ფრანგულ გაზეთ „ლიბერასიონში“ (Liberation) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „პრეზიდენტობიდან ოპოზიციონერამდე: დაპატიმრებული მიხეილ სააკაშვილი „მძიმე მდგომარეობაშია“ (ავტორი – სალომე ბურდული).
პუბლიკაცია რამდენიმე ნაწილისაგან შედგება.
„ექს-პრეზიდენტის მძიმე მდგომარეობა“
გადმოცემულია ექს-პრეზიდენტის მკურნალი ექიმის“ თამარ დავარაშვილის განცხადება პაციენტის „მძიმე მდგომარეობის“ შესახებ, შემდეგ ავტორი ფრანგ მკითხველს აცნობს მსჯავრდადებულ მიხეილ სააკაშვილის საავადმყოფოებში ყოფნის ისტორიას – შიმშილობებს პატიმრობიდან გათავისუფლებისა და საზღვარგარეთ მკურნალობის მოთხოვნით, უცხოელ ექიმთა დასკვნებს „მისი მოწამვლის“ თაობაზე, წონაში მკვეთრად დაკლებას, დასუსტებას და „ოდესღაც შავთმიანი პრეზიდენტის ნაადრევად გაჭაღარავებას“.
„55 წლის მიხეილ სააკაშვილს რთული წარსული აქვს, მაგრამ იგი დღემდე ცნობილია თავისი ავტორიტეტით კავკასიის ყოფილ საბჭოთა რესპუბლიკაში, რომელსაც 20004 წლიდან 2013 წლის ჩათვლით ხელმძღვანელობდა“.
„ვარდების რევოლუციის გმირი“
ავტორი აღწერს ქარიზმატული და პროდასავლური ლიდერის პოლიტიკურ ბიოგრაფიას – საზღვარგარეთ (საფრანგეთში და აშშ-ში) სწავლის პერიოდს და საქართველოში დაბრუნებას: იმდროინდელი პრეზიდენტის ედუარდ შევარდნაძის დახმარებით მიხეილ სააკაშვილი პოლიტიკაში ჩაება და კორუფციასთან ბრძოლა დაიწყო, გახდა ოპოზიციონერი, ჩამოაყალიბა პოლიტიკური პარტია, იყო თბილისის მერი, გამოვიდა პრეზიდენტის კორუმპირებული გარემოცვის წინააღმდეგ, მონაწილეობდა არჩევნებში, რომელიც ხელისუფლებამ გააყალბა და რომლის შედეგად მოსახლეობის ფართო ანტისამთავრობო მშვიდობიანი აქციები დაიწყო. „ეს მოვლენა საქართველოს ისტორიაში „ვარდების რევოლუციის“ სახელით შევიდა, მას მიხეილ სააკაშვილი ხელმძღვანელობდა, იგი პრეზიდენტად აირჩიეს, ებრძოდა კორუფციას, ცდილობდა ქვეყნის რუსეთის ორბიტისაგან ჩამოშორებას და ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენას. „შეიძლება ითქვას, რომ მიხეილ სააკაშვილი პოპულარულიც არის და იმავდროულად წინააღმდეგობრივი პიროვნებაც: იგი ცნობილია თავისი ავტორიტარული მართვის მეთოდებით, მასმედიაზე ზეწოლით და ოპოზიციური აზრის ჩახშობით“.
„განდევნილი და მოქალაქეობის არმქონე პირი“
2008 წელს რუსეთის წინააღმდეგ ომი მოხდა, რაც საქართველოსთვის მისის ორი პროვინციის დაკარგვით დასრულდა. მიხეილ სააკაშვილის რეპუტაცია, რომელიც ომის უმძიმესი შედეგებით დაიჩრდილა, მმართველობის ბოლო წლებში კიდევ უფრო შეილახა და მოსახლეობაში ნდობა დაკარგა. 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნების წინ ცნობილი გახდა ქართულ საპყრობილეებში ადამიანთა წამების ფაქტები, რომელმაც საზოგადოებაში ფართო რეზონანსი გამოიწვია. ამ გარემოებამ მიხეილ სააკაშვილისა და მისი პარტიის ავტორიტეტის საბოლოო დისკრედიტაცია მოახდინა: არჩევნებში ქართველი მილიარდერის ბიძინა ივანიშვილის მიერ დაარსებულმა პარტიამ „ქართულმა ოცნებამ“ გაიმარჯვა.
მიხეილ სააკაშვილმა საქართველო თავისი უფლებამოსილების დასრულებამდე რამდენიმე დღით ადრე დატოვა, 2013 წლის ოქტომბერში. 2014 წელს მას თავისი მეგობრის – უკრაინის პრეზიდენტის პეტრო პოროშენკოს გვერდით ვხედავთ, რომელმაც ქართველი პოლიტიკოსი ოდესის ოლქის გუბერნატორად დანიშნა. ამით მიხეილ სააკაშვილმა „მეორე სუნთქვა“ მიიღო, გამოაცხადა, რომ კორუფციასთან ბრძოლას იწყებდა, თუმცა ადგილობრივმა უკრაინულმა ელიტამ იგი არ მიიღო. მიხეილ სააკაშვილი [გადადგა] და თავის ყოფილ მეგობარ პეტრო პოროშენკოსაც შეუტია, რომელმაც მას უკრაინის მოქალაქეობა ჩამოართვა. ამასობაში კი საქართველოში ექს-პრეზიდენტის დაუსწრებლად სასამართლო პროცესები გაიმართა, მიხეილ სააკაშვილს ბრალი წაუყენეს, რომ იგი პრეზიდენტობის პერიოდში კანონს არღვევდა და ბოროტად სარგებლობდა სახელისუფლო უფლებამოსილებით… სამშობლოში რვა წლის არყოფნის შემდეგ იგი საქართველოში ჩუმად დაბრუნდა, არჩევნებში მისი პარტიის გამარჯვების იმედით, მაგრამ იგი დააკავეს და პარტიამაც არჩევნები წააგო. მართალია, ოპოზიციამ მისი გათავისუფლება მოითხოვა, მაგრამ უშედეგოდ.
„აშკარა პოლიტიკური შურისძიება“
გასული წლის ოქტომბერში თბილისში 50 ათასიანი მიტინგი გაიმართა ექს-პრეზიდენტის მხარდასაჭერად და მმართველი პარტიის „ქართული ოცნების“ წინააღმდეგ. იმავე თვეში ევროპის საბჭომ მიხეილ სააკაშვილი „პოლიტიკურ პატიმრად“ ჩათვალა, იგივე განაცხადა არასამთავრობო ორგანიზაციამ Amnesty International-მაც და მის დაპატიმრებას „აშკარა პოლიტიკური შურისძიება“ უწოდა.
მიმდინარე წლის დასაწყისიდან დასავლელი პოლიტიკოსები და ევროპარლამენტის დეპუტატები პერმანენტულად მოითხოვენ მიხეილ სააკაშვილის გათავისუფლებას და მის წაყვანას საზღვარგარეთ მკურნალობის მიზნით. საქართველოს ხელისუფლება კი აცხადებს, რომ პაციენტს სამშობლოშიც ჯეროვნად მკურნალობენ. პრეზიდენტმა სალომე ზურაბიშვილმა კი აღნიშნა, რომ ექს-პრეზიდენტის ბედის გადაწყვეტა – დარჩეს პატიმრად თუ ჯანმრთელობის მდგომარეობის გამო გათავისუფლდეს – მხოლოდ სასამართლოს პრეროგატივას წარმოადგენს.
