ბრიტანული გაზეთი „დეილი ტელეგრაფი“ (The Daily Telegraph) თავის 3 იანვრის ნომერში ბეჭდავს სტატიას სათაურით „უკრაინისათვის ახალი 2024 წელი ღალატით შეიძლება დასრულდეს: უხერხემლო დასავლელი ლიდერები პუტინს გამარჯვებაში ხელს უწყობენ“ (ავტორი – რობერტ კლარკი, სამხედრო მიმომხილველი).

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:

შარშან ამ დროს, 2023 წლის იანვრის დასაწყისში, უკრაინა ძალიან იმედიანად იყო განწყობილი: მისმა ჯარმა მნიშვნელოვანი გამარჯვებები მოიპოვა ჯერ ხერსონთან, შემდეგ კი ხარკოვთან, რუსი ოკუპანტებისაგან ტერიტორიები გაათავისუფლა და დაიბრუნა. მოვლენებს ისეთი პირი უჩანდა, რომ დასავლეთის დედაქალაქები დარწმუნდნენ – კიევის გამარჯვება მოსკოვზე ახლოს იყო. დასავლელი ლიდერები იმას კი არ ლაპარაკობდნენ, გაუგზავნონ თუ არ გაუგზავნოს კიევს რაკეტები, ქვემეხები, ტანკები და სხვა მძიმე ტექნიკა, არამედ იმას, თუ რამდენი გაუგზავნონ და როდის.

დიდმა ბრიტანეთმა უკრაინისადმი მრისხანე „ჩელენჯერების“ გაგზავნით დაადასტურა, რომ ლონდონი კიევისათვის წარმატებული სამხედრო დონორი გახდა. ალბიონმა ერთგვარი დიპლომატიური ზეწოლა განახორციელა ვაშინგტონ-ბერლინზე და ისინი აიძულა კიევისათვის „აბრამსები“, „ბრედლები“ და „ლეოპარდები“ გადაეცა. ამ ტანკებზე დიდი იმედები იყო დამყარებული დაგეგმილი კონტრშეტევისათვის.

სამწუხაროდ, 2024 წლის იანვრის დასაწყისში განწყობა სრულიად განსხვავებულია: კონტრშეტევა ჩაშლილია – უკრაინამ ვერ მოახერხა ვლადიმერ პუტინის არმიისათვის გადამწყვეტი დარტყმა მიეყენებინა. რუსულმა ეკონომიკამ დასავლეთის სანქციებს გაუძლო და სწრაფად გადავიდა სამხედრო რელსებზე, რათა ფრონტი უწყვეტად მოემარაგებინა იარაღით. დასავლეთი ამ მხრივ რუსეთს ჩამორჩება და დაყოვნებულად მოქმედებს. ამასობაში კი უკრაინა ახალი წლის დღეებში მასირებულ დაბომბვას განიცდის, მისი ფრონტი შესუსტებულია, არმიას ჯარისკაცები აკლია, მობილიზაცია პრობლემების წინაშე დგას.

არადა, გვახსოვს, რომ სულ რამდენიმე თვის წინათ უკრაინის მედგარი მებრძოლები დასავლეთმა ლიბერალური ფასეულობებისა და თავისუფლების დამცველებად შერაცხა, დღეს კი დასავლელ მთავრობებს ემჩნევათ, რომ უკმაყოფილონი არიან, გაჩნდა ეჭვები კიევისათვის ეკონომიკური დახმარების გაწევის საკითხებში.

უკრაინელი ხალხისაგან დღეს ზურგით შებრუნება, თანაც ასე სწრაფად და მით უმეტეს, ბოლო თვეების სისხლისმღვრელი ბრძოლების ფონზე – ეს დასავლეთის მორალურ კრახსა და სტრატეგიულ გულგრილობას ნიშნავს.

გასაგებია, რომ დასავლეთის ქვეყნების მთავრობებს გარკვეული ეჭვი შეეპარათ დამანგრეველი ომის გაგრძელებაში, რომელსაც ბოლო არ უჩანს. შესაბამისად, უკეთეს შემთხვევაში, ათასკილომეტრიან ფრონტის ხაზზე მოკლევადიან ან საშუალოვადიან ჩიხს უნდა ველოდოთ.

დასავლური ეკონომიკა ჯერაც ვერ გამართულა წელში გასული წლების პანდემიისა და ენერგეტიკული კრიზისისაგან. საერთაშორისო სიტუაცია ახლო აღმოსავლეთში, წითელი ზღვის აკვატორიაში (იემენელი ხუსიტების თავდასხმები სავაჭრო გემებზე) – ეს ყველაფერი მყიფე მსოფლიო ეკონომიკისათვის მნიშვნელოვან დარტყმას წარმოადგენს. შექმნილია ისეთი სიტუაცია, რომელიც უკრაინისადმი დახმარებაზე ნეგატიურ გავლენას ახდენს.

