული ბირთვული შეთანხმებიდან და თეირანის წინააღმდეგ სანქციები დააწესა. დონალდ ტრამპმა ბრძანება გასცა ირანელი სამხედრო მაღალჩინოსნის ყასემ სულეიმანის ლიკვიდაციის თაობაზე. მართალია, დონალდ ტრამპი პარალელურად ცდილობდა ირანთან დაახლოებასაც, თუმცა ახლა ნათელია, რომ ძალისხმევა განუხორციელებელი აღმოჩნდა.

მიუხედავად დონალდ ტრამპის განცხადებისა, რომ მას სურს მშვიდობის დამცველი პრეზიდენტი იყოს, მას ამიერიდან დაიმახსოვრებენ ისეთ პრეზიდენტად, რომელმაც ბრძანება გასცა ირანის დაბომბვის თაობაზე ისე, რომ თეირანს ამისათვის პირდაპირი პროვოკაცია არ ჩაუდენია. მივა თუ არა საქმე იქამდე, რომ აშშ და მისი მოკავშირეები პირდაპირ ჩაებმებიან ომში თუ არა, ტრამპმა კარი გახსნა აშშ-ის მონაწილეობისათვის ახლო აღმოსავლეთის კონფლიქტში – იმ კონფლიქტში, რომელსაც იგი ესოდენ დაბეჯითებით აკრიტიკებდა პრეზიდენტად არჩევამდე.

კაცმა რომ თქვას, დონალდ ტრამპის მოქმედებაში მართლაც არაფერია გასაკვირი. როგორ მოიქცნენ მისი რესპუბლიკელი თანაპარტიელები – მისი წინამორბედები, მამა-შვილი ჯორჯ ბუშები? ჯორჯ ბუშ-უფროსს ამჟამად იხსენებენ როგორც კომპეტენტურ პრეზიდენტად სპარსეთის ყურის ომის დროს, ქუვეითის დამცველად, საგარეო პოლიტიკის ოსტატად, ხოლო მის შვილს, ჯორჯ ბუშ უმცროსს – 2003 წელს ანტიერაყული ომის წამომწყებად, რომელმაც მის პრეზიდენტობას ლაქა დაასვა.

დონალდ ტრამპის გადაწყვეტილება ირანის დარტყმის თაობაზე, რასაკვირველია, ვაკუუმში არ იქნება. სენატის რესპუბლიკელმა ლიდერმა ჯონ ტუნმა და წარმომადგენელთა პალატის სპიკერმა მაიკ ჯონსონმა პრეზიდენტის მხარი დაუჭირეს, თუმცა მათ მშვენივრად ესმით, რომ საკანონმდებლო გადაწყვეტილების მიღება ამ მიზნით საკმაოდ ძნელი იქნება – მაგალითად, ფულის გამოყოფა ომისათვის, ისრაელის მხარდაჭერისათვის და ა.შ.

ალბათ, გაჭიანურდება „ერთი დიდი და მშვენიერი კანონის“ მიღებაც. უფრო მეტიც, არამარტო კონგრესში, არამედ საზოგადოებაშიც კანონს მტრები გაუჩნდება.
ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ტრამპს გარანტირებული აქვს წარუმატებელი და უიღბლო პრეზიდენტად დამახსოვრება, თუმცა მისი რეიტინგი ეცემა ისეთი კურსის გატარების დროსაც კი, როგორიცაა უკანონო მიგრაციასთან ბრძოლა, რომელსაც ამერიკელები მხარს უჭერენ.

მოამზადა სიმონ კილაძემ

წყარო:

რა განცხადებებიც კეთდება, მიანიშნებს იმ უმძიმეს ღირებულებით კრიზისზე, რომელიც სრულიად აშკარაა ევროპულ ბიუროკრატიაში, – ამის შესახებ პრემიერ-მინისტრმა, ირაკლი კობახიძემ ჟურნალისტის კითხვის პასუხად განაცხადა, რომელიც ევროპელი ბიუროკრატების განცხადებებს შეეხებოდა საქართველოსთან დაკავშირებით.

