ვისურვებდი, რომ ქართველების, როგორც ხელისუფლების, ისე მოსახლეობის თვალში, ევროპელი პარტნიორებით წარმოადგენდნენ ძმებსა და დებს და არასდროს დამპყრობლებს, – ამის შესახებ საქართველოში საფრანგეთის ელჩმა, ოლივიე კურტომ ფრანგული სათვისტომოსადმი მიმართვისას განაცხადა.
როგორც კრუტო აღნიშნავს, საქართველოს ისტორიის მნიშვნელოვან მომენტში, როდესაც ქვეყანას ევროპული მისწრაფებების რეალიზების შესაძლებლობა აქვს, მისთვის პატივია, საფრანგეთის წარმომადგენელი იყოს.
„საქართველოში მცხოვრებო ძვირფასო ფრანგებო, ძვირფასო ქართველო მეგობრებო, სიამაყით ვიწყებ დღეს ჩემი მოვალეობის შესრულებას თბილისში საფრანგეთის ელჩის რანგში. ვინაიდან ჩვენი თანამემამულეების მსახურება საელჩოს მისიის საფუძველია, მინდოდა დაუყოვნებლივ გაგცნობოდით, ვიდრე თქვენთან შესახვედრად გამოვემართები. კავკასიის ფრანგული სკოლის, ინსტიტუტის საქმიანობის, სავაჭრო პალატის, ჩვენი კომპანიებისა და ასოციაციების მეშვეობით ჩვენს ქართველ მეგობრებთან დამყარებული კავშირებით გამდიდრებული ჩვენი სათვისტომო, რომელსაც ემსახურება საელჩო და წარმოადგენს ჩვენი მრჩეველი უცხოეთში მყოფი ფრანგების საკითხებში, ცხოვრობს, ბრწყინავს და აგრძელებს ჩვენი ხალხის ხანგრძლივ მეგობრობას საქართველოსთან. მოხარული ვარ, რომ დღეს მის სამსახურში ვდგები.
საზღვარგარეთ დიპლომატიურ პოსტებსა და შეიარაღებული ძალების სამინისტროში ხელმძღვანელ თანამდებობებს შორის მონაცვლეობით, ჩემი თაობის ბევრი კაცისა და ქალის მსგავსად, მძლავრად ვიყავი ჩართული 1990-იანი წლების ბოლოდან საერთაშორისო ასპარეზზე ტერორიზმის აღმოცენებით გამოწვეულ პოლიტიკურ და უსაფრთხოების გამოწვევებში. ამან მიბიძგა, რომ პასუხისმგებლობა ამეღო ტერორიზმის წინააღმდეგ ბრძოლაში ჩვენი ქმედების საერთაშორისო განხრით და, სულ ბოლოს, პარიზის ოლიმპიური თამაშების უსაფრთხოების უზრუნველყოფაში ჩავრთულიყავი. ამ პასუხისმგებლობების შესრულებისას, ისევე როგორც საზღვარგარეთ მუშაობის დროს, დიდ საერთაშორისო პოლიტიკურ კრიზისებში მონაწილე პარტნიორებისგან ვისწავლე ეფექტური და მოწესრიგებული თანამშრომლობის მნიშვნელობა, რომლის კოლექტიური ფასი გაცილებით აღემატება ეროვნული პოლიტიკების ჯამს. ამ პარტნიორობის მშენებლობა დიპლომატების პროფესიაა. ის მოითხოვს სხვებისკენ სვლას, მათ მოსმენას, ჩვენი ინტერესების დაცვას, სწორი ურთიერთშემავსებლობის ძიებას, მზა გადაწყვეტილებების თავს მოხვევის გარეშე, რომელთა შემოტანა არასდროს მუშაობს“, – აღნიშნა კურტომ.
ელჩის თქმით, ქართველი ერის იდენტობა მდიდარი და ამასთან მტკივნეული ისტორიით ჩამოყალიბდა.
