Home Blog Page 3

,,შეიძლება ვქნა, შეიძლება არ ვქნა, არავინ არ იცის რას ვიზამ”- დონალდ ტრამპი

შეიძლება გავაკეთო, შეიძლება არ გავაკეთო, არავინ არ იცის, რას ვიზამ, – ასეთი პასუხი გასცა აშშ-ის პრეზიდენტმა დონალდ ტრამპმა კითხვას, აპირებს თუ არა ის ირანის ბირთვულ ობიექტებზე დარტყმების ბრძანების გაცემას.

“შეიძლება ვქნა, შეიძლება არ ვქნა, არავინ არ იცის რას ვიზამ.

შემიძლია ის გითხრათ, რომ ირანს დიდი პრობლემები აქვს და მოლაპარაკება სურთ. და ვეუბნები აქამდე რატომ არ მელაპარაკებოდნენ… რატომ არ მელაპარაკებოდით ორი კვირის წინ? კარგად იქნებოდით, ქვეყანა გექნებოდათ,” – განაცხადა ტრამპმა.

აშშ-ის პრეზიდენტმა აღნიშნა, რომ ირანისთვის მოლაპარაკებებში ჩასართველად მიცემული 2-თვიანი ვადა ამოწურა და ისრაელმა ამის შემდეგ განახორციელა თეირანის წინააღმდეგ დარტყმები. ტრამპის თქმით, ყველაფერი ისრაელის დარტყმების “პირველ დღეს დასრულდა” და ირანი ახლა “სრულიად დაუცველია, საერთოდ არ აქვთ საჰაერო თავდაცვა”.

“გუშინ ველაპარაკე მას [პუტინს]. მედიაცია შემომთავაზა [ისრაელ-ირანზე] და ვუთხარი: “ჯერ თავს უშუამავლე, მოდი, ჯერ რუსეთის მედიაცია მოვახდინოთ, კარგი?.. ამაზე მერე იღელვე”, – განაცხადა ტრამპმა.

აშშ-ის პრეზიდენტის თქმით, დარტყმების დაწყების შემდეგ მას ირანული მხარი დაუკავშირდა და თეთრ სახლში მისვლაც შესთავაზეს, რაზეც მან უპასუხა, რომ “ძალიან გვიანია საუბრისთვის” და მას ახლა ირანის “უპირობო დანებება” სურს.

“40 წელია ისინი ამბობენ “სიკვდილი ამერიკას, სიკვდილი ისრაელს”, სიკვდილი ყველა სხვას, ვინ მათ არ მოსწონს. მჩაგვრელები იყვნენ, სკოლის მჩაგვრელები და ახლა მჩაგვრელები აღარ არიან და ვნახავთ რა მოხდება”, – განაცხადა ტრამპმა.

,,ვწუხვარ, რომ ბრიტანეთის საელჩო მარტივ შეცდომებს უშვებს”- შალვა პაპუაშვილი

2024 წელს მათ შორის ბრიტანეთი საუბრობდა, რომ ეუთო/ოდირის ანგარიში იქნებოდა გადამწყვეტი. როგორც კი ჩახედეს, ანგარიშის შინაარსი არ მოეწონათ, მაშინვე გვერდზე გაწიეს. ამიტომ, როდესაც არ აღიარებ ეუთო/ოდირის დასკვნებს და ფარატინა ქაღალდად მიგაჩნია, ფარისევლობაა საუბარი, რომ ეუთო/ოდირი არის მნიშვნელოვანი, – ამის შესახებ საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარე შალვა პაპუაშვილმა განაცხადა.

პაპუაშვილს კითხვა დაუსვეს საქართველოში ბრიტანეთის საელჩოს დღევანდელ განცხადებაზე, სადაც აღნიშნულია: „მოვუწოდებთ საქართველოს მთავრობას, მოიწვიოს ეუთო/ოდირ-ის მისია მუნიციპალურ არჩევნებზე და გაითვალისწინოს ოდირ-ის ყველა რეკომენდაცია“.

„ცოტა უცნაურია ბრიტანეთის საელჩოს ბოლო განცხადებების სერია, რომელსაც ვისმენთ. ამ განცხადებების ტონალობიდან გამომდინარე ისეთი შთაბეჭდილებაა, რომ ფიქრობენ, რაღაცას გაისვრიან და სინამდვილეში, ფეხში ისვრიან ხოლმე განცხადებებით, ისევ საკუთარ თავს იზიანებენ. როგორც წინა ჯერზე იყო ეს საკუთარი თავის დაზიანება და ფეხში ნასროლი – თითქოს ჰქონდათ საკრიტიკო, რომ თანხმობების პროცედურა არ იყო დასრულებული და ამით გაამჟღავნეს, რომ პროპაგანდას, ექსტრემიზმის დაფინანსებას აპირებდნენ და ისევ საკუთარი თავი დაიზიანეს. ახლა ამ განცხადებასაც ორი ნაწილი აქვს. პირველი შეეხება ადგილობრივ თვითმმართველობის არჩევნებსა და დამკვირვებლებს. ფარისევლობაა, როდესაც ბრიტანეთი, რომელიც არ აღიარებს ეუთო/ოდირის დასკვნას 2024 წლის არჩევნებთან დაკავშირებით, ახლა მოითხოვს და ითხოვს, თუ წინადადებით გამოდის ეუთო/ოდირის მისიასთან დაკავშირებით.

ეუთო/ოდირთან დაკავშირებით 2024 წელს ბევრი, მათ შორის ბრიტანეთი საუბრობდა, რომ ეს იქნებოდა გადამწყვეტი, ყველაზე მნიშვნელოვანი ანგარიში არჩევნებთან დაკავშირებით. როგორც კი ჩახედეს და შედეგი, ანგარიშის შინაარსი არ მოეწონათ, მაშინვე გვერდზე გაწიეს ეს ანგარიში. გვახსოვს ბრიტანეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის სატელეფონო ზარი საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრთან, გვახსოვს პრესრელიზი, როდესაც მან დაწერა, რომ „ქართული ოცნების“ მინისტრს ესაუბრა. რა თქმა უნდა, ეს სამარცხვინო განცხადება იყო და აბსოლუტურად აცდენილი ეუთო/ოდირის დასკვნას. ამიტომ, როდესაც არ აღიარებ ეუთო/ოდირის დასკვნებს და ფარატინა ქაღალდად მიგაჩნია, შემდეგ ფარისევლობა, არასერიოზულია სერიოზული სახით საუბარი, რომ ეუთო/ოდირი არის მნიშვნელოვანი. ძალიან ვწუხვარ, რომ ასეთი განცხადებების სახით ბრიტანეთის საელჩო მარტივ შეცდომებს უშვებს.

აქაც კიდევ ერთი მცდელობაა, თითქოს ბრიტანეთის საელჩომ რაღაც გაისროლა იმით, რომ ახსენა სტრატეგიული პარტნიორების შეთანხმება, მუხლებზე მითითება, თითქოს რაღაც ირღვევა საქართველოს მხრიდან. აქაც ფეხში ისროლა. ბრიტანეთის საელჩოს სამართლებრივ ასპექტებზე საუბარი თუ უნდა, არ მგონია, ეს არის სფერო, რომელიც მათთვის მომგებიანია. ერთხელ უკვე ვთქვი, რომ ბრიტანეთის ელჩმა დაარღვია ვენის კონვენცია, 41-ე მუხლი, როდესაც წინასაარჩევნოდ ჩაერია არჩევნებში ერთი სუბიექტის, „ქართული ოცნების“ წინააღმდეგ. არჩევნებამდე ათი დღით ადრე მან მისცა ვრცელი ინტერვიუ, რომელიც დაუთმო მხოლოდ ერთ სუბიექტს, „ქართული ოცნების“ კრიტიკას. მისი მთელი სტატიის სულისკვეთება იყო მოწოდება იმისკენ, რომ „ქართული ოცნების“ წინააღმდეგ მიეცათ ხმა ადამიანებს. ეს არის დარღვევა ვენის კონვენციის 41-ე მუხლისა.

