გუშინ ნარიშკინმა დაადასტურა, რომ ივნისის ბოლოს ერთობ გულწრფელი აზრთა გაცვლა-გამოცვლა ჰქოდა სი-აი-ეის (ცენტრალური სადაზვერვო სამმართველო) უფროს ბერნსთან, უკრაინაში არსებული ვითარების თაობაზე. ამერიკულ მხარეს ეს ინფორმაცია არ უარჰყვია, – ამის შესახებ ექსპერტი დავით ზარდიაშვილი “ჯორჯიან თაიმსის” ბლოგში წერს.
“ესაა კიდევ ერთი საბუთი, რომ “ნიუსვიკის” ექსკლუზივი სიმართლეა და აშშ-სა და რუსეთს შორის არსებული ე.წ. საიდუმლო შეთანხმება – პრაქტიკულად მუშაობს. ამ შეთანხმების არსი კი ეს გახლავთ – უკრაინის სამხედრო კონფლიქტი აშშ-სა და რუსეთს შორის კონტროლირებადი ესკალაციის ფარგლებს არ უნდა გასცდეს. ნიუსვიკის ექსკლუზივი ფაქტიურად არის სი-აი-ეის სენსაციური აღიარება, რომ უკრაინას, თუკი ეს საიდუმლო შეთანხმება არ დაირღვა, მინიმალური შანსც არა აქვს გამარჯვება მოიპოვოს. ლოგიკა აქ ძალზე მარტივია: აშშ-ს და მთლიანად ნატოს მიერ უკრაინისათვის გაწეული სამხედრო დახმარება იზღუდება იმ “წითელი ხაზებით”, რომლის გადაკვეთამაც შეიძლება რუსეთთან ესკალაცია კონტროლის მიღმა გაიყვანოს. ესკალაცია კონტროლს მიღმა ავტომატურად გავა, თუკი რუსეთი დადგება ტაქტიკური ბირთვული იარაღის გამოყენების ანდა ესეც არაა აუცილებელი, სულაც სპეციალური სამხედრო ოპერაციის ფორმატის შეცვლის და სრულმასშტაბიანი ომის, სადაც არანაირი შეზღუდვა აღარ არსებობს არც სამიზნეებისა და არც ამ სამიზნეების განადგურების საშუალებათა არჩევაში (მაგ. “უდაბნოს ქარიშხლის” ოპერაციის ანალოგია) , აუცილებლობის წინაშე. ეს უკრაინის სახელმწიფოს სრული ანიჰილაციის საფრთხის წინაშე აყენებს, რის გამოც, მეორეს მხრივ, აუცილებელი გახდება ნატოს უშუალო ჩართვა საომარ მოქმედებებში. ესკალაცია – უკვე უკონტროლოა.
მასასადამე, თუ აშშ უკრაინას გადასცემს საკმარისი რაოდენობით მოიერიშე თვითმფრინავებს, ანტი-საჰაერო თავდაცვას, ტანკებსა და ჯავშანტექნიკას, შორსმსროლელ რაკეტებსა ანდა არტილერიას, ასევე ნებისმიერ, ისეთ შეტევით შეიარაღებას, რაც ოკუპირებულ ყირიმს ანდა ყირიმისკენ სახმელეთო გზას რუსეთისთვის საფრთხეს შეუქმნის – ეს უკვე თავისთავად გახდება აშშ რუსეთს შორის ესკალაციის ფარგლებს მიღმა გასვლა, რაც ორმხივად დაუშვებელია. თავად ის ფაქტიც, რომ უკრაინა არ და ვერ გახდება წარმოსადგენ პერსპექტივაში ნატოს წევრი (მიუხედავად მთელი ამ უკვე გულისამრევი ბლა-ბლა-ბლასი, რაც ამ სამარცხვინო სამიტზე უკვე მეტისმეტად დასაცინი გახდა – “უკრაინა ნატოში შევა რუსეთის დაარცხების შემდეგო”, რამეთუ ბრძანეს ნატოს დიდებულთა), ცალსახად მიუთითებს ამ ე.წ. საიდუმლო შეთანხმების რეალურ არსებობასა და იმაზე, რომ მხარეები “წითელ ხაზებს” არ გადალახავენ…
აქ ეს არის უაღრესად მნიშვნელოვანი: თუ ეს “წითელი ხაზები” არ დაირღვა, უკრაინა იომებს და ამ ომის მიზანი იქნება არა გამარჯვება, არამედ არსებობა ომის რეჟიმში, ვიდრე რაიმე სხვა რეჟიმი არ მიიღწევა ახალი პოლიტიკური კონიუნქტურის შექმნით. ეს კონიუნქტურა კი აშშ-ში 2024 წლის არჩევნებმა შეიძლება შექმნას.
ვისაც არ სჯერა, შეგახსენებთ, რომ “წითელი ხაზები” რაც მხარეებმა არ უნდა გადალახონ, არსებობდა თვით ‘ცივი ომის” პირობებში. რასაკვირველია, ეს ‘წითელი ხაზები”, რაც ე.წ. საიდუმლო შეთანხმებებში აისახებოდა ხოლმე (ასეთი შეთანხმბები არაერთია და ისინი არასდროს არ ხმაურდებოდა) გახლავთ “კატეგორიული იმპერატივის” – ბირთვული შეკავების ავტომატური შედეგი. მხარეები უბრალოდ განწირული არიან ჰქონდეთ და დაიცვან ეს წითელი ხაზები, რადგან მხოლოდ ბირთვული არამაგედონია ამისი ალტერნატივა.
ისმება კითხვა – მაშ, ვის ინტერესებშია ეს ომი? სავარაუდო პასუხია ორია: პირველი, ძალიან პესიმისტური – ეს ომი არის “გლობალური ომის პარტიის”, ე.ი. კორპოროკრატიის ინტერესებში, რომლის მიზანია საბოლოოდ დაამხოს მე-2 მსოფლიო ომის შედეგედ წარმოქმნილი მსოფლიო წესრიგი, ასევე ყველა კონსტიტუცური წესრიგი, რაც ერი-სახელმწიფოების, როგორც უალტერნატივო ისტორიული და სამართალ-სუბიექტების არსებობას უზრუნველყოფს. მეორე პასუხი შედარებით ოპტიმისტურია: ეს ყველაფერი ხდება მოკლევადიანი პოლიტიკური კონიუნქტურის გამო, რადგან აშშ-ში იმდენად პოლარიზებულია დემოკრატებსა და რესპუბლიკელებს შორის დაპირისპირება, რომ თავისთავად ასეთი ომი ერთადერთი საშუალებაა, რათა თვითონ არ დაერიონ ერთმანეთს. ხელსაყრელი პოლიტიკური კონიუნქტურაა ასევე – რუსეთშიც. ანუ შეზღუდული ომი – ორივე მხარეს აწყობს. ამ ვერსიის მომხრეები არ გამორიცხავენ და არც იმას, რომ პუტინს დიდი ფული გადაუხადეს ამერიკელებმა, რათა უკრაინაში შეჭრილიყო.
მე უფრო პესიმისტურ ვერსიას ვემხრობი. თქვენ?”, – წერს ზარდიაშვილი.