„პარიზის თამაშების წარმატების შემდეგ, რომელიც ყველა ფრანგისთვის ზეიმისა და დიდი კოლექტიური სიამაყის მომენტი იყო, სხვა მოვალეობებზე გადასვლა მოვისურვე. ალექსანდრე დიუმასა და კავკასიის სხვა მოგზაურების მონათხრობით გატაცებულმა, საუკუნეების განმავლობაში ქართველი ერის იდენტობის გამძლეობით გაოცებულმა, ტრადიციებისა და მიწის სილამაზით მოხიბლულმა, რომლებიც მდიდარი და ამასთან მტკივნეული ისტორიით ჩამოყალიბდა, ბუნებრივი იყო, რომ ჩემი კანდიდატურა შერაზ გასრის შემცვლელად, თბილისში ელჩის თანამდებობაზე წარვადგინე. კინორეჟისორები, პოეტები, მხატვრები, მუსიკოსები, მეღვინეები, ხელოსნები, მეცნიერები: ამ მიწაზე შემოქმედთა თაობები აყვავდა. როგორ შეიძლება, რომ ფრანგებმა, ღრმა კავშირი არ ვიგრძნოთ საქართველოსთან, რომელიც გვმასპინძლობს? საქართველოს ისტორიის მნიშვნელოვან მომენტში, როდესაც ევროპული მისწრაფებების რეალიზების უპრეცედენტო შესაძლებლობა არსებობს, სწორედ თბილისში მინდოდა, რომ საფრანგეთის წარმომადგენლობის პატივი მქონოდა, იმ ქართველებთან, რომელთა ევროპაში გაწევრიანების დიდი ხნის მისწრაფებას ჩვენ მხარს ვუჭერთ. ეს გზა ისეთივე ლამაზია, როგორც რთული. ის ნამდვილად ლამაზია: ფრანგებს აღაფრთოვანებს ევროპული დროშების დანახვა ოფიციალურ შენობებში, მაღაზიებსა და საქართველოს ქუჩებში: ეს მოწადინება, ეს მოწოდება საჭიროებს მხარდაჭერას.
ეს გზა ასევე რთული და ციცაბოა: პირველ რიგში, არის სივრცე, გეოგრაფია, რომელსაც არასდროს ირჩევ და რომელიც ზღუდავს საქართველოს. რუსეთის მიერ უკრაინაში აგრესიული ომის დაწყებიდან სამ წელზე მეტი ხნის შემდეგ, მაშინ როცა საქართველოს ტერიტორიის მნიშვნელოვანი ნაწილი ოკუპირებულია და 2008 წლის ომის ტრავმა ჯერ კიდევ მოუშუშებელია, თავისუფლებისა და სუვერენიტეტისთვის ბრძოლა სამუდამოდ არასდროსაა მოგებული. ასევე არსებობს ევროპულ კანონმდებლობასთან გათანაბრების ნებაყოფლობითი თანხმობის გრძელი პოლიტიკური პროცესი, ყველა იმ კომპრომისის ძიებით, რასაც ეს გულისხმობს. ამ სტრატეგიული ევროპული არჩევანის ხელახლა დადასტურება ძალიან ძლიერი ვალდებულებაა, რადგან ის გულისხმობს იმ კავშირთან თანხვედრის აუცილებელ ძალისხმევას, რომლის წევრობაც საქართველოს სურს და რაზეც მან განაცხადი გააკეთა. ეს თანხვედრაა, უპირველეს ყოვლისა, კანონის უზენაესობის, სამოქალაქო თავისუფლებებისა და თავისუფლად მიღებული ჩარჩოსი, რომელიც ჩვენი კავშირის საერთო საფუძველს წარმოადგენს. თანხვედრა არ არის ნაცრისფერი ერთგვაროვნება, არც ძვირად მოპოვებულ სუვერენიტეტზე უარის თქმა და არც ქართული კულტურული თავისებურებების წაშლა; ეს არის მშვიდობისა და განვითარებისკენ მიმართული ღრმა კოლექტიური არჩევანი. ის არის პოლიტიკური ნებისა და გრძელვადიანი კოლექტიური ვალდებულების ნაყოფი“, – განაცხადა კურტომ.
როგორც ოლივიე კურტომ აღნიშნა, საქართველო მარტო არ არის და შეუძლია, ევროპელი პარტნიორების მხარდაჭერით ისარგებლოს.
