თურქული ტელერადიოკომპანია TRT (Turkish Radio and Television Corporation) თავის ვებ-გვერდზე, რუბრიკით „აქტუალური თემის ანალიზი“, აქვეყნებს სტატიას სათაურით „კურსკის ბრძოლა“, რომელშიც გადმოცემულია თურქული ხედვა უკრაინის ჯარების კურსკის ოლქის შეჭრის მიმართ.

გთავაზობთ პუბლიკაციას, რომელშიც გამოყენებულია პოლიტიკური, ეკონომიკური და საზოგადოებრივი კვლევის ცენტრის SETA-ს საგარეო პოლიტიკის მკვლევარის ჯან აჯუნის თვალსაზრისი:

რუსეთის კურსკის რეგიონში უკრაინის არმიის მოულოდნელი შეჭრა გრძელდება და როგორც ჩანს, რუსეთის არმიას უჭირს რეაგირება. შეჭრა, რომელიც 6 აგვისტოს დაიწყო, 1200 კვადრატულ კილომეტრზე გავრცელდა და 250 ათასზე მეტი რუსეთის მოქალაქე იძულებული გახდა სახლები დაეტოვებინა. ამ მოულოდნელმა ნაბიჯმა კიდევ ერთხელ აჩვენა, რამდენად მყიფეა რუსული არმია, რუსები კი ცდილობენ დონეცკის რეგიონში წინსვლას.

(…)

რუსეთ-უკრაინის ომი, როგორც ჩანს, ახალ ეტაპზე გადავიდა უკრაინის არმიის კონტრ-შეტევით კურსკის რეგიონში. ექვს აგვისტოს დაწყებული მოულოდნელი შეტევით უკრაინის არმიამ ომის დაწყების შემდეგ პირველად დაიწყო რუსეთის ტერიტორიის დაკავება. უკრაინის გენერალური შტაბის უფროსის, გენერალ ალექსანდრე სირსკის თქმით, მისმა ძალებმა დაიკავეს ათასი კვადრატული კილომეტრის ფართობი. საველე წყაროების ცნობით, აღებული ტერიტორია 1200 კვადრატულ კილომეტრს აღწევს. არსებობს ვიზუალური დადასტურება, რომ უკრაინის არმიამ უკვე 84 დასახლება აიღო. ასევე საველე ინფორმაციით, 250 ათას რუსეთის მოქალაქეს მოუწია რეგიონიდან გაქცევა. რუსულმა მწვანე ავტობუსებმა მოსახლეობა სხვა ადგილებში გადაიყვანეს. თუ გახსოვთ, იმ პერიოდში, თავდასხმების გამო, რომლებშიც რუსებიც იყვნენ ჩართული, ალეპოში ხოცვა-ჟლეტა ხდებოდა, ამ მწვანე ავტობუსებით ალეპოელები რეგიონიდან გაჰყავდათ. მსგავსი რამ ახლა რუსებს ემართებათ. ვფიქრობ, ეს ისტორიის ირონიად უნდა ჩაითვალოს.

კურსკის ოპერაციის სტრატეგიული მნიშვნელობა

კურსკის ოლქი არის რუსეთის მნიშვნელოვანი რეგიონი უკრაინის საზღვართან. ის განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია დონეცკის რეგიონის მიმართ რუსული სამხედრო ოკუპაციის თვალსაზრისით, აქ გადის ლოგისტიკური სარკინიგზო ხაზები, ამ რეგიონში არის ბუნებრივი აირის სატუმბი სადგური და დიდი ატომური ელექტროსადგური. რა თქმა უნდა, ამ ყველაფრის მიღმა უკრაინის არმიას სერიოზულად სჭირდებოდა ასეთი წარმატების ისტორია, რადგანაც მომდევნო თვეებში რუსებმა დაიწყეს უპირატესობის მოპოვება ფრონტის ხაზზე განსაკუთრებით ჯარისკაცების არასაკმარისი რაოდენობის გამო, ასევე მსოფლიოს დღის წესრიგი ახლო აღმოსავლეთზე იყო ორიენტირებული ღაზაში ისრაელის მხრიდან ხოცვა-ჟლეტისა და ირან-ისრაელის შესაძლო კონფლიქტის კონტექსტში, რითაც უკრაინა საკმაოდ შეშფოთებული იყო. გარდა ამისა, აშშ-ში მოახლოებული საპრეზიდენტო არჩევნები და ტრამპ-ვენსის წყვილის პოზიცია, რომ უკრაინის მხარდაჭერა აღარ შეუძლიათ, სერიოზულ შეშფოთებას იწვევდა და მორალურ მოტივაციას ამცირებდა. ამიტომ, რუსეთის სიმყიფის და სისუსტეების გამოსავლენად ფრონტის უკან ასეთი მოულოდნელი შეტევის განხორციელება და მოკლე დროში დიდ ტერიტორიაზე კონტროლის დამყარება უკრაინის არმიის სარისკო, მაგრამ დიდი და წარმატებული ნაბიჯი იყო.

