„ევროპაში „ცისარტყელის ფერების კულტი“ ინერგება – მისი მიმდევრები სულ უფრო მეტად ხდებიან ხელშეუხებლები და დაუსჯელები. პოლიტიკური, იურიდიული და კულტურული თვალსაზრისით, „ლგბტ-საზოგადოების“ წარმომადგენლები სულ უფრო მაღალ დონეზე ფიგურირებენ. მათთვის მიუღწეველი იყო ოლიმპიური თამაშები, მაგრამ ახლა ოლიმპიადის ექსპროპრიაციაც მოახდინეს“, – ნათქვამია ევროპის ერთ-ერთ წამყვან ისტორიულ-ფილოსოფიურ ყოველკვარტალურ ჟურნალ „ევროპული კონსერვატიულობა“ (The European Conservative – მთავარი სარედაქციო ოფისით ბუდაპეშტში, ფილიალებით – ვენაში, ბრიუსელში და რომში) გამოქვეყნებულ სტატიაში სათაურით” „ცისარტყელისებური პრივილეგია“ (ავტორი – როდრიგო ბელესტერი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
ფარდა ჩამოეშვა. მიუხედავად იმისა, რომ პარიზის ზაფხულის ოლიმპიურ თამაშებზე მრავალი სპორტული მიღწევა დაფიქსირდა, ოლიმპიადა ისტორიაში უფრო მეტად იმ დიდი სკანდალის გამო შევიდა, რომელიც მისი გახსნის დროს მოხდა – ცერემონია „ლგბტ“-ისტურ-სატანისტური ქვეტექსტებით, გენდერული აღრევით და სხვა არატრადიციული ელემენტებით. მათ, ვისაც დასავლეთის დაცემის უტყუარი მტკიცებულებები ჭირდება, პარიზის ელიტამ უკვე აჩვენა – ამით ფრანგებმა საკუთარ ეროვნულ კულტურასაც მნიშვნელოვანი ზიანი მიაყენეს და სხვებიც შეურაცხყვეს. და ეს ხდება პრაიმ-თაიმში.
სამწუხაროდ, ყველაფერთან ერთად, ესაა „ლგბტ“-ის „ცისარტყელისებრი ჰეგემონიის“ არეკვლა, რომელიც ოფიციალურ კულტად გადაიქცა ქედმაღალ-რჩეულებისა და ხელშეუხებელ-დაუსჯელებისათვის. ერთი შეხედვით, მათი ფერადი ლამაზი ფასადის მიღმა პრივილეგიები, ფავორიტიზმი და „ყველგანმყოფობა“ იმალება, რომელიც თითქმის სავალდებულო ხდება.
ესპანეთში მიიღეს კანონი, რომლის თანახმად, ფირმაში, სადაც 50-ზე მეტი თანამშრომელი მუშაობს, „ლგბტ“ წარმომადგენლების მიღება სავალდებულოა. დასაქმების სახელმწიფო სამსახური კი მათ იგივენაირი პრივილეგიებით უზრუნველყოფს, როგორებიც აქვთ ძალადობის მსხვერპლ ქალებს და საზოგადოების მხრიდან ბულინგის მსხვერპლ ადამიანებს. გარდა ამისა, კანონი თავდაყირა აყენებს მტკიცებულებების პრინციპს – როცა მოსამართლეები ბრალდებებს განიხილავენ ჰომოფობიასა და ტრანსფობიაში, ეჭვმიტანილმა თვითონ უნდა დაამტკიცოს თავისი უდანაშაულობა. ასეთი მოქმედება რადიკალური უკანდახევაა რომაული სამართლიდან და უდანაშაულობის პრეზუმფციის მიმართ დარტყმას წარმოადგენს. კანადის სასამართლომ ექვსთვიანი თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯა მამას, რომელიც წინააღმდეგი იყო თავისი სრულიად ჯანმრთელი გოგონას სურვილის შესრულებისა სქესის გამოცვლის საკითხში. შვეიცარიაში სახელმწიფო იმავე მოქმედების გამო დედ-მამას მშობლის მოვალეობას ართმევს, ხოლო საფრანგეთში – კონვერსიული თერაპიის ხელის შეშლისათვის მშობლები შეიძლება საპყრობილეში აღმოჩნდნენ. არ უნდა დავივიწყოთ ის ფაქტიც, რომ ევროკავშირმა, რომელსაც არავითარი უფლება არ აქვს ჩაერიოს სუვერენული სახელმწიფოს მოქალაქეების განათლებისა და აღზრდის სფეროში, უნგრეთს მილიარდობით ევრო „წაართვა“ იმის გამო, რომ სახელმწიფო არასრულწლოვანებს ნებისმიერი სექსუალური პროპაგანდისაგან იცავს, განსაკუთრებით კი გენდერული იდეოლოგიისაგან.