ეს არ იკმარა ბრიტანეთის საელჩომ და ახლა სტრატეგიული პარტნიორობის შეთანხმებაზე გადავიდა. მათ არათუ მუხლები აქვთ დარღვეული, ბრიტანეთის საელჩოს დარღვეული აქვს პრეამბულა, რომელიც ადასტურებს სუვერენიტეტის პატივისცემას. ბრიტანეთის ელჩი როდესაც ჩაერია არჩევნებში, ამით დაარღვია სუვერენიტეტის პატივისცემის პრინციპი, რომელიც ამ შეთანხმების პრეამბულაშია ჩადებული. ასევე ბრიტანეთის საელჩომ დაარღვია ამ შეთანხმების მეოთხე მუხლი, სადაც წერია, რომ მხარეები თანამშრომლობენ დემოკრატიული ინსტიტუტების ეფექტიანობის, სტაბილურობის გაძლიერებისკენ. როდესაც ბრიტანეთის საელჩო აფინანსებს პროპაგანდისტებს და აფინანსებს ექსტრემისტული დღის წესრიგის მქონე ორგანიზაციებს თუ პირებს, ამით ძირს უთხრის დემოკრატიულ ინსტიტუტებს და ამ შეთანხმების მეოთხე მუხლს. გარდა ამისა, ბრიტანეთმა დაარღვია ამ შეთანხმების მე-16, მე-17, მე-18 მუხლები, სადაც საუბარია, რომ თანამშრომლობა არის დანაშაულის წინააღმდეგ ბრძოლასთან დაკავშირებით, მათ შორის კორუფციული დანაშაულების.

იცით, რომ დავით კეზერაშვილი თავისუფლად გადაადგილდება ბრიტანეთში, ლონდონის კაფეებიდან ვხედავთ მის ფოტოებს. ზუსტად ეს გახლავთ, რომ კორუფციულ დანაშაულსა და ფულის გათეთრებაში მონაწილე ადამიანისთვის თავშესაფრის მიცემა ეს გახლავთ ზუსტად ამ შეთანხმების მე-16, მე-18 მუხლების დარღვევა. ასე რომ, თუ ბრიტანეთის საელჩოს სურს, ისაუბროს სამართლის დარღვევაზე, გარწმუნებთ, მათთვის საზიანო არის ეს დიალოგი, თუ პლატფორმა, ვინაიდან აუარება არის მუხლებისა, თუ კონვენციებისა, რომლებსაც ბრიტანეთის საელჩო თუ ელჩი არღვევს. ბრიტანეთის ელჩმა დაარღვია ვენის კონვენცია დიპლომატიური ურთიერთობების შესახებ, ისევე, როგორც დაარღვია შეთანხმება სტრატეგიული პარტნიორობაზე“, – განაცხადა შალვა პაპუაშვილმა.

,,დღევანდელ ვითარებაში ვხედავთ თუ რას ნიშნავს „შუა დერეფანი”- შალვა პაპუაშვილი

დღევანდელ ვითარებაში ვხედავთ თუ რას ნიშნავს „შუა დერეფანი“, – განაცხადა თურქეთში ოფიციალური ვიზიტით მყოფმა საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარემ შალვა პაპუაშვილმა, არსებულ გეოპოლიტიკურ ვითარებაზე საუბრისას.

მისი თქმით, ორ ქვეყანას შორის საუბრის თემა სწორედ არსებული გეოპოლიტიკური ვითარების ფონზე ის მნიშვნელოვანი პროექტებია, რომელსაც საფუძველი წლების წინ ჩაეყარა.

„უპირველეს ყოვლისა ჩვენს ქვეყნებს შორის საქართველოს დამოუკიდებლობის 30 წლიან ისტორიაში ვხედავთ, რომ ის სტრატეგიული პროექტები, რომელსაც ჯერ კიდევ 90-იან წლებში ჩაეყარა საფუძველი და როგორც იდეა გაჟღერდა თუ რა შედეგები მოაქვს ამ პროექტებს ჩვენი ქვეყნებისთვის.

მაშინ ზოგიერთი ეს პროექტი იქნებოდა ეს „აბრეშუმის გზის“, როგორც იდეის ხელახლა წამოწევა თავის დროზე, იქნება ეს „შუა დერეფანი“, მილსადენები, მათ შორის კაბელები და შავი ზღვის გამოყენება ელექტრო ენერგიის გადასაცემად თუ ინტერნეტის კაბელებისთვის, ბევრი ეს იდეა მაშინ სერიოზულად არ განიხილებოდა, როგორც ალტერნატივა სხვა მარშრუტებისა.

დღევანდელ ვითარებაში ვხედავთ თუ რას ნიშნავს „შუა დერეფანი“, როდესაც მათ შორის საჰაერო ტრანსპორტირებაც კი და ვნახეთ ჩვენ თვითმფრინავების მიმოსვლა, როგორ მოხდა მისი გადაწევა საქართველოს ტერიტორიაზე, როდესაც კონფლიქტები არის სხვა რეგიონში. ეს არის ის საკითხები, რომელიც ორივე ქვეყნის ინტერესის ნაწილია და გვაქვს სრული თანხვედრა ჩვენი ინტერესებისა და აქედან გამომდინარე თანამშრომლობის სურვილი“, – აღნიშნა პაპუაშვილმა.

საქართველოს საელჩო ისრაელში მყოფ საქართველოს მოქალაქეებს მოუწოდებს, მკაცრად დაიცვან ადგილობრივი ხელისუფლების ინსტრუქციები და დაიცვან უსაფრთხოების პროტოკოლი

ისრაელში საქართველოს საელჩო, ქვეყანაში არსებული უსაფრთხოების გარემოს გათვალისწინებით, მუშაობას საგანგებო რეჟიმში განაგრძობს.

როგორც საელჩოს მიერ გავრცელებულ ინფორმაციაშია ნათქვამი, საელჩო მუდმივ კომუნიკაციაშია ისრაელის სახელმწიფოში მცხოვრებ საქართველოს მოქალაქეებთან, ასევე მუდმივ კოორდინაციაშია შესაბამის სამსახურებთან და ახდენს ვითარების მუდმივ მონიტორინგს.

„საელჩოს თანამშრომლებმა სატელეფონო კონსულტაცია გაუწიეს საქართველოს 200-ზე მეტ მოქალაქეს. საელჩოს წარმომადგენლებმა არაერთი შეხვედრა გამართეს, მათ შორის ქალაქ ბათ-იამში მცხოვრებ საქართველოს მოქალაქეებთან.

საელჩო მოუწოდებს საქართველოს მოქალაქეებს, მკაცრად დაიცვან ადგილობრივი ხელისუფლების ინსტრუქციები, განგაშის სიგნალის ამოქმედებისთანავე გადავიდნენ თავშესაფარში და დაიცვან უსაფრთხოების პროტოკოლი.

განახლებული ინფორმაციის მისაღებად, თვალყური ადევნეთ საელჩოს გვერდებს.

საჭიროების შემთხვევაში, დაგვიკავშირდით ისრაელის სახელმწიფოში საქართველოს საელჩოს ნომრებზე: +972 526 919092; ცხელი ხაზი 24/7 – +972 3 609 3206“, – ნათქვამია ინფორმაციაში.

რა ეღირება დოლარი და ევრო 19 ივნისს

აშშ დოლარის ოფიციალური ღირებულება 2.7276 ლარი გახდა.