მთავრობის მეთაურის თქმით, საქართველოს ხელისუფლებას აქვს ძალიან დიდი იმედი, რომ ევროპაში ვითარება შეიცვლება და დაიძლევა როგორც ეკონომიკური, ასევე დემოკრატიული და ღირებულებითი კრიზისი.

„რა განცხადებებიც კეთდება, მიანიშნებს იმ უმძიმეს ღირებულებით კრიზისზე, რომელიც სრულიად აშკარაა ევროპულ ბიუროკრატიაში. ეს, პირველ რიგში, არის ღირებულებითი კრიზისი და მერე ყველაფერი დანარჩენი. ჩვენ ძალიან დიდი იმედი გვაქვს, რომ ევროპაში ვითარება შეიცვლება, გაუმჯობესდება, მათ შორის, დაიძლევა როგორც ეკონომიკური, ასევე დემოკრატიული და ღირებულებითი კრიზისი. ჩვენ გვაქვს სურვილი, 2030 წელს გავხდეთ ევროკავშირის სრულუფლებიანი წევრი ქვეყანა,“- განაცხადა პრემიერმა.

კითხვაზე, რომელიც უვიზო რეჟიმს შეეხებოდა, მთავრობის მეთაურმა აღნიშნა, რომ შანტაჟი უნდა დასრულდეს და ეს არის საქართველოს ხელისუფლების მოწოდება ყველას მიმართ.

„ჩვენ ყველასთან გვაქვს სათანადო კომუნიკაცია, შანტაჟი უნდა დასრულდეს ეს არის ჩვენი მოწოდება ყველას მიმართ,“- განაცხადა პრემიერმა.

საპარლამენტო გამოძიება არის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ინსტრუმენტი. შესაბამისად, როდესაც უპატივცემულობაა გამოხატული საპარლამენტო საგამოძიებო კომისიის მიმართ, ამას ნებისმიერ ქვეყანაში უპირისპირდება სათანადო სანქციები, – ამის შესახებ საქართველოს პრემიერ-მინისტრმა ირაკლი კობახიძემ ჟურნალისტებს განუცხადა.

პრემიერის თქმით, ეს სანქციები ბევრ ქვეყანაში არის ბევრად მკაცრი, ვიდრე საქართველოში.

„ჩვენთან მაქსიმალური სასჯელი არის ერთ წლამდე თავისუფლების აღკვეთა. როდესაც საგამოძიებო კომისიაზე არ მიდიხარ, ეს არის მძიმე სამართალდარღვევა თავისი შინაარსით. შესაბამისად, მას აქვს დანაშაულის კვალიფიკაცია. არის არაერთი ევროპული ქვეყანა, სადაც სანქცია კიდევ უფრო მკაცრია ასეთ სამართალდარღვევასთან დაკავშირებით. ჩვენს შემთხვევაში არის ერთ წლამდე თავისუფლების აღკვეთა. „დიფ სთეითი“ საერთოდ არ ღელავს თავისი აგენტების ბედზე. მათ ხანდახან ურჩევნიათ კიდეც, ციხეში ჰყავდეთ საკუთარი აგენტები – ეს ძალიან ტრაგიკული და სამწუხარო მოვლენაა“, – განაცხადა პრემიერმა.

გიორგი გახარიას ჰქონდა მარტივი დაკვეთა, განეხორციელებინა პროვოკაციები, რათა ქვეყნის ინეტერესები დაეზიანებინა. ეს იყო მისი დავალებები, რასაც იღებდა გარედან, „დიფ სთეითისგან“, – ამის შესახებ საქართველოს პრემიერ-მინისტრმა, ირაკლი კობახიძემ ჟურნალისტებს გიორგი გახარიასთან დაკავშირებულ კითხვაზე პასუხად განუცხადა.

ირაკლი კობახიძის თქმით, იყო უამრავი შემთხვევა, როდესაც გახარია დგამდა ისეთ ნაბიჯებს, რასაც ქვეყნისთვის სერიოზული ზიანი მოჰქონდა.