და ამ დროს, როცა აშშ-ის ხელისუფლებაში სპილოების – ამერიკელი რესპუბლიკელების დაბრუნების პოტენციური შესაძლებლობაა გაჩენილი 12 თვის შემდეგ, დღის წესრიგში დგება უკრაინისადმი ამერიკული დაფინანსების შეწყვეტის საფრთხე. ვაშინგტონში ჯო ბაიდენი ამბოხებულ კონგრესს ებრძვის და აგებს, ბრიუსელში კი ევროკავშირს ვიქტორ ორბანი ეწინააღმდეგება და იგებს – უკრაინისადმი დახმარების გამოყოფას ბლოკავს.

ერთობლიობაში საკმაოდ შავბნელი სურათი იხატება. უკრაინის წარუმატებელი კონტრშეტევა, ჩიხური სიტუაცია თითქმის მთელ ფრონტზე, რუსეთის ეკონომიკის ამტანობა და სიმტკიცე, დასავლეთის ყურადღების გადატანა უკრაინის მიღმა… დღეს კიევი ბევრად უფრო ცუდ სიტუაციაში იმყოფება, ვიდრე შარშან ამ დროს იყო.

თუმცა მდგომარეობა მთლად უიმედოდ არ არის: უკრაინა თავის სამხედრო მრეწველობას ავითარებს, რათა დასავლეთზე დამოკიდებულება შეასუსტოს. კიევს შესწევს იმის ძალა, რომ კიდევ უფრო მეტი ტერიტორიები დაიბრუნოს, რომლებიც რუსეთმა მიიტაცა. უკრაინის არმია ბრძოლისუნარიანია, ათასობით ჯარიკაცი მომზადდა ნატოს მიერ, საზღვარგარეთ. მათი ერთ მუშტად გაერთიანება ფრონტზე წარმატების მომტანი იქნება. მთავარია ჰაერსაწინააღმდეგო სისტემებით უზრუნველყოფა და არტილერიის რეზერვების შევსება.

თავის მხრივ, რუსეთის ემზადება ომის გასაგრძელებლად – მისი სახელმწიფო ბიუჯეტის ერთი მესამედი სამხედრო დანიშნულებისაა. კრემლი ცდილობს მიტაცებული ტერიტორიები შეინარჩუნოს. თუ მოსკოვი ამას მოახერხებს, მაშინ დრო მის სასარგებლოდ იმუშავებს, უკრაინის ეკონომიკა კი, დასავლეთის დაუხმარებლად, მძიმე ტვირთს ვერ გაუძლებს და გამოიფიტება.

რუსეთს სწორედ ამის იმედი აქვს. ვლადიმერ პუტინი ფსონს იმაზე დებს, რომ დასავლეთი გამოცდას ვერ გაუძლებს და წელში გაწყდება. მაგრამ თუ ჩვენ მტკიცედ დავდგებით, შეგვიძლია მას ხელი შევუშალოთ. წინააღმდეგ შემთხვევაში, რუსეთი 2024 წელს არამარტო უკრაინის დამოუკიდებლობას დაასრულებს, არამედ ევროპის სუვერენიტეტსაც.

წყარო

ფრანგული გაზეთი „ლე პარიზიენი” (Le Parisien) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „ომი უკრაინაში და რუსეთის ეკონომიკის სიცოცხლისუნარიანობა. პუტინი როგორც 2023 წლის გამარჯვებული“ (ავტორი – ანრი ვარნიე). აქვე შევნიშნავთ, რომ მასალაში გადაჭარბებული ოპტიმიზმია გამოხატული.

„2024 წლის მარტში ვლადიმერ პუტინს საპრეზიდენტო არჩევნებში მონაწილეობა აქვს განზრახული – მან თავისი კანდიდატურა უკვე წამოაყენა. იგი მეხუთედ აპირებს ბალოტირებას რუსეთის მეთაურის პოსტზე. ზოგიერთები ამბობენ, რომ მას კონკურენტები ჰყავსო, მაგრამ ეს ძალიან ხმამაღლაა ნათქვამი და გადაჭარბებულად. „ვლადიმერ პუტინი არასდროს არ ყოფილა ისეთი პოპულარული, როგორიც ახლაა. დარწმუნებული ვარ, პირველივე ტურში გაიმარჯვებს“, – გვითხრა ამას წინათ პარიზში ერთ-ერთმა რუსმა დიპლომატმა, რომელმაც ინკოგნიტოდ დარჩენა ისურვა. შეიძლება ეს ნათქვამი ვინმემ ისე ჩათვალოს, რომ რუსი „აპარატჩიკი“ პრეზიდენტისადმი ერთგულებას გამოხატავს, მაგრამ არა, ეს სინამდვილეა. 2023 წელი კრემლის ბატონ-პატრონისათვის საკმაოდ კარგი შედეგით დასრულდა. იგი 2023 წლის გამარჯვებულად შეიძლება ჩაითვალოს“, – ასე იწყება „ლე პარიზიენში“ გამოქვეყნებული სტატია, რომელშიც   ვლადიმერ პუტინის საქმიანობის შეფასებაა მოცემული.