მიუხედავად იმისა, რომ ოკუპაციის შემდეგ კვირეები გავიდა, რუსებმა ვერ შეძლეს უკრაინელების განდევნა, პირიქით, როგორც ჩანს, უკრაინის არმია წინ მიიწევს რეგიონში და იწყებს მიღწევების გაზრდას. ისევ ის ფაქტი, რომ ბევრი რუსი ჯარისკაცი ტყვედ ჩავარდა, აჩვენებს, რომ რუსეთის არმიას ისევ აქვს სერიოზული პრობლემები და რომ მისი სარდლობის, დაგეგმვისა და ლოგისტიკის შესაძლებლობები ჯერ კიდევ სუსტია. კურსკის ნაბიჯის პირველ საათებში ასზე მეტი რუსი ჯარისკაცი ტყვედ ჩავარდა. ამ ვითარებამ ასევე აჩვენა, რომ რუსეთს არ გააჩნდა საკმარისი სამხედრო ძალა ფრონტის უკან.

ამიტომ, კურსკის ოპერაციით, უკრაინის არმიამ ფსიქოლოგიური უპირატესობა დაიბრუნა. ახლა პუტინმა უნდა უპასუხოს სწრაფად და მიიღოს მკაცრი გადაწყვეტილებები ჯარში სტრუქტურული პრობლემების გადასაჭრელად. მეტიც, თუ კურსკში ოკუპაცია თუ გაღრმავდება, პუტინს მოუწევს ომის და სრული მობილიზაციის გადაწყვეტილების მიღება და თამაშის წესების შეცვლა. როგორც ჩანს, რუსული არმია ამჟამად ყურადღებას ამახვილებს დონეცკის რეგიონში წინსვლაზე და ნაწილობრივ წარმატებებს აღწევს. თუ დონეცკი მთლიანად დაეცემა, რუსებს შეეძლებათ ხელახლა გაძლიერდნენ კურსკის ოპერაციის წინააღმდეგ სვლით. საბოლოო ჯამში, კურსკის ნაბიჯი ორივე მხარისთვის სარისკო და მოულოდნელი შეტევა იყო.

წყარო

რუსულ გაზეთ „ნოვიე იზვესტიაში“ (Новые Известия) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „უნებლიე რელოკანტები: როგორ ცხოვრობენ საქართველოში ომში გაწვევიდან თავის არიდების მიზეზით გამოქცეულები“ (ავტორი – ანდრეი ბერეცი), რომელშიც განხილულია საკითხი საქართველოში რუსი მიგრანტების ცხოვრების დადებითი და უარყოფითი მხარეების შესახებ.

გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:

 ერთი შეხედვით, მართლაც შეიძლება მოგვეჩვენოს, რომ რუსებს საქართველოში მაინცდამაინც დიდი სიხარულით არ ელოდებიან. სახლების კედლებზე, ნაგვის ყუთებზე და მესერებზე, განსაკუთრებით თბილისი ცენტრალურ რაიონში – სოლოლაკში, საკმაოდ ბევრია უცენზურო ანტირუსული წარწერები ინგლისურ ენაზე.

თვალშისაცემია აგრეთვე მრავალრიცხოვანი უკრაინული დროშები და კიევის მხარდამჭერი ლოზუნგები, თუმცა, არცთუ იშვიათად, როცა გაიგებენ, რომ ტქვენ რუსეთიდან ხართ, ადგილობრივი მცხოვრებლები მოგიყვებიან, თუ რუსეთის რომელ ქალაქში არიან ნამყოფნი, იქ რამდენ ხანს ცხოვრობდნენ და როგორი კარგი მეგობრები და ნაცნობები ჰყავთ.