„მე უფრო კომპლექსურად მინდა, დაგანახოთ გახარიას ქმედებები. ეს არ იყო მხოლოდ იზოლირებული შემთხვევა. როდესაც მან რაღაც პროვოკაცია გაახორციელა, რასაც მოჰყვა ქვეყნის ძალიან მნიშვნელოვანი ინტერესების დაზიანება. მანამდე იყო ბასიანის, პანკისის შემთხვევა. უამრავი შემთხვევა, როდესაც გახარია დგამდა ნაბიჯებს, რასაც ქვეყნისთვის მოჰქონდა სერიოზული ზიანი. ასეთი მიამიტი არ ვარ და მე ვერ დავიჯერებ, რომ ამას გახარია აკეთებდა მხოლოდ სისულელით და არა დაკვეთების, დავალებების შესაბამისად. გახარიას ჰქონდა მარტივი დაკვეთა, განეხორციელებინა პროვოკაციები, რათა ქვეყნის ინეტერესები დაეზიანებინა. ეს იყო მისი დავალებები, რასაც იღებდა გარედან, „დიფ სთეითისგან“.

ჩვენი ერთ-ერთი გზავნილი საზოგადოების წინაშე არის რა, რომ დღეს საქართველო არის დამოუკიდებელი და სუვერენული როგორც არასდროს. მართული არ ვიყავით, ანგარიშის გაწევა გვიწევდა „დიფ სთეითისთვის“. ასეთი მდგომარეობა იყო 2019 წელსაც, როდესაც „დიფ სთეითისგან“ გაისმა ზარი. ეს იყო ოფიციალური თანამდებობის პირი, თუმცა იმ მომენტში ის გამოხატავდა არა შესაბამისი სუბიექტის ინტერესებს, არამედ „დიფ სთეითის“ ინტერესებს. დღეს ჩვენ ასეთ კომპრომისებს არ ვუშვებთ“, – განაცხადა ირაკლი კობახიძემ.

2016 წლის მარტის თვეში, „ნაციონალური მოძრაობის“ პარტნიორი პარტიის, „ევროპის სახალხო პარტიის“ ხელმძღვანელი, ჯოზეფ დაული აცხადებს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ეს პარტია საქართველოსთან ვიზალიბერალიზაციას და საქართველოს მოსახლეობისთვის უვიზო მიმოსვლას მხარს უჭერს, ეს პროცესი უნდა გადაიდოს. ამ განცხადების შემდეგ უკვე დაულის ვიზიტი შედგა 30 მარტს, – ამის შესახებ გაერთიანებული ერების ორგანიზაციასთან საქართველოს მისიის ხელმძღვანელმა, ყოფილმა სახელმწიფო მინისტრმა ევროპულ და ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში ინტეგრაციის საკითხებში დავით ბაქრაძემ განაცხადა.

ბაქრაძეს პარლამენტის დროებითი საგამოძიებო კომისიის სხდომაზე უსმენენ, სადაც განსახილველი საკითხია „2012-2025 წლებში ზოგიერთი პოლიტიკოსის მიერ საქართველოს საგარეო პოლიტიკური ინტერესებისთვის ზიანის მიყენება“.

როგორც ბაქრაძემ განაცხადა, ჯოზეფ დაული საქართველოში ვიზიტის ფარგლებში იმ დროს მსჯავრდებულ „ნაცმოძრაობის“ წევრებსაც შეხვდა და აღნიშნა, რომ ვიზალიბერალიზაციას საქართველო მოგვიანებით მიიღებდა.

„დაული ჩამოდის საქართველოში, ხვდება „ნაციონალური მოძრაობის“ პატიმრებს, რომლებიც გარკვეულ სისხლის სამართლის საქმეებში იყვნენ მსჯავრდებული, ანუ მათი პარტნიორი პარტიის წევრებს. ვისაც ის ვიზიტის დროს შეხვდა, ამ პერიოდისთვის მსჯავრდებულები იყვნენ მერაბიშვილი, ახალაია, უგულავა და ასევე გაიმართა შეხვედრა „ნაციონალურ მოძრაობაში“. მიუხედავად რბილი კრიტიკისა, რომელიც ამ განცხადების საპირისპიროდ გამოითქვა ხელისუფლების მხრიდან, ის ჩამოვიდა და კიდევ ერთხელ განაცხადა, რომ „თქვენ მიიღებთ უვიზო მიმოსვლას, მაგრამ, ეს პროცესი გადაიდება“ – ვციტირებ მის ნათქვამს“, – განაცხადა დავით ბაქრაძემ.