ეროვნული ბანკის მიერ გამოქვეყნებული მონაცემების თანახმად, დღევანდელი ვაჭრობის შედეგად 1 აშშ დოლარის ღირებულება 2.7276 ლარი გახდა. კურსი, რომელიც დღეს მოქმედებდა, 2.7283 ლარი იყო. შესაბამისად, დოლარის ცვლილებამ ეროვნულ ვალუტასთან მიმართებაში 0.0007 ლარი შეადგინა.

რაც შეეხება ევროს, მისი კურსი 3.1373 ლარია. მაშინ, როცა დღეს მოქმედი კურსი 3.1553 ლარს შეადგენდა. შესაბამისად, ევროს ცვლილებამ 0.0180 ლარი შეადგინა.

ბათუმის საქალაქო სასამართლომ პლაკატის გაკვრისთვის მზია ამაღლობელი ადმინისტრაციულ სამართალდამრღვევად ცნო და 1000 ლარით დააჯარიმა

ბათუმელებისა და ნეტგაზეთის დამფუძნებელი მზია ამაღლობელი ბათუმის საქალაქო სასამართლომ მეორედ ცნო ადმინისტრაციულ სამართალდამრღვევად. მოსამართლე მარიანა ფომაევამ პლაკატის გაკვრისთვის ამაღლობელი 1000 ლარით დააჯარიმა. ფომაევამ გადაწყვეტილება ორი მოწმე სამართალდამცველისა და ერთ-ერთი აქციის მონაწილის მოსმენის შემდეგ მიიღო.

დაცვის მხარის განცხადებით, მზია ამაღლობელი ერთსა და იმავე საქმეზე ორჯერ გაასამართლეს.

„დიახ ორი ერთსა და იმავე საქმეზე ორჯერ გაასამართლეს, მზია იმყოფებოდა აქციაზე, გააკრა სტიკერი და რამდენიმე წუთში დააკავეს, არის აბსოლუტურად ერთი და იგივე ქმედება, ამასთან არ არის და ვერ მოვიპოვეთ განმარტება კანონში სად შეიძლება დამახინჯდეს იერსახე ქალაქის და სად არა. ამაზე სასამართლოსაც მივმართეთ განემარტა, თუმცა თავი არ შეუწუხებია“ აღნიშნა ამაღლობელის ადვოკატმა.

შინაგან საქმეთა სამინისტროს წარმომადგენელის თქმით, ერთხელ პასუხისმგებლობა ამაღლობელს სამართალდამცველების შეურაცხყოფის, მეორედ კი პლაკატის გაკვრის გამო დაეკისრა და არც საქმე იყო ხანდაზმული და ვადაგადაცილებული.

ცნობისთვის, რომ პირველ ადმინისტრაციულ ბრალდებაზე მზია ამაღლობელი 2000 ლარით დააჯარიმეს. დღევანდელ სხდომას იგი პროტესტის ნიშნად არ დაესწრო და ამის შესახებ სასამართლოს წერილობით მიმართა.

პარალელურად გრძელდება სისხლის სამართლის საქმის არსებითი განხილვა, რომლის მორიგი პროცესი 23 ივნისს არის ჩანიშნული.

უკრაინას თუ არ დავეხმარებით, ევროკავშირში ყველამ რუსული ენის შესწავლა უნდა დავიწყოთ-კაია კალასი

საგარეო საქმეთა და უსაფრთხოების პოლიტიკის საკითხებში ევროკავშირის უმაღლესი წარმომადგენელი კაია კალასი აცხადებს , რომ რუსეთი უკვე ევროკავშირის პირდაპირი საფრთხეა.

კალასმა რუსეთის ის ჰიბრიდული ქმედებები ჩამოთვლა, რომლებიც ევროკავშირის ტერიტორიაზე ფიქსირდება, მათ შორის, რუსეთის მხრიდან ევროკავშირის ქვეყნების საჰაერო სივრცის დარღვევა, სამხედრო წვრთნების ჩატარება ევროკავშირის საზღვრებთან ახლოს.

კალასის თქმით, ევროკავშირი თუ არ გააგრძელებს უკრაინის დახმარებას, ევროკავშირში ყველამ უნდა დაიწყოს რუსულის სწავლა.

„გასულ წელს რუსეთმა თავდაცვაზე მეტი დახარჯა, ვიდრე მთელმა ევროკავშირმა. წელს რუსეთი თავდაცვაზე მეტს ხარჯავს, ვიდრე ჯანდაცვაზე, განათლებასა და სოციალურ პოლიტიკაზე ერთად აღებულზე. ეს გრძელვადიანი აგრესიის გრძელვადიანი გეგმაა“, – განაცხადა კალასმა.

კალასმა უკრაინას ასევე „ევროპის თავდაცვის პირველი ხაზი“ უწოდა და აღნიშნა რუსეთის წინააღმდეგ სანქციებისა და უკრაინისთვის შემდგომი დახმარების მნიშვნელობა. მისი თქმით, რაც უფრო ძლიერი იქნება უკრაინა დღეს ბრძოლის ველზე, მით უფრო ძლიერი იქნება ის მოლაპარაკებების მაგიდასთან, როდესაც რუსეთი ბოლოს და ბოლოს მზად იქნება საუბრისთვის“.

“დასავლეთს არ შეუძლია უკრაინას რუსეთთან ომში გაამარჯვებინოს, მაგრამ შეუძლია ომის შეწყვეტაში დაეხმაროს”-Politico

აშშ-ის გაზეთ „პოლიტიკოში“ (Politico – ევროპული ვერსია, იბეჭდება ბელგიაში) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით: „დასავლეთს არ შეუძლია უკრაინას რუსეთთან ომში გაამარჯვებინოს, მაგრამ შეუძლია ომის შეწყვეტაში დაეხმაროს“ (ავტორ – ელხან ნურიევი, ალ.ჰუმბოლდტის ფონდის უფროსი მეცნიერ-თანამშრომელი). პუბლიკაციაში განხილულია რუსეთ-უკრაინის ომის პერსპექტივა: რამდენად რეალურია უკრაინის გამარჯვება თანამედროვე მსოფლიოში მიმდინარე მძაფრი მოვლენების ფონზე?

გთავაზობთ სტატიას მცირე შემოკლებით:

უკრაინაში ომი ჭიანურდება და, როგორც ჩანს, აშშ-ის პრეზიდენტ დონალდ ტრამპის მცდელობის მიუხედავად, ჯერ-ჯერობით დასრულებას არ აპირებს და, ალბათ, მომავალს წელსაც გაგრძელდება. აქედან გამომდინარე, მკაცრი სიმართლის იგნორირება უკვე რთული ხდება: აშკარაა, სამხედრო გამარჯვება კიევის რეალური მიზანი აღარ არის – იმისგან დამოუკიდებლად, თუ რამდენ მილიარდს მისცემს დასავლეთი და რამდენი რუსი ჯარისკაცი დაიღუპება.

ბუნებრივია, ასეთი თვალსაზრისი არცთუ პოპულარულია ვაშინგტონში და ბრიუსელში, სადაც ძველებურად ვარაუდობენ, რომ დასავლეთის საკმარისი დახმარება და უკრაინელთა გაბედული მოქმედება მოსკოვს საბოლოოდ წელში გატეხავს. მაგრამ უკრაინის მართლაც შეუპოვარი წინააღმდეგობისა და დასავლეთის ფართო ჯიბის მიუხედავად, კრემლის მარცხის პერსპექტივა ნაკლებად სავარაუდოა.

როგორც მოვლენების ანალიზით ჩანს, ომი შევა ისეთ ჩიხში, ისეთ პატურ სიტუაციაში, რომელშიც უკრაინას კომპლექსური გამოფიტვა ელოდება – პოლიტიკურად, ეკონომიკურად, მორალურად… დასავლეთის ერთიანობა, რომელსაც უკვე ბზარები აქვს შეპარული, ჩამოიშლება და ამით განმტკიცდება რეჟიმი, რომლის დანგრევასაც დასავლეთი ცდილობს – კრემლის მმართველობა.

