გერმანული გაზეთი „დი ველტი“ (Die Welt) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „რატომ განიცდის დასავლეთი დაცემას? განმეორდება არა ძველი რომის დაღუპვის პრეცედენტი“ (ავტორი ჰანეს შტაინი), რომელშიც თვითკრიტიკულადაა გადმოცემული დასავლური ცხოვრების წესის ნეგატიური მხარეები.
მოასწავებს თუ არა ევროპული კულტურის დღევანდელი სიტუაცია მის დაკნინებასა და კრიზისს? რამდენად ჰგავს ამჟამინდელი მდგომარეობა ძველი რომში არსებულ ვითარებას?
გთავაზობთ პუბლიკაციის შინაარსს:
„განწირულნი ვართ თუ არა ჩვენც დაღუპვისათვის – ძველი რომის მსგავსად? დიახ, ამას ბევრი ისტორიკოსი და ეკონომისტი გვიწინასწარმეტყველებს… მათი აზრით, ევროპა ამჟამად სწორედ ისეთ პერიოდში იმყოფება, რომელიც ძველი რომის იმპერიის დაღუპვის წინ დადგა.
თვითონ განსაჯეთ: დღეს დასავლეთში – ევროპაში და აშშ-ში – ახალგაზრდობა თითქმის ხელჩაქნეულია, ისინი საკუთარი სიამოვნებისათვის ცოცხლობენ – პარიზის, ბერლინისა და ნიუ-იორკის ქუჩებში ისეთი ადამიანები დასეირნობენ, რომლებსაც სხეული უაზროდ აქვთ მოხატული, თმები გაწეწილი-დაუვარცხნელი, ნარკოტიკებით არიან გაჟღენთილნი…
ირგვლივ უზნეობა და ამორალიზმია გაბატონებული: ჰომოსექსუალისტების ქორწინება თანდათან ჩვეულებრივი მოვლენა ხდება. ჰომოსექსუალისტები მოდიან უმაღლეს პოლიტიკაშიც – ისინი ქვეყნების პრემიერ-მინისტრები ხდებიან. მიმდინარეობს ქალების ფემინიზაციის დაჩქარებული პროცესი, ნეგატიური სახით – ისინი მამაკაცებზე დომინირებას იწყებენ.
იმავდროულად დასავლეთისაკენ მიიწევს სულ უფრო მეტი მიგრანტი – მშივრები, ამბიციურები და ისეთები, რომლებიც ღიად იმუქრებიან. ისინი მიჩვეულნი არიან რთულ პირობებში ყოფნას და პრობლემებისა არ ეშინიათ. ამასთან ერთად, ევროპას და ამერიკას ახალი კონკურენტი გამოუჩნდათ ჩინეთის სახით. ამიტომ მათ სულ უფრო მეტი ფულის ხარჯვა უწევთ, რომ პეკინმა არ აჯობოს.
ისტორიკოსების თქმით, ასეთი სიტუაცია სულ უფრო მეტად ემსგავსება გვიანდელ რომის იმპერიაში განვითარებულ დეკადენსს, როცა ერთი მხრივ, რომაული საზოგადოება კრიზისში ჩავარდა, მეორე მხრივ კი, ბარბაროსების შეჭრის საფრთხის წინაშე დადგა პერიფერიებში, ხოლო სპარსეთი ძლიერდებოდა და რომს ემუქრებოდა. ეს ყველაფერი იმპერიის მხრიდან მუდმივ სიფხიზლეს და სამხედრო მზადყოფნას მოითხოვდა, რის შედეგადაც რომის რესურსები იფიტებოდა.
საკითხავი ის კი არ არის – გადაიტანს თუ არა ამ კრიზისს დასავლეთი, არამედ იმაში, თუ რა დარჩება სამომავლოდ მისგან. ამ მხრივ თითქოსდა ოპტიმიზმის საფუძველი არსებობს: ისტორია მეტ-ნაკლებად დამამშვიდებელ პრეცედენტს გვამცნობს: ჩვენ ხომ ვსარგებლობთ ძველი რომაელების ლათინური ენით (თუნდაც მეცნიერული თვალსაზრისით)? გარდა ამისა, რომის იმპერიის ეპოქაში შექმნილი და ჩამოყალიბებული სამართლებრივი პრინციპები ევროპაში დღესაც მოქმედებს. ამრიგად, თანამედროვე ცივილიზაციას გადარჩენის შანსი აქვს.