ენობრივი ბარიერი ქართველებთან იშვიათად თუ წარმოიქმენა ხოლმე – რუსულ ენას ფლობენ არამარტო ისინი, ვინც სსრკ-ის პერიოდშია დაბადებული, არამედ საკმაოდ ბევრი ახალგაზრდაც. რაც შეეხება Y და Z თაობებს, ისინი მთლიანად ინგლისურზე არიან გადასულნი – ისევე როგორც მათი რუსი თანატოლები.

რუსეთიდან საქართველოში და უკან

2022 წლის მარტში და განსაკუთრებით სექტემბერში, „რელოკანტებისათვის“ მთავარი პრობლემა გახდა იაფფასიანი საცხოვრებლის მოძიება. იმ დროს ბევრი 5-6 კაციანი ჯგუფების სახით ცხოვრობდნენ ოროთახიან ბინებში, ხოლო ქალაქის გარეუბანში მდებარე ცალკე სახლში 20-30 რუსს შეეძლო ერთდროულად ცხოვრება.

„როცა რუსეთს სასწრაფოდ ვტოვებდით, ჩვენ მეგობარს დავუკავშირდით, რომელიც თბილისში უკვე ერთ წელზე მეტ ხანს ცხოვრობდა“, – ჰყვება 32 წლის რუსი, სახელად სავლე, ობნინსკიდან, – ჩამოვედით, თანამოაზრე სხვა რუსებიც შემოგვემატნენ და სარემონტო კომპანია გავხსენით“.

სავლე საქართველოში ცოლთან – მარიანასთან ერთად არის. მას საქართველოში უკვე შვილიც დაებადა. სავლემ და მარიანამ უკვე საკმაოდ კარგად შეისწავლეს ქართული ენა და რუსეთში დაბრუნება არ სურთ. თუმცა არიან სხვა რუსებიც, რომლებიც ამბობენ, რომ რუსეთში უკეთესად ცხოვრობდნენ, საქართველოში ყოფნით კი, უბრალოდ, დროს კარგავენ – ცხოვრება ძვირია და სამუშაოც ნაკლებია.

სხვათა შორის, იმ იღბლიანებსაც კი, რომლებმაც მოახერხეს და საქართველოში ბინადრობის უფლება მიიღეს, ყოველთვის არ სურთ თავიანთი ცხოვრების სამუდამოდ დაკავშირება კავკასიურ სახელმწიფოსთან. საქართველო იოლად არ აძლევს უცხოელებს ქვეყნის ტერიტორიაზე ცხოვრების ლეგალიზების უფლებას. ბინადრობის მოწმობის მიღების ორი ყველაზე პოპულარული წესი ასეთია: პირველი – უნდა ფლობდე უძრავ ქონებას  100 ათასი დოლარის ფასის მქონეს და მეორე – ბიზნესით უნდა იყო დაკავებული, 18 ათასდოლარიანი წლიური ბრუნვით. ბევრმა მეორე ვარიანტით ისარგებლა, თუმცა მათ ნაწილს უკან დაბრუნება სურს.

2022 წლიდან რუსული რუბლი ქართულ ლართან შედარებით ერთნახევარჯერ გაიაფდა. მზარდ ინფლაციის გათვალისწინებით, რუსებისათვის საქართველოში ცხოვრება გაძვირდა. ამიტომ ისინი, ვინც თბილისიდან დისტანციურად მუშაობდა რუსულ კომპანიებში, ბევრი უკან დაბრუნდა.

რუსული ბიზნესის თავისებურებები საქართველოში

რუსეთიდან ჩასულები საქართველოში არა იმდენად სხვის სამუშაო ადგილებს იკავებენ, არამედ უფრო მეტად თვითონ ქმნიან სამუშაო ადგილებს. საქართველოში ძალიან იოლია კომპანიის შექმნა – მიხვალ იუსტიციის სახლში, წარადგენ ორიოდე დოკუმენტს და შეგიძლია კომპანიაც აამუშაო. ამ მხრივ ქართული „იუსტიციის სახლები“, სიჩქარით და მომსახურების დონით, ბევრად სჯობნიან რუსეთის „მრავალფუნქციურ ცენტრებს“.

ბიზნესის განვითარებას ხელს უწყობს ადგილობრივი ქართული საგადასახადო სისტემაც. 200 ათასევროიანი ბრუნვის მქონე საწარმო წელიწადში მხოლოდ 1%-იან გადასახადს იხდის.