საკითხი, რომელიც დღეს დასავლელ პოლიტიკოსებს უნდა ადარდებდეთ, გამოიხატება არა იმაში, იმსახურებს თუ არა უკრაინა მხარდაჭერას, არამედ იმაში – ეხმარება თუ არა კიევს  დასავლეთის ამჟამინდელი სტრატეგია გამარჯვებაში ან უბრალოდ, თავის გადარჩენაში მაინც, გარკვეული ვადით, რომ ომი ნელა, მაგრამ საბოლოოდ მაინც წააგოს.

ეს არ ნიშნავს, რომ უკრაინა მტერს უნდა ჩაბარდეს, ან სასოწარკვეთილებაში ჩავარდეს და დასავლეთის დახმარებაზე უარი თქვას. მაგრამ იმავდროულად ყველაფერი პატიოსნად უნდა იქნას გათვლილი და გააზრებული: უკრაინას გამარჯვების გზა მოჭრილი აქვს, თვალთმაქცობა და თავის მოკატუნება კი სტრატეგიას ვერ ჩაანაცვლებს.

იმ მდგომარეობაში, როგორიც დღეს მსოფლიოშია, უკრაინის სუვერენიტეტისა და ევროპის სტაბილიზაციის შენარჩუნება შეიძლება იმდენად იარაღზე არ იყოს დამოკიდებული, რამდენიც დიპლომატიურ ძალისხმევაზე.

ქაღალდზე დასავლეთი ძველებურად მტკიცედ უჭერს მხარს უკრაინას. დონალდ ტრამპის ადმინისტრაცია შეფერხებით, მაგრამ მაინც აგრძელებს დახმარებას ჯერ კიდევ ჯო ბაიდენის დროს მიღებული 61-მილიარდიანი პაკეტის საფუძველზე. ევროკავშირის წევრი ქვეყნები ნელ-ნელა აფართოებენ სამხედრო-თავდაცვით წარმოებას, ნატოც ძველებურად აფიქსირებს თავისი სოლიდარობის დემონსტრაციას, მაგრამ… მაგრამ მწარე რეალობა უფრო გამომაფხიზლებელია, ვიდრე დასავლელი პოლიტიკოსების დაპირებები…

პირველ რიგში შემაშფოთებელი და დამაფიქრებელია ის, რომ უკრაინაში დემოგრაფიულ კრიზისი ძლიერდება: თავდაცვის სამინისტროს მონაცემებით, გასაწვევი ასაკის მქონე ახალგაზრდების 30% თავს არიდებს ტერიტორიულ გასაწვევ პუნქტებში გამოცხადებას, ანუ ჯარში გაწვევას. მიუხედავად იმისა, რომ ახალი სამობილიზაციო კანონით ჯარში გაწვევის ასაკი 25 წლამდეა შემცირებული, ახალწვეულთა დეფიციტი მაინც მწვავედ იგრძნობა. გარდა ამისა ქვეყნის მოსახლეობის რაოდენობა სწრაფად მცირდება მიგრაციისა და სამხედრო დანაკარგების გამო.

მეორე – ომის შედეგად უკრაინის ეკონომიკა სერიოზულად დაზარალდა, რის შედეგადაც ინფრასტრუქტურის მდგომარეობა გაუარესდა: შემცირდა ქვეყნის მთლიანი შიდა პროდუქტის მოცულობა, კატასტროფულად დაეცა სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობა, მატულობს ინფლაცია, კორუფცია, მოსახლეობა იმედგაცრუებული და უკმაყოფილოა, იზრდება პოლიტიკური დაძაბულობა.

მესამე – დასავლელი ექსპერტების პროგნოზები, რომ რუსეთის ეკონომიკა სანქციების გამო სწრაფად ჩამოიშლებოდა, არ გამართლდა:  რუსეთმა ადაპტაცია მოახერხა. მისი ეკონომიკა ამჟამად სამხედრო რელსებზეა გადაყვანილი. წარმატებით მუშაობს სამხედრო-სამრეწველო კომპლექსი – რუსეთის თავდაცვითი მრეწველობა, დასავლეთთან შედარებით, ბევრად მეტ საარტილერიო ჭურვს ამზადებს. რუსეთის არმია, რომელიც, მართალია, ხშირად არაეფექტურად მოქმედებს, მაგრამ მაინც წინ მიიწევს და ქვეყნის ორ ნაწილად გამყოფი მდ.დნეპრის მთელი მარცხენა ნაპირის დაკავებას ცდილობს. რუსული ჯარი ინარჩუნებს უპირატესობას როგორც ცოცხალი ძალის, ასევე სამხედრო ტექნიკის მხრივ. კრემლმა გაკვეთილები გამოიტანა წინა წლების საომარი მოქმედებებიდან და ახლა უფრო ფრთხილად, მაგრამ საკმაოდ ეფექტურად მოქმედებს.

მეოთხე – სტამბოლის მოლაპარაკებებმა აჩვენა, რომ მხარეები ძალიან შორს დგანან ერთმანეთისაგან და მზად არ არიან ცეცხლის შეწყვეტისა და სამშვიდობო მოლაპარაკების დასაწყებად. უკრაინამ შესთავაზა რუსეთს 30-დღიანი ზავი, რუსეთმა კი ორ-სამდღიანი, რომ ბრძოლის ველზე დაღუპულთა ცხედრები აკრეფილიყო.. პოზიტიურად გამოიყურება მხოლოდ ჰუმანიტარული შეთანხმება ტყვეების გაცვლაზე და დაღუპულთა ცხედრების დაბრუნებაზე.

ამრიგად, რადგან დასავლელი ლიდერები აგრძელებენ იმის მტკიცებას, რომ ისინი უკრაინას „იმდენით დაეხმარებიან, რამდენიც საჭიროა“, საკითხი ახლა ასე დგას: რა შედეგებამდე მიიყვანს კიევს ასეთი დახმარება?

უკრაინის ტერიტორიული მთლიანობის სრული აღდგენისათვის, ძალის გამოყენებით, უფრო ბევრად ფართო დახმარებაა აუცილებელი და, სავარაუდოდ, საჭირო გახდება დასავლეთის ქვეყნების არმიების პირდაპირი ჩარევა, ან ნატოს სამხედრო კონტინგენტის გამოყენება. ამჟამად დემოკრატიული მთავრობები ასეთ პერსპექტივაზე ფიქრს გაურბიან. ამ ფონზე ჩნდება რთული, მაგრამ სულ უფრო აუცილებელი წინადადება – უკრაინის მხარდაჭერა შეიძლება გადაიქცეს დახმარებად არა გამარჯვების მისაღწევად, არამედ ომის შესაწყვეტად.

ასეთი კომპრომისი, რომელიც, ზოგიერთების აზრით, კაპიტულაციის ტოლფასია, დასავლეთის დედაქალაქებში, ალბათ, პოლიტიკური დინამიტის როლს შეასრულებს, მაგრამ ისტორია პირიქით გვარწმუნებს: 1940 წელს ფინეთმა თავისი სუვერენიტეტი შეინარჩუნა მტკივნეული, მაგრამ სტრატეგიულად მნიშვნელოვანი ზავით საბჭოთა კავშირთან. 1950-იანი წლების დასაწყისში კორეის ნახევარკუნძულზე ქვეყნის გამაპარტახებელი ომი მოხდა. სამხრეთი ნაწილის ხელმძღვანელობა იძულებული გახდა ხელი მოეწერა „დამამცირებელი“ ზავისათვის, მაგრამ თავიდან აიცილა ეროვნული კრახი. ანუ ეს იყო მორალური გამარჯვება, რომლის წყალობით ქვეყანამ და მოსახლეობამ წელში გამართვა მოახერხა და ამჟამად სამხრეთ კორეა მსოფლიოს ერთ-ერთ ყველაზე განვითარებულ ქვეყანას წარმოადგენს.

