შალვა პაპუაშვილი: ომი უკრაინაში მორალურ დილემას წარმოშობს ზოგიერთი ევროპელისთვის. მათ უნდა ესმოდეთ, რომ ომის გაგრძელებისკენ მოწოდებები, ქმედითი ნაბიჯებისა და პასუხისმგებლობის აღების გარეშე ამორალურია , – წერს სოციალურ ქსელში საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარე შალვა პაპუაშვილი.

იგი რუსეთ-უკრაინის ომის საკითხზე აშშ-ის ადმინისტრაციის პოზიციის გამო ევროპის პოლიტიკური წრეების გაოგნებაზე საუბრობს და აღნიშნავს, რომ ამ ვითარებით განსაკუთრებით აღშფოთებული ლიეტუვის ყოფილი საგარეო მინისტრი ლანდსბერგისი ჩანს.

„მიუნხენის უსაფრთხოების კონფერენციაზე ზოგიერთი ევროპული ლიდერის მკაფიო გზავნილები მოვისმინეთ, რომ ომის პოლიტიკური არსი უკრაინას კი არა, რუსეთს შეეხება. ჩანს, რომ მათ იმდენად უკრაინის ბედი კი არ აწუხებთ, რამდენადაც რუსეთის დამარცხება სურთ. თუმცა, ამ შიშნარევი თვალსაზრისის ძირითადი ფარისევლური არსი ისაა, რომ რუსეთი მათ კი არ უნდა დაამარცხონ, არამედ ვიღაც სხვამ და არა მათ საკუთარ ტერიტორიაზე, არამედ სადღაც სხვაგან.

ამიტომაცაა, რომ უკრაინასთან დაკავშირებით აშშ-ის ადმინისტრაციის პოზიციამ გაოგნება გამოიწვია ევროპის ზოგიერთ პოლიტიკურ წრეში. ვაშინგტონმა გამოხატა პოზიცია, რომ მისი მთავარი მიზანი მშვიდობა და ომისა და ნგრევის შეჩერებაა. ავად თუ კარგად, ამერიკის ძირითად მიზანს რუსეთის დამარცხება უკვე აღარ წარმოადგენს (თუკი ოდესმე წარმოადგენდა) და შეერთებული შტატების ადმინისტრაცია არ აპირებს ამ მიზნის მისაღწევად ძალისხმევა გააგრძელოს. სანაცვლოდ, აშშ უკრაინაში მშვიდობაზე იზრუნებს.

ლიეტუვის ყოფილი საგარეო მინისტრი ლანდსბერგისი, რომელიც პოლიტიკოსების კონკრეტული საერთაშორისო ქსელის სახელით საუბრობს, ამ ვითარებით განსაკუთრებით აღშფოთებული ჩანს. ჩერჩილის პერიფრაზირებით, მან საერთაშორისო თანამეგობრობას ომის გაგრძელება ურჩია და „სისხლი, წვალება, ცრემლი და ოფლი“ შესთავაზა. თუმცა, ჩერჩილისგან განსხვავებით, მან ეს ყველაფერი არა საკუთარ ქვეყნისთვის, არამედ სხვებისთვის იგულისხმა.

მან ასევე ჩამოთვალა ის ქვეყნები, რომლებიც მხედველობაში ჰქონდა: უკრაინა, მოლდოვა, საქართველო და „სხვანი“. „ჩვენ ეს ადრეც გვიქნია და კვლავაც ვიზამთ“, განაცხადა ლანდსბერგისმა, ისე, რომ ფაქტიც კი არ წარმოუდგენია, რომ ოდესმე მართლაც გაუკეთებია მსგავსი რამ ან მომავალში აპირებს.

საინტერესოა, რომ მისი მინისტრობის პერიოდში, უკრაინაში ომის პარალელურად, ლიეტუვა რუსეთში ღვინის წამყვანი ექსპორტიორი გახდა, თანაც ისე, რომ საკუთარ ღვინოს არ აწარმოებს. რა გასაკვირია, რომ ლანდსბერგისი მზადაა ესკალაციისათვის.

ომი უკრაინაში მორალურ დილემას წარმოშობს ზოგიერთი ევროპელისთვის. შინაგანად მათ უნდა ესმოდეთ, რომ ომის გაგრძელებისკენ მოწოდებები, ქმედითი ნაბიჯებისა და პასუხისმგებლობის აღების გარეშე ამორალურია. უპასუხისმგებლო მოქმედი პირები კი საფრთხეს წარმოადგენენ ევროპის უსაფრთხოების არქიტექტურისათვის.