მაგრამ არის მინუსებიც: საქართველოში გავრცელებულია ძარცვები, განსაკუთრებით მაღაზიებისა და კაფე-რესტორნების სალაროების გატეხვა ღამ-ღამობით. 14 წლის მოზარდებს ჩადენილი ამგვარი დანაშაულისათვის არანაირი სისხლის სამართლის პასუხიმეგებლობა არ ეკისრებათ – ჰოდა, ძარცვისათვის უფროსები მოზარდების სტატუსით სარგებლობენ.

2022 წელს საქართველოს მთლიანი შიდა პროდუქტის დონებ სოლიდური წლიური ზრდა აჩვენა – 10% და ეს მოხდა რუსების მიგრაციის ხარჯზე. მნიშვნელოვან როლს ასრულებს ფულის გადმორიცხვების რაოდენობაც, თუმცა მიმდინარე წლის პირველი ნახევრის მონაცემებით, როცა რუსების საკმაო რაოდენობა უკვე რუსეთში დაბრუნდა, ფულის გადმორიცხვები 66%-ით დაეცა. ამასთან საქართველოს ეკონომიკა მტკიცე ზრდის ტემპებს დემონსტრირებს – წლიურად 9%-ს, რაშიც, სავარაუდოდ, რუსების როლიც არის.

საქართველო – ტრამპლინი დასავლეთისკენ

რუსები, რომლებიც საქართველოში არიან დარჩენილნი, შეიძლება ორ კატეგორიად დავყოთ: პირველებს აქ ცხოვრება და ამ ქვეყნის ბედის გაზიარება სურთ, მეორენი კი საქართველოს ტრამპლინად თვლიან ევროპაში და ამერიკაში წასასვლელად

რაც დროს გადის, მით უფრო ბევრი რუსი დადის რუსეთში და რამდენიმე დღის (კვირის)  შემდეგ ისევ საქართველოში ბრუნდებიან. ზოგიერთები რუსეთში იმ მიზნით მიემგზავრებიან, რომ იქ რაღაც შეღავათები გაიფორმონ და რუსული სახელმწიფოს მიერ დაწესებული ფული მიიღონ, მაგალითად, „დედის კაპიტალის“ მეშვეობით, ან უფასო სამედიცინო გამოკვლევები ჩაიტარონ სახელმწიფო დაზღვევის ხარჯზე.

საქართველოში დარჩენა სურთ ძირითადად ბიზნესის მქონეებს, შემოქმედებითი და ხელოსნური პროფესიის ადამიანებს. ევროპაში და ამერიკაში წასვლა სურთ „აიტი“-შნიკებს, ფინანსისტებს, მართვის პროფესიონალებს. ისინი თვლიან, რომ დასავლეთის ქვეყნებში უფრო მოახდენენ საკუთარი თავისა და შესაძლებლობების რეალიზებას.

ბევრ რუსს ადგილობრივ მოსახლეობასთან ნორმალური ურთიერთობა აქვთ, მაგრამ, რასაკვირველია, ისინი უფრო თანამემამულეებთან უფრო მეტ საერთო ენას პოულობენ. ზაფხულის პოპულარული გართობები – „მწვადის პიკნიკები“, ლაშქრობები და ველოტურები, ზამთრობით – თხილამურები და სნოუბორდი. არსებობენ გასართობი კლუბები სხვადასხვა თამაშებით.

საქართველოში რუსები და ბელორუსები, შეიძლება ითქვას, ერთ ბედქვეშ არიან, თუმცა ბელორუსები იქ უფრო ადრე ჩავიდნენ, 2020 წლის საპროტესტო გამოსვლების შემდეგ. ზოგიერთებს სამშობლოში დაბრუნებისთანავე დაიჭერენ და თავს ციხეში უკრავენ. ბელარუსები რუსებბს ნახევრად ხუმრობით საყვედურობენ: „თქვენთან მობილიზაცია იყო და დასრულდა, ჩვენთან კი საქმეებია შედგენილი ანტისამთავრობო დემონსტრაციებში მონაწილეობის გამო, ამიტომაც უკან გზა არ გვაქვს“.

საქართველოში ბინები რელოკანტების გამო გაძვირდა?!