ამ ლოგიკას ვაშინგტონსა და ბრიუსელში სულ უფრო მეტი აღიარებს. აშშ-ის წარმომადგენელთა პალატის ლიდერები მშვიდად იხილავენ კონფლიქტის გაყინვის გეგმას და მას აუცილებლობად თვლიან. იმავდროულად ევროპელი ექსპერტები წინასწარმეტყველებენ, რომ 2025 წელი შეიძლება უკრაინისათვის „ყველაზე სახიფათო გახდეს“ – არა იმდენად რუსეთის არმიის წარმატების გამო, არამედ ქვეყნის შინაგანი  დაძაბულობისა და ევროპის დაღლილობის გამო.

ზოგიერთმა შეიძლება ჩათვალოს, რომ ომის დიპლომატიური დარეგულირება მოსკოვის წაქეზება იქნება, მაგრამ პირიქით – ეს იქნება აღიარება, რომ უკრაინის გადარჩენა ბევრად არის დამოკიდებული იმის შენარჩუნებაზე, რასაც მთავრობა ჯერ კიდევ აკონტროლებს და არა იმის დაბრუნების მცდელობაზე, რასაც ვერ დაიბრუნებს.

ასეთი კომპრომისი შეიძლება ითვალისწინებდეს საომარი მოქმედებების გაყინვას ფრონტის ხაზის გასწვრივ, საერთაშორისო უსაფრთხოების გარანტიებს რუსეთის სამომავლო-სავარაუდო აგრესიის თავიდან ასაცილებლად, მოლაპარაკების ეტაპობრივ პროცესს ჰუმანიტარული ელემენტებით და ეკონომიკის აღდგენის მიზნით, კორუფციასთან ბრძოლას, რეფორმების განხორციელებას და ა.შ.

რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი იოლი არ იქნება. რუსეთს შეუძლია კომპრომისი უარყოს, უკრაინა კი არაფერზე არ დათანხმდეს – რაც მას არ აწყობს და უსამართლოდ თვლის, მაგრამ ეს არ ათავისუფლებს დასავლეთს ამ საკითხში ლიდერობის პასუხისმგებლობისაგან.

სტრატეგია გამოიხატება არა იმაში, რომ უკეთესი ისურვო, არამედ იმაში, რომ იმოქმედო უკეთესისა და სასურველის მისაღწევად.

საბოლოო ჯამში, საკითხი იმის გარკვევა კი არაა, რომ იმსახურებს თუ არა უკრაინა დამატებით დახმარებას – დიახ, იმსახურებს – არამედ იმისა, შეუძლია თუ არა დახმარების ამჟამინდელ მოდელს ქვეყნისათვის მდგრადი შედეგების მოტანა. დონალდ ტრამპს გადაწყვეტილი აქვს აშშ-ის როლის გადახედვა უკრაინის კონფლიქტში: მართლაც, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ თეთრმა სახლმა მხარი დაუჭიროს გაურკვეველი ვადით დახმარებას, რომელიც იაფი არ არის, ძვირადღირებულია და ამერიკელი გადასახადის გადამხდელთა მხრებზე გადადის.

ეს ნიშნავს, რომ დასავლელი ლიდერები არჩევანის წინაშე დგანან: დარჩნენ იმ გზაზე, რომელიც უკრაინისადმი უსასრულო დახმარებას, ანუ ომის გაგრძელებას გულისხმობს თუ დაიწყონ მზადება სამშვიდობო პროცესისათვის, რომელიც უკრაინის სუვერენიტეტს დაიცავს და ევროპას თავიდან ააცილებს ფართო კრიზისს.

უკრაინისათვის ყველაზე ეფექტური დახმარების გაწევა იმით უნდა გამოიხატოს, რომ კიევს ომის გაგრძელებაში კი არ უნდა დაეხმარნონ, არამედ ომის შეწყვეტაში, ქვეყნის მომავლის შესანარჩუნებლად.

წყარო: 

მოამზადა სიმონ კილაძემ

ირანთან მჭიდრო კავშირების მიუხედავად, რუსეთი თავს იკავებს, როცა ისრაელი თეირანს უტევს – The New York Times

„ირანთან მჭიდრო კავშირების მიუხედავად, რუსეთი თავს იკავებს, როცა ისრაელი თეირანს უტევს. კრემლისთვის პრიორიტეტს უკრაინასთან ომი წარმოადგენს“ – ასეთი სათაური აქვს აშშ-ის გაზეთ „ნიუ-იორკ თაიმსში“ (The New York Times) გამოქვეყნებულ სტატიას, რომელშიც ავტორი, ბერლინელი კორესპონდენტი პოლ სონე განიხილავს და აანალიზებს მოსკოვის დამოკიდებულებას ირან-ისრაელის კონფლიქტის მიმართ.

გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:

ირანმა რუსეთს უკიდურესად აუცილებელი დრონები მიაწოდა უკრაინასთან ომის დაწყების შემდეგ, დაეხმარა მოსკოვს უპილოტო საფრენი აპარატების ქარხანა აეშენებინა თავის ტერიტორიაზე და, რაც მთავარია, მიმდინარე წელს ირანის პრეზიდენტმა მასუდ პეზეშკიანმა  ხელი მოაწერა მოსკოვში ვლადიმერ პუტინთან ერთად ახალ ხელშეკრულებას სტრატეგიული პარტნიორობის თაობაზე, რაც იმას ნიშნავს, რომ მხარეებს თავდაცვის სფეროშიც ფართო კავშირები აქვთ.

ხუთი თვეც არ გასულა ხელშეკრულების გაფორმებიდან, როცა ირანის მთავრობა სერიოზული საფრთხის წინაშე დადგა ისრაელის თავდასხმის გამო. და რას შვრება კრემლი? მოსკოვიდან, სატელეფონო ზარისა და ისრაელის აგრესიის დაგმობის გარდა, თეირანში სხვა არაფერი ისმის.

ირანის ბირთვული და ენერგეტიკული ობიექტები დაზიანდა ან სრულიად განადგურდა, ბევრი ირანელი სამხედრო მაღალჩინოსანი მოკლულია, ირანის არმია და ისლამური რევოლუციის გუშაგთა კორპუსი სარდლების გარეშეა დარჩენილი, ამ დროს კი არანაირი ნიშანი არ ჩანს იმისა, რომ მოსკოვი თეირანს რაიმეში დაეხმარება.

„რუსეთმა, როცა საქმე ირანს ეხება, უნდა აწონ-დაწონოს ისრაელთან და აშშ-სთან თავისი შეჯახების შესაძლებლობის რისკები. ამიტომაც ირანის დახმარება/გადარჩენა საიმისოდ არ ღირს“, – ამბობს ნიკიტა სმაგინი, რუსეთ-ირანის ურთიერთობების ექსპერტი, – „რუსეთისათვის ირან-ისრაელის ომი მხოლოდ ფაქტს წარმოადგენს“.

ანალიტიკოსების აზრით, შექმნილი სიტუაცია აჩვენებს მოსკოვის მიუკერძოებელ და პრაგმატულ პოლიტიკურ გათვლას, რომლის მიხედვით, უპირატესობა ენიჭება საკუთარ ომს უკრაინასთან და იმას, რომ აუცილებელია თბილი ურთიერთობების შენარჩუნება სხვა ახლოაღმოსავლელ პარტნიორებთანაც, რომლებიც მოსკოვს დასავლური ეკონომიკური სანქციების გადატანაში ეხმარებიან.