მისივე განმარტებით, საქართველოს ხელისუფლებას იმ დროს ერთი მხრივ, უწევდა დაულის განცხადების კრიტიკა, თუმცა, ეს ისე უნდა მოეხერხებინა, რომ ევროპის ყველაზე მსხვილ „სახალხო პარტიასთან“ ურთიერთობა არ დაზიანებულიყო, რაც უვიზო მიმოსვლაზეც აისახებოდა.

ბაქრაძის თქმით,  „ნაციონალური მოძრაობის“ პარტნიორი პარტიის განცხადებებიდან იკვეთებოდა, რომ ვიზალიბერალიზაციის მთავარი წინააღმდეგობა იყო „ქართული ოცნების“ პოზიციების განმტკიცება წინასაარჩევნოდ, სწორედ ამიტომ სურდათ ამ პროცესის გადადება.

„მინდა, განვმარტო, რა იგულისხმება რბილ კრიტიკაში. ეს არის პერიოდი, როდესაც სასწორის პინაზე დევს ჩვენი ხალხისთვის უვიზო მიმოსვლის უზრუნველყოფა ევროკავშირში – ანუ, გადაწყვეტილების ერთ-ერთი ნაწილი, ევროკომისიის გადაწყვეტილების მიღმა, გადის ევროპარლამენტზე, ანუ, პოლიტიკოსებზე და ჩანს, რომ ამ დროს, ამ განცხადების უკან, დგას მათი პარტნიორი პარტიის მხარდაჭერის სურვილი, რომ ეს ძალისხმევა, რომელიც მთავრობას ჰქონდა, არ გადაითარგმნოს შედეგში და არ აისახოს მმართველი პარტიის გაძლიერებაში. ამ დროს, ხდება ის, რომ განცხადებასთან დაკავშირებით, უვიზო მიმოსვლის უზრუნველყოფა უკავშირდება გარკვეულ პირობებს. ჩვენ, კრიტიკის ნაწილში მოგვიწია დანის პირზე გავლა, იმიტომ, რომ ერთის მხრივ, ამ განცხადებას ვაკრიტიკებდით, მეორე მხრივ, არ უნდა დაგვეზიანებინა ურთიერთობა ევროპის ერთ-ერთ უმსხვილეს „სახალხო პარტიასთან“, რადგანაც ეს მერე აისახებოდა მოსახლეობისთვის უვიზო მიმოსვლის პერსპექტივაზე. ანუ, პოლიტიკური ფაქტორი ამოქმედდა და ამ ვიზიტიდან ორ კვირაში, იგეგმება ძალიან მნიშვნელოვანი ასოცირების კომიტეტის შეხვედრა. აქ უკვე საჯაროდ ჩნდება მათ შორის, „ნაციონალური მოძრაობის“ წევრების განცხადებები და გადაწყვეტილებები ამ პროცესის საწინააღმდეგოდ.

„ევროპის სახალხო პარტიის“ განცხადებებიდან იკვეთებოდა, რომ თუ საქართველო მიიღებდა უვიზო რეჟიმს არჩევნებამდე, ეს რომ განამტკიცებდა მმართველ პარტიას და მის ავტორიტეტს, ეს იყო მთავარი წინააღმდეგობა ამ პროცესისათვის, რომ არ მისულიყო ეს არჩევნებამდე. ანუ, ოცნებასთან, როგორც არჩეულ ხელისუფლებასთან დაპირისპირებაში, ინსტრუმენტად იქნა გამოყენებული ქვეყნის და მოსახლეობის გეოსტრატეგიული მისწრაფებები“, – განაცხადა დავით ბაქრაძემ.

როდესაც საქართველო აქტიურად მუშაობდა ევროლიბერალიზაციის მისაღებად, „ნაციონალური მოძრაობის“ წევრები თვეების განმავლობაში დადიოდნენ და შეხვედრებისას საქართველოსთვის უვიზო მიმოსვლის მიცემის წინააღმდეგ ლობირებდნენ, – ამის შესახებ გაერთიანებული ერების ორგანიზაციასთან საქართველოს მისიის ხელმძღვანელმა, ყოფილმა სახელმწიფო მინისტრმა ევროპულ და ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში ინტეგრაციის საკითხებში დავით ბაქრაძემ განაცხადა.

