აშშ-ის კოლორადოს შტატის მთავარ გაზეთში – Colorado Springs Gazette-ში (დაარსებულია 1874 წელს და შტატის მოსახლეობაში პოპულარობით სარგებლობს) გამოქვეყნებულია სტატია საქართველოს შესახებ, სათაურით „მივიწყებული ფრონტი: რუსი ემიგრანტები საქართველოს შავიზღვისპირა ქალაქში“ (ავტორები – ზიკ ლოიდი და მაიკლ ბრეთუეითი, კოლორადოს უნივერსიტეტის ამერიკელი სტუდენტები).
როგორც გაზეთის რედაქცია აცხადებს, ამ პუბლიკაციით მთავრდება სტატიების სერიალი, რომლის ავტორები ამჯერად ბათუმურ შთაბეჭდილებებს გადმოსცემენ.
გთავაზობთ სტატიას შემოკლებით:
ბათუმი საქართველოს საზღვაო კურორტი-ნავსადგურია ქვეყნის დასავლეთ ნაწილში, შავი ზღვის ნაპირზე, აფხაზეთიდან – რუსეთის მიერ ოკუპირებული ტერიტორიიდან – დაახლოებით 100 მილის მოშორებით. ბათუმს ადგილობრივი მცხოვრებლები „შავი ზღვის ლას ვეგასს“ უწოდებენ – აქ ბევრი კაზინოა, კომფორტაბელური სასტუმროები და მშვენიერი კენჭოვანი პლაჟები.
მას შემდეგ, რაც რუსეთ-უკრაინის ომი დაიწყო, ბათუმში დემოგრაფიული სიტუაცია შეიცვალა. აქ ბოლო წლის განმავლობაში, ქართული ენის ნაცვლად, დომინირებადი გახდა რუსული ენა – ქალაქში რუსეთიდან უამრავი რუსი ჩავიდა, რომლებიც ქვეყნის მმართველ რეჟიმს საქართველოში გამოექცნენ. ეს ცვლილება ქუჩებშიც კარგად ჩანს – ვალუტის გადამცვლელ პუნქტებთან რუსების გრძელი რიგები დგას, ისინი რუსულ რუბლებს უცხოურ ვალუტებზე ცვლიან, საქართველოზე ამ მხრივ დასავლური სანქციები არ ვრცელდება.
ბათუმი ტურისტული ღირსშესანიშნაობების მქონე ქალაქს წარმოადგენს, მაგრამ რუსები აქ დროებითი ტურისტები კი არ არიან, არამედ თითქმის მუდმივ მცხოვრებლებად ითვლებიან – სანამ ვლადიმერ პუტინი უკრაინის წინააღმდეგ ომს აგრძელებს, ქალაქში მყოფი რუსები საკუთარ ცხოვრებას იწყობენ. „ისინი ქვეყანაში გარკვეულ ეკონომიკური ნიშას ქმნიან – ხსნიან კაფეებს, რესტორნებს, მაღაზიებს, განსაკუთრებით შავიზღვისპირა ბათუმში“, – ამბობს მალხაზ მაცაბერიძე, თბილისის ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორი. მისი თქმით, საქართველოს ეკონომიკა რუსეთზე დამოკიდებული ხდება: „რაც შეეხება სამუშაო ადგილებს, მათ მიერ შექმნილ ობიექტებზე ძირითადად რუსები მუშაობენ“.
საქართველო არ იყო მზად ათობით ათასი რუსი მიგრანტის მისაღებად. ბუნებრივია, მათ საცხოვრებლად ბინების დაქირავება-ყიდვა დასჭირდათ, შესაბამისად, ფასებმა მნიშვნელოვნად მოიმატა, ამ გარემოებამ კი ქართველების უკმაყოფილება გამოიწვია. ქუჩებში რუსებს ამრეზით უყურებენ, ზოგიერთ კერძო დაწესებულებებში არ უშვებენ. „მე მადლობელი ვარ ქართველებისა, რომ აქ ცხოვრების უფლებას გვაძლევენ“, – ამბობს დარია პოლკინა, ერთ-ერთი რუსი მიგრანტი.
საქართველოსგან განსხვავებით, მეზობელ სომხეთში და აზერბაიჯანში პრორუსული განწყობა უფრო მეტად არის გამოხატული. ერთ-ერთი რუსის თქმით, რომელმაც სახელი არ გაამხილა, მას სომხეთში იარაღის მუქარით ათქმევინეს ვლადიმერ პუტინის საქებარი სიტყვები.
ეკონომიკური და სოციალური პრობლემების მიუხედავად, საქართველოდან რუსები თავიანთ სამშობლოში უკან დაბრუნებას ჯერ-ჯერობით არ აპირებენ. „რა თქმა უნდა, მე რუსეთში ოჯახის წევრები მყავს, მეგობრები, ბევრი მოგონება მაკავშირებს, მაგრამ პოლიტიკის გამო, რუსეთის ხელისუფლება მძულს“, – ამბობს დარია პოლკინა. ახალგაზრდა რუსი მამაკაცები კრემლის რეჟიმს ადამიანის უფლების დარღვევისა და ომში მობილიზაციის გამო გამოექცნენ: „მათ ყველაფრის გაკეთება შეუძლიათ – დოკუმენტების შეცვლაც კი, რომ ფრონტზე გაგზავნონ“, – ამბობს ერთ-ერთი რუსი მიგრანტი.
რუსეთში მცხოვრები რუსების უმეტესობა კრემლის რეჟიმის პროპაგანდისა სჯერა, მაგრამ საქართველოში მყოფი რუსების უმეტესობა ხედავს, თუ როგორ სიტუაციაშია ქვეყანა, რომელმაც დასავლური ანტირუსული სანქციებიც უნდა დაიცვას და რუსეთთანაც იძულებულია ურთიერთობა ჰქონდეს. მათ იციან, რომ რუსეთს საქართველოს ტერიტორიის 20% აქვს ოკუპირებული. ასევე იციან, რომ საქართველო დასავლეთისაკენ ისწრაფვის – ევროკავშირის დროშა პარლამენტის წინ საქართველოს სახელმწიფო დროშასთან ერთად ფრიალებს, მოსახლეობის უმრავლესობას ევროპულ სტრუქტურებში ინტეგრირება სურს. 2022 წლის მარტში თბილისმა ევროკავშირის წევრობის კანდიდატის სტატუსის მისაღებად განაცხადი შეიტანა.
რუსეთის ბევრ მოქალაქეს საქართველოს მოქალაქეობის მიღება სურს და ისტორიულ სამშობლოში დაბრუნებაზე უარს აცხადებენ: „რუსეთი ჯოჯოხეთისაკენ მიგორავს“, – სინანულით ამბობს ერთ-ერთი მიგრანტი.