2022 წელს საქართველოში, სხვადასხვა მონაცემებით, 100 ათასამდე რუსი ჩავიდა. მათი რაოდენობის ცვლილების დინამიკას ბინების დაქირავების ბაზარი დემონსტრირებს. 2022 წელს ფასები ორჯერ ძალიან გაიზარდა – თებერვალ-მარტში და სექტემბერ-ოქტომბერში: იმ დროს ოროთახიანი ნორმალურად გარემონტებული ბინის დაქირავება  თვეში მხოლოდ 1300-1500 დოლარად შეიძლებოდა. მაგრამ უკვე 2023 წლს, შინაგან საქმეთა სამინისტროს მონაცემებით, საქართველოში 30 ათასით ნაკლები რუსი შევიდა, ვიდრე გავიდა. იგივე ოროთახიანი ბინის დაქირავება უკვე 750-800 დოლარად შეიძლებოდა. გაძვირების ტენდენცია შეიმჩნეოდა საცხოვრებელი ბინის ყიდვის სფეროშიც.

მოკლედ, შეიძლება ითქვას, რომ საქართველოში რუსების ცხოვრება მოსათმენია და ხშირად სასურველიც – რბილი კლიმატი, სასმელ-საჭმელი, თანაც რუსეთი ხომ აქვეა, კავკასიის მთების გადაღმა…

წყარო

ამერიკული სამაუწყებლო კომპანია Voice of America („ამერიკის ხმა“) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „ივანიშვილის მორიგი ბლეფი თუ „ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა?“, რომელშიც განხილულია „ქართული ოცნების“ წინასაარჩევნო კამპანიის მიმდინარეობა და პარტიის მიერ გაცხადებული ზოგიერთი პროგრამული განზრახვის, მათ შორის „საკონსტიტუციო უმრავლესობით“ ხელისუფლებაში დარჩენისა „ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის საკითხის’ ურთიერთკავშირი.

გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:

„ქართულმა ოცნებამ“ და ბიძინა ივანიშვილმა მორიგი წინაასაარჩევნო კამპანია მცხეთაში ომით დაიწყეს, რომ ოლიგარქმა პარტიულ აქტივს მიმართა და 10 წუთიან გამოსვლაში, პრაქტიკულად, ამომრჩეველს არაფერს დაპირდა. ხელისუფლებაში ყოფნის მეთორმეტე წელს, ქვეყნის არაფორმალური მმართველი, ძალაუფლების შენარჩუნების შემთხვევაში, მხოლოდ „ნაციონალური მოძრაობის“ „გასამართლება-აკრძალვას“ და სექსუალური უმცირესობისთვის უფლებების მკვეთრ შეზღუდვას აპირებს.

მცხეთაში გაისმა კიდევ ერთი, ძალიან ზედაპირული დაპირება, ივანიშვილმა „საკონსტიტუციო უმრავლესობით“ ხელისუფლებაში დარჩენის აუცილებლობა, ტექნიკურად – „ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის საკითხს“ მიაბა.

„მსოფლიოში და ჩვენს რეგიონში პოლიტიკური ვითარება დინამიურად იცვლება, ნებისმიერ დროს შეიძლება დღის წესრიგში საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის საკითხი დადგეს, რა დროსაც საქართველოს კონსტიტუციაში შესაბამისი ცვლილებების შეტანა გახდება აუცილებელი“ – ბრძანა ოლიგარქმა, რომელიც ფიქრობს, რომ რუსეთ-უკრაინის „ომი მომავალ წელს აუცილებლად დასრულდება“.

ივანიშვილს ბუნებრივია არ დაუკონკრეტებია, რა პირობებში მოახერხებს „ოცნება“ ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენას? დასავლეთისგან საბოლოო დისტანცირებით და რუსეთთან დაახლოებით? უკრაინაში რუსეთის გამარჯვების თუ დამარცხების შემთხვევაში? არსებობს თუ არა გასაიდუმლებული დიალოგი პუტინთან, საიდუმლო პროექტი და თუ არსებობს რა პირობებით? – ეს კითხვები უპასუხოდ რჩება.

„ოცნება“ ეს თაღლითი მოთამაშე, პოლიტიკურ ასპარეზზე ნერგავს ცრუ პროექტებს“ – უთხრა „ამერიკის ხმას“ კავკასიოლოგმა მერაბ ჩუხუამ. თსუ-ს პროფესორმა გვითხრა, რომ ეს პირდაპირ აგონებს 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნების კამპანიას „გარეჯი საქართველოა“, რომელიც „ოცნებამ“ ასეთივე ცრუ პროექტით მოიგო.