თუკი ვინმე „სისხლს, წვალებას, ცრემლებსა და ოფლს“ გვთავაზობს, ეს მათი საკუთარი უნდა იყოს და არა სხვისი. ნატო-ს მე-5 მუხლი სულაც არ უშლის ვინმეს ხელს, საკუთარი ინიციატივით, სამხედრო ქმედებებს მიმართოს. თუ ვინმეს სურს, თავი გამოიჩინოს საერთაშორისო უსაფრთხოების სფეროში, მათ ჯარს უკრაინელები სიამოვნებით მიიღებენ ბრძოლის ველზე.

უკრაინაში ომის დაწყების დღიდან საქართველოს მთავრობას დიდი ძალისხმევა დასჭირდა, რათა არ დაჰყოლოდა, უკრაინაში მოხალისეების გაგზავნით თუ რუსეთზე ორმხრივი სანქციების დაწესებით, რუსეთთან ესკალაციის „რჩევებს“. თანაც ისე, რომ, გართულების შემთხვევაში, არც უსაფრთხოების გარანტიებს და არც ეკონომიკური დახმარებას გვთავაზობდა ვინმე”, წერს პარლამენტის თავმჯდომარე.

იგი აქვე აღნიშნავს, რომ ეს წნეხი უფრო გააძლიერა ადგილობრივმა რადიკალურმა პარტიებმა და არასამთავრობოებმა, რომლებსაც USAID და NED აფინანსებდა, რომელთა საქმიანობა ბოლო კვირებში სკანდალის საფუძველი გახდა.

„საქართველოს მთავრობა ამ „რჩევებს“ რომ დაჰყოლოდა, ახლა ქართველებს უხვად ექნებოდათ „სისხლიც, წვალებაც, ცრემლიც და ოფლიც“.

ომის დაწყების მესამე წლისთავზე ინიცირებული მოლაპარაკებების მიზანი მშვიდობა უნდა იყოს და არა ომი და მას პასუხისმგებლიანი სახელმწიფოები უნდა წარუძღვნენ და არა ისინი, ვისაც სხვის ხარჯზე სურს საკუთარი ინტერესების დაკმაყოფილება.

პ.ს. ლანდსბერგისთან და მის ბალტიელ კოლეგებთან ბოლო შეხვედრისას, მე მათ ვუთხარი, რომ გამოცდილება გვიჩვენებს, რომ მათი რჩევა ყოველთვის არ წარმოადგენს ჭეშმარიტების ბოლო ინსტანციას. და იქვე ვკითხე, გვიჩვენა თუ არა დრომ, რომ საქართველოს მთავრობის მიერ რუსეთზე ორმხრივი სანქციების დაწესებაზე და საჰაერო სივრცის ჩაკეტვაზე უარი, რომელსაც ისინი ნატოს არაწევრ საქართველოს “ურჩევდნენ”, სწორი იყო, ხოლო მათი “რჩევები” – შეცდომა. მათ დუმილით მიპასუხეს, რაც მე თანხმობად მივიღე”, – წერს შალვა პაპუაშვილი.

ჩემთან განცდილი არაერთი მარცხი, მშვიდად ცხოვრების საშუალებას არ აძლევს – 13 წლის შემდეგ თიკოს [თეა წულუკიანი] ბოღმა ჯერ კიდევ არ განელებია, – ასე ეხმაურება ნათია მოგელაძე, რომელიც 2012 წლის 1-ელი ოქტომბრის არჩევნებამდე პერიოდში სახელმწიფო აუდიტის სამსახურში პოლიტიკური გაერთიანებების შესაბამის დეპარტამენტს მართავდა, პარლამენტის ვიცე-სპიკერის, „ნაციონალური მოძრაობის“ ხელისუფლების საქმიანობის შემსწავლელი დროებითი საგამოძიებო კომისიის ხელმძღვანელის, თეა წულუკიანის განცხადებას, რომ დროებითი საგამოძიებო კომისიის 21 თებერვლის სხდომაზე გამოსაკითხად, სავარაუდოდ, ზურაბ ჭიაბერაშვილს, ნათია მოგელაძესა და ლევან გაჩეჩილაძეს დაიბარებენ.

ნათია მოგელაძის თქმით, დაბარების შემთხვევაში საგამოძიებო კომისიაზე გამოცხადდება მიუხედავად იმისა, რომ პარლამენტის და შესაბამისად საგამოძიებო კომისიის ლეგიტიმურობას არ აღიარებს.

„კომპლექსებისგან გაბოროტებული წულუკიანი, როგორც ქალს, როგორც დედას და როგორც უბრალოდ ადამიანს, ყოველთვის რაღაცნაირად მეცოდებოდა.