2023 წელს რუსეთის არმიამ ჩაშალა უკრაინის არმიის კონტრშეტევა. რუსეთის ეკონომიკა, ომისა და მკაცრი დასავლური სანქციების მიუხედავად, მეტ-ნაკლებად სტაბილურად ვითარდებოდა. რუსულმა დიპლომატიამ დასავლეთის მიერ გამოცხადებული იზოლაცია გაარღვია. რუსული საზოგადოება, შეიძლება ითქვას, ერთიანია და მხარს უჭერს პრეზიდენტს. „მოკლედ, 2023 წელს თამამად შეიძლება ეწოდოს „პუტინის წელი“, – წერს ავტორი ანრი ვარნიე.

აქედან გამომდინარე, 2024 წლის მარტისთვის დანიშნული საპრეზიდენტო არჩევნები კრემლის ბინადარისათვის მხოლოდ უბრალო ფორმალობაა – მას პრეზიდენტად ყოფნა პრაქტიკულად გარანტირებული აქვს. ბოლო დროს რუსეთის ფედერაციამ, ვლადიმერ პუტინის ხელმძღვანელობით, დაადასტურა, რომ იგი სიცოცხლისუნარიანია და ყველა გამოცდას უძლებს.

„პუტინი იღბლიანია, რომელსაც  შეუძლია ყველაზე რთული და მძიმე სიტუაციებიდან პრაქტიკულად უვნებლად გამოვიდეს და მის წინააღმდეგ მიმართული მოვლენები თავის სასარგებლოდ შეაბრუნოს“, – ნათქვამია სტატიაში.

„გასულმა წელმა პრეზიდენტი დაარწმუნა, რომ იგი სწორად მოქმედებს რამდენიმე მიმართულებით:

პირველი – რუსეთი ძველებურად ლიდერის პოზიციებს იკავებს უკრაინის ომში. კიევის კონტრშეტევა ჩაიფუშა, უკრაინის ელიტაში განხეთქილება გაჩნდა, დასავლეთში ეჭვები მატულობს. რუსეთს მობილიზაციის თვალსაზრისით, პრობლემები არ აქვს. რუსეთის არმიას ისევ აქვს დაკავებული უკრაინის ტერიტორიის 20%, მისი თავდაცვის ზღუდეები ურყევია და უკრაინის არმიას გამაგრებული ხაზის გადალახვა არ შეუძლია;

მეორე – რუსეთის ეკონომიკამ, ექსპერტთა გასაკვირად, მნიშვნელოვანი მდგრადობა გამოამჟღავნა. ბიუჯეტი უძლებს როგორც ომის ხარჯებს, ასევე მოსახლეობისათვის სოციალურ ტრანსფერტებს. გარდა ამისა, როგორც დრომ აჩვენა, რუსეთი წარმატებით უვლის გვერდს დასავლურ სანქციებს, რითაც დასტურდება, რომ ვერც აშშ და ვერც ევროკავშირი თავიანთი შეზღუდვებით რუსულ ეკონომიკას ვერ დაანგრევს;

მესამე – რუსულმა დიპლომატიამ მოხერხებულად ისარგებლა იმ პოლიტიკური თამაშებით, რომლებშიც გლობალური სამხრეთია ჩაბმული და რომელიც გარკვეულწილად დასავლეთისადმი წყენით არის განპირობებული. რუსეთმა ტავი დააღწია საერთაშორისო იზოლაციას. ვლადიმერ პუტინის ამასწინანდელმა ვიზიტმა არაბთა გაერთიანებულ საემიროებში და საუდის არაბეთში აჩვენა, რომ იგი ისეთი „გარიყული“ არ არის, როგორც ამის წარმოდგენას დასავლეთი ცდილობს.

„მოკლედ, 2023 წელი კრემლის ბინადარისათვის საკმაოდ მაღალ ნოტაზე დამთავრდა“, – ასკვნის სტატიის ავტორი, – დრო ვლადიმერ პუტინის მხარეზეა, რუსეთი თავს მტკიცედ გრძნობს შინაც და გარეთაც. შესაბამისად, პრეზიდენტს მიაჩნია, რომ მას ქვეყანა სტაბილური და სწორი კურსით მიჰყავს“.

წყარო