“პრაქტიკულად, ეს არის „გარეჯი-2“. მაშინ გახსოვთ, რუსეთის სპეცსამსახურებთან დაახლოებული, რუსი ბიზნესმენის დავით ხიდაშელის მიერ ვითომ მოსკოვის არქივებში ნაპოვნი „რუკით“, რომლითაც თითქოს დასტურდებოდა რომ გარეჯის ნაწილი საქართველოა, წარმოუდგენელი საინფორმაცო შტურმი განხორციელდა ამომრჩეველზე. მაგრამ, როგორც კი „ოცნებამ“ არჩევნებში გამარჯვება გაინაღდა, გარეჯის პრობლემა არც კი გახსენებიათ, არც აზერბაიჯანის ხელისუფლებასთან შეხვედრებზე წამოუწევიათ”, – ამბობს მერაბ ჩუხუა.

„ახლა უფრო მსხვილ თაღლითურ პროექტს გვთავაზობენ, აფხაზეთი ვითომ ნაყიდი აქვს „ოცნებას“, რუსეთთან შეთანხმება გაფორმებულია და ეს არის აფხაზეთი დაბრუნდება. ეს ვინ მოიტანა, რომ აფხაზეთის დაბრუნება „ოცნების“ სურვილზეა დამყარებული?

აფხაზეთის ინტეგრირება ქართულ სახელმწიფოში მხოლოდ ქართულ-აფხაზური, მხოლოდ ქართულ-კავკასიური და მხოლოდ ქართულ-დასავლური ერთდროული, კომპლექსური ძალისხმევით არის შესაძლებელი, რუსეთზე ზეწოლის გზით“ – მიაჩნია მერაბ ჩუხუას, რომელიც თვლის რომ ივანიშვილის მიერ არჩევნებამდე ორი თვით ადრე, „ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის საკითხის“ წამოწევა, უბრალოდ, ხმების მობილიზებაზე გათვლილი, პოლიტიკური ბლეფია.

ბიძინა ივანიშვილის მხრიდან მორიგ „ტრიუკს“ და „ბლეფს“ უწოდებს „ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის“ თემის, „ოცნების“ ხელისუფლებაში დარჩენის საკითხთან მიბმას, უსაფრთხოების, პოლიტიკისა და ნაციონალიზმის ცენტრის (UGSPN) ანალიტიკოსი გიორგი ბილანიშვილიც.

„იმაზე საუბარი, რომ რუსეთმა შეიძლება საქართველოს დაუბრუნოს ოკუპირებული ტერიტორიები, მე რასაც ვაკვირდები, უფრო ინტენსიურად, სოხუმში, ცხინვალში და მოსკოვშია, თუმცა, ჩვენთანაც უკვე გვეუბნებიან, ზოგჯერ ექსპერტები, ზოგჯერ პოლიტიკოსები, ოღონდ რაღაც შერბილებული ფორმით.

რამ შეიძლება საქართველოს საზოგადოების, ჩემნნაირი ადამიანების განწყობა შეცვალოს, რომელიც თვლის რომ ევროპული და ევროატლანტიკური ინტეგრაცია საქართველოს მომავლისთვის არის ეროვნული ინტერესების ამოცანა და არის ყველაზე მნიშვნელოვანი?

ერთადერთი საკითხია, სხვა საკითხი არ არსებობს, ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა, რუსეთის დახმარებით, სინამდვილეში, ეს ყველაფერი, რა თქმა უნდა ბლეფია! რად უნდა ამას ლაპარაკი, რომ ბლეფია! მაგრამ, ეს თემა თანდათანობით, უფრო გააქტიურდება“ – მიაჩნია UGSPN-ს ექსპერტ გიორგი ბილანიშვილს.

რუსეთში ამჯერად, 26 მაისისგან განსხვავებით, ბიძინა ივანიშვილის განცხადებას საქართველოს „ტერიტორიულ მთლიანობის შესაძლო აღდგენასთან“ დაკავშირებით, ჯერჯერობით, პუტინის ხელისუფლებიდან არავინ გამოხმაურებია.

დამოუკიდებლობის დღეს, როცა პრემიერმა ირაკლი კობახიძემ ბრძანა, რომ საქართველო გადის „ერთგვარ მოსეს გზას“, რომელიც აუცილებლად მიიყვანს ქვეყანას „აღთქმულ მიწამდე“ ანუ გაერთიანებამდე, მაშინ მოსკოვში საპასუხოდ განაცხადეს, რომ ეს „ფანტაზია“ და „ეშმაკისეული მსჯელობაა“.

წყარო