„ცისარტყელასებრი ჰეგემონიის“ ანთროპოგენური განზომილებაც გაოცებას იწვევს. ამ კულტის ჩარჩოებში ცდილობენ ელემენტარული ბიოლოგიის გადახედვასაც კი და გაისმის აბსურდული მტკიცებები, რომ სექსი კულტურულ კონცეფციას წარმოადგენს. შესაბამისად, იცვლება დაწყებითი განათლების პრინციპებიც: ბავშვები სექსუალიზაციით ადრეულ ასაკშივე არიან დაკავებულები. საზაფხულო ბანაკებში აღმზრდელები ბიჭებს ასწავლიან ცეკვებს „დრეგ-ქვინის“ მანერებით (გოგონას ტანსაცმელში გადაცმული სახით), რითაც ბავშვთა უწყინარობას „ინკლიუზივობის“ საკურთხეველზე დებენ. „ცისარტყელასებრი კულტის ჩარჩოებში ქალებიც სულ უფრო მეტად ზარალდებიან. მრავალფეროვნების სახელით მამაკაცებს ნებადართული აქვთ მონაწილეობა მიიღონ ქალთა ტურნირებში (როგორც ეს პარიზის ოლიმპიადაზე მოხდა კრივის დროს). „ქალკაცა“ მოძალადეებს ქალთა საპყრობილეებში გზავნიან, ნამდვილ ქალებს კი „მენსტრუატორებს“ უწოდებენ.
კულტურის თვალსაზრისით, „ლგბტ“-საზოგადოების ჰეგემონია ევროპაში უმაღლეს დონეზე ხორციელდება. ყველგან შეხვდებით და დაინახავთ ჰომოსექსუალიზმის რეკლამას – დროშებს ცისარტყელას ფერებით, გამოფენებს, შუქნიშნებს ტრანსების სიმბოლიკით, ქუჩაში ქვეითად მოსიარულეების გადასასვლელებს სხვადასხვა ფერებიანი ზოლებით.
რჩებოდა მხოლოდ აპოლიტიკური ოლიმპიური თამაშები და ისიც კი „ლგბტ“-ისტებმა და ნეოლიბერალებმა იდეოლოგიურ ვიტრინად გადააქციეს, თუმცა ამჯერად მთლად კარგად არ გამოუვიდათ – ის, რაც მათთვის მისაღებია, ჯერ-ჯერობით უმრავლესობისათვის მიუღებელი და შოკის მომგვრელი რჩება. სხვათა შორის, ოლიმპიადაზე მომხდარმა სკანდალებს თავისი პლუსებიც ჰქონდა – მათ გამოაღვიძეს ის საღად მოაზროვნე ადამიანები, რომლებიც დასავლური კულტურის დაცემას ხედავენ: ისინი მიხვდნენ, რომ აუცილებლად ხმა უნდა აღიმაღლონ და ეს ლიბერასტული თვითმკვლელობითი სისულელე დაუყოვნებლივ უნდა შეწყვიტონ.
ვინმე თუ დაასახელებს ადამიანების რომელიმე ცალკეულ ჯგუფს, რომლებიც ასეთივე დიდი სამართლებრივი, ეკონომიკური და სოციალური პრივილეგიებით სარგებლობს? ვინ არის მსხვერპლი სინამდვილეში – ის, ვინც ხელშეუხებელია და ვინც სხვებს შეურაცხყოფს, ვისაც გააკრიტიკებ და აქეთ შემოგიბრუნდება თუ მორწმუნე, რომლის რწმენას მთელი მსოფლიოს თვალში ამცირებენ? დროა ადამიანებმა ხმა აღიმაღლონ და ყველას გასაგონად განაცხადონ, რომ გავლენიანი და ამპარტავანი ელიტა იარაღის ინსტრუმენტად ჰომოსექსუალურ კულტს იყენებს, ხოლო მისი ბატონობა უკვე დესპოტურ ხასიათს იძენს. დროა, რომ ასეულობით მილიონმა ქრისტიანმა და სხვა მოქალაქეებმაც, რომლებიც ურთიერთპატივისცემისა და კანონის წინაშე თანასწორობის ერთგულები არიან, განაცხადოს, რომ სილის გასაწნავად მეორე ლოყას მორჩილად არ მიუშვერენ.
მოამზადა სიმონ კილაძემ