ბაქრაძეს პარლამენტის დროებითი საგამოძიებო კომისიის სხდომაზე უსმენენ, სადაც განსახილველი საკითხია „2012-2025 წლებში ზოგიერთი პოლიტიკოსის მიერ საქართველოს საგარეო პოლიტიკური ინტერესებისთვის ზიანის მიყენება“.

„2015 წლის ასოცირების საბჭოსთვის მზადების დროს მკაფიოდ გამოიკვეთა ჩვენი მთავარი პრიორიტეტი. ანუ, ამ პერიოდში საქართველოს უკვე ყველა რეფორმა განხორციელებული ჰქონდა და ჩვენი მთავარი მიზანი იყო უკვე ვიზალიბერალიზაცია. ჩვენ ვმუშაობთ ვიზალიბერალიზაციაზე, განხორციელდა რეფორმები, წარვადგინეთ ეს ასოცირების საბჭოზე, სადაც განხილულ იქნა ეს საკითხები მთლიანად და ჩვენს დღის წესრიგში რასაკვირველია არის ის, რომ დეკემბრის თვეში დაგეგმილ ევროკომისიის სხდომაზე იყოს დადებითი დასკვნა. 14 ნოემბერს შევხვდით და ამ ვიზიტის ფარგლებში. ბუნებრივია, მთავრობას, გარდა ამ ფორმატში მონაწილეობისა, ჰქონდა მაღალი დონის შეხვედრები როგორც ევროკომისიის წარმომადგენლებთან, ევროპარლამენტთან, საექსპერტო საზოგადოებასთან, ვისაც ტრადიციულად პოლიტიკურ გადაწყვეტილებაზე აქვს შესაბამისი გავლენა. ამ შეხვედრებზე გამოიკვეთა, რომ ამავე პერიოდში, ამავე თვეების განმავლობაში „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის“ წევრები თვეების განმავლობაში დადიოდნენ და შეხვედრებისას საქართველოსთვის უვიზო მიმოსვლის მიცემის წინააღმდეგ ლობირებდნენ. პირდაპირ ყველა ამ შეხვედრაზე, ეს ევროპარლამენტარები იყო, კომისიის ბიუროკრატი წარმომადგენლები, თუ ასე ვთქვათ ექსპერტები, ყველა გამოხატავდა იმ პოზიციას, რომ აბსოლუტურად გაუგებარი და აუხსნელი იყო, როგორ შეიძლება იმ პერიოდისთვის წამყვანმა ოპოზიციურმა პარტიამ, რომელსაც გაცხადებული ჰქონდა პროევროპული განვითარების მხარდაჭერა, რომ საკუთარი პოლიტიკური მიზნების გამო ქვეყნის მოსახლეობისთვის ასეთი მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილების, როგორიც არის, ევროკავშირთან უვიზო მიმოსვლა, დააყენოს კითხვის ნიშნის ქვეშ. პარტიული დაპირისპირება, ასე ვთქვათ, ევროპელი დიპლომატებისთვის სრულიად გასაგებია, ეს ბუნებრივი პროცესია და ოპოზიცია ინსტიტუციური დემოკრატიისთვის ზოგადად, რა თქმა უნდა, გარკვეულწილად, ხელისუფლების ნაწილადაც მოიაზრება, რომლის როლიც ასევე მნიშვნელოვანია, იმ პროცესებში და განვითარების გზაზე, რომელიც სახელმწიფოსთვის წარმოადგენს პრიორიტეტს. რასაკვირველია, ევროინტეგრაცია ეს ჩვენი მოსახლეობის გეოპოლიტიკური არჩევანია. პირდაპირ ვერ მალავდნენ გაკვირვებას, აღშფოთებას, იმ საკითხთან დაკავშირებით, რომ ხელისუფლებისთვის მათ ოპონენტებთან ბრძოლა გადაიქცა გარკვეულწილად სახელმწიფოსთან და ხალხთან ბრძოლად“,- განაცხადა დავით ბაქრაძემ.