ანალიტიკოსების ვარაუდით, ვლადიმერ პუტინს არ სურს, რომ ირანს ბირთვული იარაღი ჰქონდეს. კრემლს უნდა, რომ დონალდ ტრამპთან ურთიერთობა გააუმჯობესოს – იმ ტრამპთან, რომელიც ირანს ბირთვული გარიგების დადებისაკენ მოუწოდებს, ისრაელის შეტევის შეწყვეტის მიზნით. რუსეთი ომის საწინააღმდეგო მკვეთრი პრაქტიკული მოქმედებისაგან თავს იკავებს, რადგან მას აწყობს ნავთობის ფასის ზრდა.

ანალიტიკოსები აღნიშნავენ, რომ ვლადიმერ პუტინი საეჭვოა ჩაერთოს სამხედრო კონფლიქტში და არც იმას არ შეეცდება, რომ თეირანი აქტიურად შეაიარაღოს. ეს სიფრთხილე ნაწილობრივ გამოწვეულია იმით, რომ ვაითუ არაბთა გაერთიანებული საემიროები და საუდის არაბეთი დააფრთხოს (ისინი მოსკოვის მნიშვნელოვანი პარტნიორები არიან), რომლებიც ირანის გავლენის გაძლიერებას არ მიესალმებიან. გარდა ამისა, კრემლი კიდევ იმის გამო ფრთხილობს, რომ მისი ძალები უკრაინასთან ომით არიან შებოჭილნი.

სწორედ ამიტომ მოსკოვი მშვიდობის მსურველი სახელმწიფოს პოზიციას იკავებს (!) და ისრაელს და ირანს მოლაპარაკებისა და საომარი მოქმედებების შეწყვეტისაკენ მოუწოდებს.

ნიშნავს თუ არა ეს ყველაფერი იმას, რომ რუსეთი თავის ახლოაღმოსავლურ პოლიტიკას ცვლის? გავიხსენოთ, თუ როგორი აქტიური რეაგირება მოახდინა კრემლმა ათი წლის წინათ, როცა მისი პარტნიორი სირიის რეჟიმი საფრთხის წინაშე დადგა. მაგრამ საბოლოო ჯამში, მოსკოვის მიერ შეტანილი წვლილი წყალში ჩაიყარა და კრემლი რეგიონში გავლენის შესუსტების წინაშე დადგა.

„მოსკოვისათვის რეალური პრობლემა ასეთნაირად გამოიხატება: რამდენად შეუძლია კრემლს  ამჟამად ირანელებს სამხედრო ტექნიკა გაუგზავნოს, როცა მას ომი აქვს უკრაინასთან?“, – ამბობს თომას გრემი, აშშ-ის კვლევითი ცენტრის „საერთაშორისო ურთიერთობების საბჭოს“ უფროსი მეცნიერ-თანამშრომელი.

დონალდ ტრამპთან სატელეფონო საუბრის დროს ვლადიმერ პუტინმა დახმარება შესთავაზა ამერიკელ კოლეგას ირანთან მოლაპარაკებაში – ალბათ, შეიძლება იმ მიზნით, რომ დაარწმუნოს თეთრი სახლი – აშშ-სათვის რუსეთთან ურთიერთობის გაუმჯობესება მომგებიანი იქნება იმ შემთხვევაშიც კი, თუ, ვთქვათ, მოსკოვი ვაშინგტონის მოთხოვნას არ შეასრულებს და უკრაინაში ომს არ შეწყვეტს.

როგორც ცნობილია, ვლადიმერ პუტინი ომის დაწყების დღესვე ესაუბრა ისრაელისა და ირანის ლიდერებს და ამ საუბრის შინაარსი დონალდ ტრამპსაც გაუზიარა.

ალბათ, ამიტომ ბოლო დღეებში რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტრომ მიანიშნა, რომ აშშ მზადაა ირანთან მოლაპარაკება გააგრძელოს და, შესაბამისად, მოსკოვისათვის სასურველი იქნება, რომ თეირანი მოლაპარაკების მაგიდას დაუბრუნდეს. რუსეთმა ისიც კი ივალდებულა, რომ ირანს გამდიდრებულ ირანს გამოართმევს და თავისთან შეინახავს.

„არის სურვილი გადაიტვირთოს აშშ-სთან ურთიერთობა და რუსები ამერიკელებს ყველა გლობალურ საკითხზე სერიოზული მოსაუბრეების სახით წარუდგნენ, ირანის ბირთვული დოსიეს ჩათვლით – ისე, რომ უკრაინის საკითხს არ შეეხონ“, – ამბობს ჰანა ნოტე, ჯეიმს მარტინის სახელობის ბირთვული იარაღის გაუვრცელებლობის კვლევითი ორგანიზაციის (კალიფორნიაში) ევრაზიული პროგრამების დირექტორი.

„მაგრამ ასეთი მოქმედებით ვლადიმერ პუტინი რისკავს, რომ ირანელები გაინაწყენოს – ისინი თითქმის აღარ ენდობიან მოსკოვს და შიშობენ, რომ კრემლი თეთრ სახლთან ანტიირანულ გარიგებას დადებს და თეირანს „სარმას გამოსდებს“, – აღნიშნავს ჰანა ნოტე.

ასეა თუ ისე, მოლაპარაკებამდე, როგორც ჩანს,  ჯერ კიდევ შორსაა – მიუხედავად იმისა, რომ კრემლი მისი ხელშეწყობისათვის მზადყოფნას გამოხატავს.

ისრაელს მტკიცედ აქვს გადაწყვეტილი ირანი დააჩოქოს იმ დონემდე, რომ ქვეყანაში ხელისუფლება შეცვალოს.

რუსეთმა ბოლო ათეული წლების განმავლობაში ირანთან ისეთი მჭიდრო ურთიერთობა დაამყარა (მილიარდობით ინვესტიციები, ვაჭრობა, იარაღის მიწოდება…), რომ მოსკოვისათვის ძნელი იქნება კავშირების შესუსტება ან მით უმეტეს, მათი გაწყვეტა.

ბოლო დრომდე ვლადიმერ პუტინი ისრაელთანაც მეგობრულ დამოკიდებულებას ინარჩუნებდა, რაც ართულებდა ირანისათვის თანამედროვე მოწინავე იარაღის მიწოდებას. კრემლი ასევე აღრმავებდა თავის ურთიერთობას სპარსეთის ყურის იმ ქვეყნებთანაც, რომლებიც ირანის სამხედრო ძლიერების ზრდას ეწინააღმდეგებოდნენ.

„ირანი რუსეთს ბოლო დროს, უკრაინასთან ომში დახმარების სანაცვლოდ, აქტიურად თხოვდა თანამედროვე თვითმფრინავები და ჰაერსაწინააღმდეგო სისტემები მიეწოდებინა, მაგრამ კრემლი თეირანის თხოვნას არ ასრულებდა“, – განმარტავს ნიკიტა სმაგინი.

ამჟამად ირანი მთელი ძალების დაძაბვით ცდილობს ისრაელის შეტევებისგან თავი როგორმე დაიცვას. „მთლიანობაში, რასაკვირველია, რუსეთი, რომელიც ირანის დახმარებაზე თავს იკავებს, ძალიან რისკავს, რომ ახლო აღმოსავლეთის რიგ ქვეყნებში პოზიციები შეისუსტოს და რეპუტაცია შეილახოს“, – ამბობს ნიკიტა სმაგინი, – „ეს უეჭველია“.