აგერ უკვე 13 წელია, ჩემი პირადი ბოღმა აქვს, რადგან მე ვარ ის ადამიანი, ვინც არაერთხელ აჩვენა რომ მისი ე.წ “ძლიერი” ქალის იმიჯი მხოლოდ მითია და მისი სისუსტის შესანიღბად მორგებული ნიღაბი, რომლის უკან ძალიან სუსტი, ბოღმა და გაბოროტებული ადამიანი იმალება.

ნათია მოგელაძე იყო ის, ვინც თეა წულუკიანი, რომელიც იურისპრუდენციაში წარმოუდგენელ უვიცობას ავლენდა, ამხილა, რომ შეუძლებელია ის იურისტი ყოფილიყო, რის შემდეგაც ივანიშვილმა ის ჩამოაშორა პარტიის იურიდიულ სამსახურს და თინა ხიდაშელს გადააბარა. მაშინ სიმწრისაგან გაცეცხლებული წულუკიანი კონტროლის პალატასთან მივარდებოდა და ჩემ გადადგომას ითხოვდა. მოგვიანებით ჩემი დასკვნა დადასტურდა. აღმოჩნდა, რომ მას იურისტის დიპლომი არ ჰქონდა და იღლიაში ამოჩრილი სხვა დიპლომით ეთერ-ეთერ დარბოდა, რაც ძალიან სევდიანი საყურებელი იყო.

ოცნების ბევრ საჯარო მოხელეს ემახსოვრება, მინისტრად დანიშვნის პირველი დღიდანვე გამწარებული როგორ არკვევდა როგორ გადაწყდა, რომ ნათია მოგელაძე ყოფილიყო ნაფიც მსაჯულთა სასამართლოს პირველი პროკურორი. რომელი ლიფტით ვსარგებლობდი იუსტიციის სამინისტროში და ასე შემდეგ. ანუ ანტიკორუფციული კომისიის სხდომებზე, დღის წესრიგის საკითხების ნაცვლად, წლების განმავლობაში მთავარ თემად ნათია მოგელაძე ჰქონდა.

ბოღმა და ჩემთან განცდილი არაერთი მარცხი, მშვიდად ცხოვრების საშუალებას არ აძლევს. 2017 წელს ახალი გენერალური აუდიტორის დანიშვნიდან მეორე დღესვე, ღამით ფარულად მიაკითხა ახალ აუდიტორს კაბინეტში და ჩემი და ნინო ლომჯარიას სამსახურიდან გაშვება მოსთხოვა. სამეთვალყურეო კამერები რომ ვნახე, მაშინ კიდევ უფრო მეტად შემეცოდა. ახლაც მახსოვს რა საცოდავი და სევდიანი სანახავი იყო ღამით, ფეხაკრეფით აუდიტის სამსახურში თავისი პირადი ბოღმის სანთხევად შეპარული მაშინდელი იუსტიციის მინისტრი.

მოკლედ, ამ ამბებიდან 13 წლის შემდეგ გავიგე, რომ თიკოს ბოღმა ჯერ კიდევ არ განელებია. ისიც ისევ ცხადია, რომ ამდენი წელი ვერაფერს მიხვდა და სიძლიერე მას სისტემას ამოფარებული ფეხების ბაკუნი გონია. დაე, მთელმა ერმა იხილოს ჩვენი ისტორიული შეხვედრა. ასაკი კი მომემატა, მაგრამ არც ამჯერად გამიჭირდება საზოგადოებას ცხადად დავანახო როგორი პატარა და სუსტი ადამიანია თეა წულუკიანი. რომ მასზე არ უნდა გავბრაზდეთ, ის შეიძლება მხოლოდ გვებრალებოდეს.

ცხადია, ეს კომისია მხოლოდ სანახაობისთვის შეიქმნა. ისიც ცხადია, რომ მე არ ვაღიარებ არალეგიტიმურ პარლამენტს და არც ამ კომისიის უფლებამოსილებას. თუმცა მე არ ვარ პოლიტიკოსი და ამიტომ, თუ დამიბარებენ, მივალ არალეგიტიმურ პარლამენტშიც და მისთვის კომფორტულ ნებისმიერ სივრცეში, ჩამოლაბორანტებულ მოქალაქე თეა წულუკიანთან იმისათვის, რომ ავუხდინო მრავალწლიანი ქართული ოცნება და მივცე ჩემთან პირისპირ გასაუბრების შესაძლებლობა. იმედია, ამჯერად მაინც კარგად იქნება მომზადებული და წინა ჩვენი შეხვედრების მსგავსად, მსუბუქად რომ ვთქვა, ძალიან უხერხულ მდგომარეობაში არ აღმოჩნდება“, – წერს ნათია მოგელაძე.