„ამ მხრივ, უფრო მეტად, ვიდრე ოდესმე, საქართველო თავისი არჩევანის ბატონ-პატრონია. ეს რთული გზაა, მაგრამ საქართველო მარტო არ არის და იცის, რომ შეუძლია მრავალი წლის განმავლობაში ყველა სფეროში ევროპელი პარტნიორების მხარდაჭერით ისარგებლოს, რომლებიც მზად არიან მას დაეხმარონ, ყურადღებით მოსმენისა და ურთიერთპატივისცემის სულისკვეთებით. საქართველოსა და საფრანგეთს ძალიან გრძელი და ლამაზი საერთო ისტორია აქვთ, რომელიც ყოველდღიური ამბების ზღვარს სცილდება. არის მნიშვნელოვანი ეპიზოდები, როგორიცაა 1921 წელს რესპუბლიკის აღიარება, საფრანგეთში მათი მიღება, ვინც დამოუკიდებლობის მოგიზგიზე ცეცხლი შეინარჩუნა, 1924 წლის აჯანყების გმირები, რომელთა ხსოვნა ლევილ-სიურ-ორჟში ცოცხლობს, სადაც გასულ ხუთშაბათს ვიყავი. თუმცა, ეს მეგობრობა, უპირველეს ყოვლისა, ხალხებს შორის ყალიბდება, სადღაც ჩვენი თავისუფლების, ჩვენი ფესვებისა და ჩვენი ენისადმი მიჯაჭვულობის ირგვლივ. მონასტერი მდიდარი ხელნაწერებით, აბრეშუმის გზის მედრესეზე მიყრდნობილი ძველი მეჩეთი, ადამიანების თაობების მიერ დამუშავებული ვენახი, ძველი სიმღერები, სტმართმოყვარეობისა და მხატვრული გამოხატვის უნიკალური ფორმა: ჩვენს ხალხებს იმდენი რამ აქვთ საერთო.
ეს ბუნებრივი სიახლოვე უპირატესობაა ერთმანეთის გასაგებად და ამ საერთო ისტორიის ახალი და თანამედროვე გვერდების დასაწერად. ჩემი ევროპელი კოლეგების მსგავსად, აქ იმისთვის არ ვარ, რომ კარგი და ცუდი საკითხი გამოვყო ან ფუჭი საჯარო პოლემიკა ვასაზრდოო. პირიქით, ურთიერთპატივისცემის სულისკვეთებით, მე აქ ვარ იმისთვის, რომ ვიმუშაო, გავმართო დიალოგი ყველა ქართველთან მათი მრავალფეროვნების გათვალისწინებით, მათი მოსმენისა და უკეთ გაგების მიზნით. და ბოლოს, მე აქ ვარ ჩვენს ევროპელ პარტნიორებთან ერთად, რათა ხელი შევუწყო საქართველოს სუვერენიტეტს, კეთილდღეობასა და უსაფრთხოებას, რაც, როგორც ყველგან, თავისუფალ, შემოქმედებით და დინამიკურ სამოქალაქო საზოგადოებასთან ერთად ფუნქციონირებს. ეს არის სულისკვეთება, რომლითაც ჩვენ გვსურს გავაგრძელოთ და გავაფართოოთ ჩვენი თანამშრომლობა უსაფრთხოებისა და თავდაცვის, ეკონომიკური განვითარების კუთხით, ასევე ჩვენს ხალხებს შორის დიალოგით: ლინგვისტური, საუნივერსიტეტო, სამეცნიერო, სახელოვნებო, სპორტული და მემკვიდრეობითი თანამშრომლობა. ეს უკანასკნელი განზომილება, ჩემთვის, ჩვენი ორმხრივი ურთიერთობების ქვაკუთხედია. ის წარმოადგენს საფრანგეთსა და საქართველოს შორის მეგობრობის საყრდენს, რომელიც მათ ყოველთვის გააერთიანებს.
ძვირფასო თანამემამულეებო, ძვირფასო ქართველო მეგობრებო, ეს საელჩო საფრანგეთის სახლია საქართველოში, ხოლო ფრანგული საზოგადოების მსახურება თბილისში საფრანგეთის გუნდის ძირითადი მისიაა. მზად ვართ რომ მოგისმინოთ და რაც შეიძლება ხშირად გამოვემართოთ თქვენს შესახვედრად. ძალიან მალე, სიამოვნებით გაგიცნობთ ახალი სამუშაო წლისადმი მიძღვნილ მეგობრულ შეხვედრაზე 14 სექტემბერს, სადაც ყველა სასურველი სტუმარი იქნებით. ჩემი ქართული ენის გაკვეთილებზე, მასწავლებელი იაკობ გოგებაშვილის ძალიან ლამაზ მეთოდზე „დედა ენა“ მამეცადინებდა, სადაც პატარა პოპულარული სტროფია:
„მზე – დედაა ჩემი,
მთვარე – მამაჩემი,
მოციმციმე ვარსკვლავები
და და ძმაა ჩემი“.
ვისურვებდი, რომ ქართველების თვალში, როგორც ხელისუფლების, ისე მოსახლეობის მთელი თავისი სიმდიდრითა და მრავალფეროვნებით, საფრანგეთი, საქართველოში მცხოვრები ფრანგები, მისი ევროპელი პარტნიორები წარმოადგენდნენ ამ მოციმციმე ვარსკვლავებს, ძმებსა და დებს, არასდროს დამპყრობლებს, არამედ ყოველთვის თქვენ გვერდით მდგომებს“, – განაცხადა ოლივიე კურტომ.