წყარო

მოამზადა სიმონ კილაძემ

ირანთან მჭიდრო კავშირების მიუხედავად, რუსეთი თავს იკავებს, როცა ისრაელი თეირანს უტევს – The New York Times

 „ირანთან მჭიდრო კავშირების მიუხედავად, რუსეთი თავს იკავებს, როცა ისრაელი თეირანს უტევს. კრემლისთვის პრიორიტეტს უკრაინასთან ომი წარმოადგენს“ – ასეთი სათაური აქვს აშშ-ის გაზეთ „ნიუ-იორკ თაიმსში“ (The New York Times) გამოქვეყნებულ სტატიას, რომელშიც ავტორი, ბერლინელი კორესპონდენტი პოლ სონე განიხილავს და აანალიზებს მოსკოვის დამოკიდებულებას ირან-ისრაელის კონფლიქტის მიმართ.

გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:

ირანმა რუსეთს უკიდურესად აუცილებელი დრონები მიაწოდა უკრაინასთან ომის დაწყების შემდეგ, დაეხმარა მოსკოვს უპილოტო საფრენი აპარატების ქარხანა აეშენებინა თავის ტერიტორიაზე და, რაც მთავარია, მიმდინარე წელს ირანის პრეზიდენტმა მასუდ პეზეშკიანმა  ხელი მოაწერა მოსკოვში ვლადიმერ პუტინთან ერთად ახალ ხელშეკრულებას სტრატეგიული პარტნიორობის თაობაზე, რაც იმას ნიშნავს, რომ მხარეებს თავდაცვის სფეროშიც ფართო კავშირები აქვთ.

ხუთი თვეც არ გასულა ხელშეკრულების გაფორმებიდან, როცა ირანის მთავრობა სერიოზული საფრთხის წინაშე დადგა ისრაელის თავდასხმის გამო. და რას შვრება კრემლი? მოსკოვიდან, სატელეფონო ზარისა და ისრაელის აგრესიის დაგმობის გარდა, თეირანში სხვა არაფერი ისმის.

ირანის ბირთვული და ენერგეტიკული ობიექტები დაზიანდა ან სრულიად განადგურდა, ბევრი ირანელი სამხედრო მაღალჩინოსანი მოკლულია, ირანის არმია და ისლამური რევოლუციის გუშაგთა კორპუსი სარდლების გარეშეა დარჩენილი, ამ დროს კი არანაირი ნიშანი არ ჩანს იმისა, რომ მოსკოვი თეირანს რაიმეში დაეხმარება.

„რუსეთმა, როცა საქმე ირანს ეხება, უნდა აწონ-დაწონოს ისრაელთან და აშშ-სთან თავისი შეჯახების შესაძლებლობის რისკები. ამიტომაც ირანის დახმარება/გადარჩენა საიმისოდ არ ღირს“, – ამბობს ნიკიტა სმაგინი, რუსეთ-ირანის ურთიერთობების ექსპერტი, – „რუსეთისათვის ირან-ისრაელის ომი მხოლოდ ფაქტს წარმოადგენს“.

ანალიტიკოსების აზრით, შექმნილი სიტუაცია აჩვენებს მოსკოვის მიუკერძოებელ და პრაგმატულ პოლიტიკურ გათვლას, რომლის მიხედვით, უპირატესობა ენიჭება საკუთარ ომს უკრაინასთან და იმას, რომ აუცილებელია თბილი ურთიერთობების შენარჩუნება სხვა ახლოაღმოსავლელ პარტნიორებთანაც, რომლებიც მოსკოვს დასავლური ეკონომიკური სანქციების გადატანაში ეხმარებიან.

ანალიტიკოსების ვარაუდით, ვლადიმერ პუტინს არ სურს, რომ ირანს ბირთვული იარაღი ჰქონდეს. კრემლს უნდა, რომ დონალდ ტრამპთან ურთიერთობა გააუმჯობესოს – იმ ტრამპთან, რომელიც ირანს ბირთვული გარიგების დადებისაკენ მოუწოდებს, ისრაელის შეტევის შეწყვეტის მიზნით. რუსეთი ომის საწინააღმდეგო მკვეთრი პრაქტიკული მოქმედებისაგან თავს იკავებს, რადგან მას აწყობს ნავთობის ფასის ზრდა.

ანალიტიკოსები აღნიშნავენ, რომ ვლადიმერ პუტინი საეჭვოა ჩაერთოს სამხედრო კონფლიქტში და არც იმას არ შეეცდება, რომ თეირანი აქტიურად შეაიარაღოს. ეს სიფრთხილე ნაწილობრივ გამოწვეულია იმით, რომ ვაითუ არაბთა გაერთიანებული საემიროები და საუდის არაბეთი დააფრთხოს (ისინი მოსკოვის მნიშვნელოვანი პარტნიორები არიან), რომლებიც ირანის გავლენის გაძლიერებას არ მიესალმებიან. გარდა ამისა, კრემლი კიდევ იმის გამო ფრთხილობს, რომ მისი ძალები უკრაინასთან ომით არიან შებოჭილნი.

სწორედ ამიტომ მოსკოვი მშვიდობის მსურველი სახელმწიფოს პოზიციას იკავებს (!) და ისრაელს და ირანს მოლაპარაკებისა და საომარი მოქმედებების შეწყვეტისაკენ მოუწოდებს.

ნიშნავს თუ არა ეს ყველაფერი იმას, რომ რუსეთი თავის ახლოაღმოსავლურ პოლიტიკას ცვლის? გავიხსენოთ, თუ როგორი აქტიური რეაგირება მოახდინა კრემლმა ათი წლის წინათ, როცა მისი პარტნიორი სირიის რეჟიმი საფრთხის წინაშე დადგა. მაგრამ საბოლოო ჯამში, მოსკოვის მიერ შეტანილი წვლილი წყალში ჩაიყარა და კრემლი რეგიონში გავლენის შესუსტების წინაშე დადგა.

„მოსკოვისათვის რეალური პრობლემა ასეთნაირად გამოიხატება: რამდენად შეუძლია კრემლს  ამჟამად ირანელებს სამხედრო ტექნიკა გაუგზავნოს, როცა მას ომი აქვს უკრაინასთან?“, – ამბობს თომას გრემი, აშშ-ის კვლევითი ცენტრის „საერთაშორისო ურთიერთობების საბჭოს“ უფროსი მეცნიერ-თანამშრომელი.

დონალდ ტრამპთან სატელეფონო საუბრის დროს ვლადიმერ პუტინმა დახმარება შესთავაზა ამერიკელ კოლეგას ირანთან მოლაპარაკებაში – ალბათ, შეიძლება იმ მიზნით, რომ დაარწმუნოს თეთრი სახლი – აშშ-სათვის რუსეთთან ურთიერთობის გაუმჯობესება მომგებიანი იქნება იმ შემთხვევაშიც კი, თუ, ვთქვათ, მოსკოვი ვაშინგტონის მოთხოვნას არ შეასრულებს და უკრაინაში ომს არ შეწყვეტს.

როგორც ცნობილია, ვლადიმერ პუტინი ომის დაწყების დღესვე ესაუბრა ისრაელისა და ირანის ლიდერებს და ამ საუბრის შინაარსი დონალდ ტრამპსაც გაუზიარა.

ალბათ, ამიტომ ბოლო დღეებში რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტრომ მიანიშნა, რომ აშშ მზადაა ირანთან მოლაპარაკება გააგრძელოს და, შესაბამისად, მოსკოვისათვის სასურველი იქნება, რომ თეირანი მოლაპარაკების მაგიდას დაუბრუნდეს. რუსეთმა ისიც კი ივალდებულა, რომ ირანს გამდიდრებულ ირანს გამოართმევს და თავისთან შეინახავს.

„არის სურვილი გადაიტვირთოს აშშ-სთან ურთიერთობა და რუსები ამერიკელებს ყველა გლობალურ საკითხზე სერიოზული მოსაუბრეების სახით წარუდგნენ, ირანის ბირთვული დოსიეს ჩათვლით – ისე, რომ უკრაინის საკითხს არ შეეხონ“, – ამბობს ჰანა ნოტე, ჯეიმს მარტინის სახელობის ბირთვული იარაღის გაუვრცელებლობის კვლევითი ორგანიზაციის (კალიფორნიაში) ევრაზიული პროგრამების დირექტორი.

„მაგრამ ასეთი მოქმედებით ვლადიმერ პუტინი რისკავს, რომ ირანელები გაინაწყენოს – ისინი თითქმის აღარ ენდობიან მოსკოვს და შიშობენ, რომ კრემლი თეთრ სახლთან ანტიირანულ გარიგებას დადებს და თეირანს „სარმას გამოსდებს“, – აღნიშნავს ჰანა ნოტე.

ასეა თუ ისე, მოლაპარაკებამდე, როგორც ჩანს,  ჯერ კიდევ შორსაა – მიუხედავად იმისა, რომ კრემლი მისი ხელშეწყობისათვის მზადყოფნას გამოხატავს.

ისრაელს მტკიცედ აქვს გადაწყვეტილი ირანი დააჩოქოს იმ დონემდე, რომ ქვეყანაში ხელისუფლება შეცვალოს.

რუსეთმა ბოლო ათეული წლების განმავლობაში ირანთან ისეთი მჭიდრო ურთიერთობა დაამყარა (მილიარდობით ინვესტიციები, ვაჭრობა, იარაღის მიწოდება…), რომ მოსკოვისათვის ძნელი იქნება კავშირების შესუსტება ან მით უმეტეს, მათი გაწყვეტა.

ბოლო დრომდე ვლადიმერ პუტინი ისრაელთანაც მეგობრულ დამოკიდებულებას ინარჩუნებდა, რაც ართულებდა ირანისათვის თანამედროვე მოწინავე იარაღის მიწოდებას. კრემლი ასევე აღრმავებდა თავის ურთიერთობას სპარსეთის ყურის იმ ქვეყნებთანაც, რომლებიც ირანის სამხედრო ძლიერების ზრდას ეწინააღმდეგებოდნენ.

„ირანი რუსეთს ბოლო დროს, უკრაინასთან ომში დახმარების სანაცვლოდ, აქტიურად თხოვდა თანამედროვე თვითმფრინავები და ჰაერსაწინააღმდეგო სისტემები მიეწოდებინა, მაგრამ კრემლი თეირანის თხოვნას არ ასრულებდა“, – განმარტავს ნიკიტა სმაგინი.

ამჟამად ირანი მთელი ძალების დაძაბვით ცდილობს ისრაელის შეტევებისგან თავი როგორმე დაიცვას. „მთლიანობაში, რასაკვირველია, რუსეთი, რომელიც ირანის დახმარებაზე თავს იკავებს, ძალიან რისკავს, რომ ახლო აღმოსავლეთის რიგ ქვეყნებში პოზიციები შეისუსტოს და რეპუტაცია შეილახოს“, – ამბობს ნიკიტა სმაგინი, – „ეს უეჭველია“.

წყარო

მოამზადა სიმონ კილაძემ

ნატო აცხადებს, რომ ისინი არც ახლო პერსპექტივაში და არც საშუალოვადიან პერსპექტივაში არ მსჯელობენ უკრაინისა და საქართველოს გაწევრიანებაზე – პრემიერი

ნატო აცხადებს, რომ ისინი არც ახლო პერსპექტივაში და არც საშუალოვადიან პერსპექტივაში არ მსჯელობენ უკრაინისა და საქართველოს გაწევრიანებაზე, – განაცხადა საქართველოს პრემიერ-მინისტრმა ირაკლი კობახიძემ ჟურნალისტებთან.

პრემიერის თქმით, ეს არის ფაქტი და მოცემულობა.

„რაც შეეხება ნატო-საქართველოს ურთიერთობებს, ხედავთ, როგორ ვითარდება მოვლენები ბოლო პერიოდის განმავლობაში. ნატო აცხადებს, რომ ისინი არც ახლო პერსპექტივაში და არც საშუალოვადიან პერსპექტივაში არ მსჯელობენ უკრაინისა და საქართველოს გაწევრიანებაზე, რაც არის ფაქტი და მოცემულობა. ვნახოთ, მომავალში როგორ განვითარდება მოვლენები“, – განაცხადა ირაკლი კობახიძემ.

თიბისი კაპიტალმა მაკროეკონომიკური განახლება გამოაქვეყნა, ამჯერად უზბეკეთის შესახებ

უზბეკური სუმი – რამდენად მიმზიდველია ინვესტირება?

გასული წლის ოქტომბერში, თიბისი კაპიტალის პუბლიკაციების ახალი სერიის ფარგლებში, რომლის მიზანიც სტრატეგიულ ბიზნეს-გადაწყვეტილებათა მიღების პროცესში მაკროეკონომიკური ანალიზის ინტეგრირებაა, უზბეკურ სუმსა და მასთან დაკავშირებულ შესაძლებლობებსა და რისკებზე ვისაუბრეთ. გამოვყავით ადგილობრივი ვალუტის განსაკუთრებით შედარებით გრძელვადიანი პროდუქტების მიმზიდველობა, თუნდაც აშშ დოლარში გაანგარიშებით. ამჯერად, გვსურს დავუბრუნდეთ აღნიშნულ პუბლიკაციაში გამოთქმულ მოსაზრებებს და შევაფასოთ, რამდენად მართებული გამოდგა პროგნოზები, რომელთაც ჩვენი დასკვნა ეყრდნობოდა.

მკითხველს შევახსენებთ, რომ კვლევის ფარგლებში გაანალიზებული მაკროეკონომიკური ფაქტორები მოიცავდა  საგარეო სექტორს, დაკრედიტებას, ოქროსა და სხვა სასაქონლო პროდუქტების საერთაშორისო ფასების დინამიკას, ინფლაციას, აშშ დოლარისა და სხვა ვალუტების გაცვლითი კურსებისა და საპროცენტო განაკვეთების ანალიტიკას. პუბლიკაციის თარიღთან შედარებით:

  • უზბეკური სუმი აშშ დოლართან მიმართებით გამყარდა;
  • ინფლაცია, ერთჯერადი ფაქტორების გარეშე, მიზნობრივ მაჩვენებელს დაუახლოვდა;
  • კრედიტის ზრდა ნორმალიზდა, ხოლო დეპოზიტების ზრდის ჩამორჩენა აღმოიფხვრა;
  • საბაზრო საპროცენტო განაკვეთები შემცირდა;
  • საგარეო სექტორის ბალანსი გაუმჯობესდა.

საილუსტრაციოდ, ოქტომბერში სუმის 1-წლიან კერძო საბანკო დეპოზიტში ინვესტირების შემთხვევაში, დღევანდელი მდგომარეობით, მოსალოდნელი სარგებელი აშშ დოლარში, დაახლოებით, 24.3% იქნებოდა. შესაბამისად, ვინარჩუნებთ ჩვენს პოზიციას, რომ მოსალოდნელია უზბეკური სუმის საპროცენტო განაკვეთების შემდგომი კლება და სუმის გაცვლითი კურსის, სულ მცირე, ნაკლები გაუფასურება – გლობალურად სუსტი დოლარის შენარჩუნების შემთხვევაში, გამყარებაც კი. ეს კიდევ ერთხელ მიუთითებს, რომ, შესაძლებლობებისა და რისკების გათვალისწინებით, ადგილობრივი ვალუტის, განსაკუთრებით, გრძელვადიანი საინვესტიციო პროდუქტები მიმზიდველი რჩება. ამ მოსაზრებას, პროგნოზებთან ერთად, ამჯერად მოვლენების ფაქტობრივი განვითარებაც ამყარებს. 

იხილეთ პუბლიკაციის სრული ვერსია ბმულზე

R